به گزارش سرويس بين‌‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از روزنامه "الوطن"؛ دبیر کل اتحادیه عرب، نبیل العربی به طور ناگهانی تکانی خورد و قلب وی از دیدن کودکانی که در قبرستانهای غزه در کنار یکدیگر دفن می‌شوند، به درد می‌آید. این تحرک وی بعد از سکوتی طولانی و یا شاید سکوتی اجباری در زمانی بیهوده و بی فایده بوده است. تمام کشورهای حوزه اختیار وی، بخش مهمی از کشورهای عربی هم پیمان اسرائیل هستند که تنها پس از گذشت زمان و کامل شدن شرایط، حرکت و یا جنبشی از آنان می‌خواهد که در اینجا مفهوم کامل شدن شرایط، کشتار فراوان مردم غزه و ویرانی مناطق آن تا حد ممکن است. مشکل اتحادیه عرب این است که پس از آنکه بازیچه دست برخی کشورها شد، از سیاست آنان تبعیت نمود و حرف آنها را تکرار کرد، قدرت ساختاری و نفوذ کلامی خود را از دست داد. این کشورهای عربی در مورد سوریه نیز چنین عملکردی داشتند و چنین موضعی در قبال جنگ با سوریه گرفتند اما آنان علیه لیبی، توطئه ای بی نظیر کردند هنگامیکه پیمان ناتو برای تغییر وضع لیبی با در نظر گرفتن مصالح خود پیش گام شد و در رأس همه آنها این شخصیت فرانسوی صهیونیست ملقب به فیلسوف که افکار عمومی از او بیزار است، یعنی همان، برنارد هنری لیفی،است. کاملا مشخص بود که اتفاقات لیبی با دستور و کنترل قاطع پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و اتحاد آشکار آن با کشورهای اتحادیه عرب آغاز شد و در کمتر از سه روز از شروع ناآرامیهای لیبی به شکل برافروخته خود، بیش از پانزده هزار پرچم مختلف لیبی به صورت غیر منتظره ای بر خیابانهای لیبی سقوط کرد و بلکه این امر با سلاح در دست گرفتن ملت لیبی و سپس با پیشرفت کار، یعنی اقدامات سریع نظامی که مستقیما توسط افراد به اصطلاح انقلابی که از جانب ناتو حمایت می شدند و به کمک پوشش سیاسی و خبری اتحادیه کشورهای عربی و با سرمایه گذاری برخی اعضای آن، تشدید شد.
گام نخست ناتو، گشایش تمام راهها برای انقلابی‌های لیبی که این پیمان به آنان در اعمال آنارشیستی خود کمک می کرد و همچنین رسیدن به یک راهکار نظامی عالی توسط این انقلابیون بود. کاملا مشخص بود که نقشه اتحادیه عرب و یا حداقل برخی کشورهای بانفوذ آن، تحویل لیبی به ناتو بود تا هر کاری که می خواهد در مورد آن انجام دهد. ناتو آسمان لیبی را به تسخیر ماهواره های خود درآورد تا فعالیتهای ارتش این کشور و رهبری آن را به دقت دنبال کند. رهبری که از همان لحظه های نخست معتقد به دفاع از لیبی در حد توان بود اما محاسبات آن در مقابل توطئه های اتحادیه عرب که به عنوان یک پوشش بلکه به صورت حمایت مستقیم برای ناتو عمل می کرد، با شکست مواجه شد.
در این حالت، ارتش لیبی علیه فتنه و آشوبی که جوانان آن را به پا کردند و هواپیماهای ناتو با خشونت با آن برخورد کردند، چگونه برخورد کند؟ گفته می‌شود در یک روز هواپیماهای ناتو موفق به سرکوب کامل ارتش لیبی شدند که آمار قربانیان آن به دهها هزار رسید علاوه بر آن تمام ابزارههای جنگی به طور کامل نابود شد. این اعمال شرم آور به بهانه سرنگونی دیکتاتوری و اعطای آزادی و دموکراسی به ملت لیبی صورت گرفت؛ آزادی و دموکراسی که اکنون در دولت شکست خورده لیبی شاهد هستیم. اتحادیه عرب به خود، امت عربی و ملتهای منطقه بسیار بد کرده و خلوص نیت خود را از دست داده است. این اتحادیه که مکانی برای بیداری کشورهای عربی جهت حفظ بقا و سلامت و امنیت خود بود، باچنین عملکردی از حقیقت نقش واقعی خود دور شده است، هر خونی که در لیبی، سوریه و امروز در غزه ریخته می شود، دست این اتحادیه که از ملتهای عربی منطقه و آمال و آرزوهای آنان دور شده است، بدان آغشته است. و به همین دلیل از جایگاه واقعی خود سقوط کرده و به ابزاری برای ملاحظات شخصی و فرمانبرداری از غرب تبدیل شده است.
انتهای پیام/
