به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، اگر در جهان امروز که عصر الکترونیک و تجهیزات نظامی الکترونیکی و خودکار است، کسی بتواند یک هدف را بدون اینکه دیده شود و به آرامی، مورد اصابت قرار دهد، او قدرت برتری بخش در اختیار دارد.

از همین رو، از سالیان قبل، بسیاری از ارتش های جهان به سراغ سلاح های شکارچی انسان رفتند و کم کم، تک تیراندازها وارد یگان های رزمی و عملیاتی ارتش های جهان شدند.

از آنجایی که تک تیراندازها با هزینه کم و البته ریسک پایین تری نسبت به بکارگیری یک بالگرد و یا حتی جنگنده برای انهدام یک هدف سبک، برخوردار هستند، لذا با گذشت زمان، واحدهای تک تیرانداز به سلاح های پیشرفته تر و تجهیزات به روزتر مجهز شدند.

البته هزینه استفاده از تک تیرانداز برای هدف قرار دادن یک هدف در مقابل هزینه استفاده از یک واحد توپخانه و یا استفاده از یک جنگنده یا بالگرد نیز بسیار کمتر است لذا این خود هم دلیلی شد تا سطح بکارگیری تک تیراندازها در یگان های نظامی گسترش یابد.

جمهوری اسلامی ایران نیز از سالیان اخیر با استفاده از تک تیراندازها و بکارگیری سلاح های متعدد از جمله دراگانوف به خصوص در جریان جنگ تحمیلی، در این حوزه فعالیت داشته و توانسته امروزه با در اختیار داشتن انواع سلاح های تک تیراندازی، در زمره کشورهای صاحب سبک در این حوزه باشد.
 

نگاهی اجمالی به وضعیت سلاح های موجود برای تک تیراندازی، نشان می دهد که شاید دراگانوف، تک تاب، سیاوش، شاهر و سلاح بسیار دقیق AM-50 از جمله مهمترین تسلیحات ایران در این حوزه باشد.

در بین این سلاح ها،AM-50 از اهمیت و قابلیت های بسیاری برخوردار است. البته شاید مشهورترین سلاح تک تیرانداز ایرانی، شاهر باشد اما از این سلاح نیز با در زمره سلاح های قدرتمند تک تیراندازی ایران ولی نه چندان مشهور نام برد.

معرفی سلاح AM-50
به گزارش "رویکرد"، این سلاح شباهت بسیار زیادی به سلاح تک تیراندازی HS-50 یا همان اشتایر مالیچر ساخت اتریش دارد و از این رو بسیاری آن را نمونه بومی سازی شده مدل اتریشی می دانند.

 

البته گفته شده که ایران در سال 2006 یعنی دو سال پس از ساخت این سلاح در اتریش، حدود 800 قبضه از آن را خریداری کرده است.

شاید یکی از مهمترین ویژگی های AM-50 ایرانی، برد بلندش بودنش است. اگرچه رسما برد موثر این سلاح برای هدف قرار دادن یک هدف 1*1 متری، 1200 متر عنوان شده اما در برخی تست ها، توانسته اهدافی تا برد حدود 3000 متری را نیز مورد اصابت قرار دهد.

از این سلاح برای هدف قرار دادن شیشه خودروهای زرهی، آنتن رادارهای تجسس، شیشه کابین بالگردها، شناورهای ساحلی، سنگرهای دیده بانی، فرماندهان ارشد دشمن با پوشش ضد گلوله و خودروهای فرماندهی استفاده عملیاتی می شود و از این لحاظ، یکی از پرکاربردترین سلاح های تک تیراندازی محسوب می شود.

یکی از تغییرات عمده ای در سلاح AM-50 نسبت به نمونه اتریشی آن، قنداق این سلاح است که با تغییراتی که در ترمز دهانه و لوله آن نیز داده شده است، این سلاح نسبت به نمونه اتریشی، لگد کمتری پس از چکاندن ماشه دارد.

 

در مجموع، عقب نشینی این سلاح پس از شلیک، با توجه به استفاده از گلوله های 12.7 میلیمتری که گلوله های نسبتا بزرگ و بسیار قدرتمندی هستند، درصد زیادی کاهش یافته است.

یکی از ایرادات این سلاح استفاده دستی از گلوله هاست به این معنا که تک تیرانداز باید پس از هر بار شلیک، خودش یک گلوله را در جان اسلحه بگذارد. البته ناگفته نماند که در نمونه اتریشی این سلاح، این ایراد در سری دوم تولید اسلحه HS-50 با قرار دادن یک خشاب 5 تیری، برطرف شده است.

اما هنوز هیچ تصویر یا خبری درباره اینکه نمونه ایرانی این سلاح نیز به خشاب مجهز شده باشد، منتشر نشده است.

به گزارش "رویکرد"، ماشه AM-50 از نوع دو مرحله ای و غیر قابل تنظیم و دارای نیروی کشش 1800 تا 2400 گرمی است و نواخت تیر مجازش نیز 3 تا 5 گلوله در دقیقه است. این سلاح از گلوله های کالیبر 12.7 میلیمتری با طول گلوله حدود 100 میلیمتری استفاده می کند.

سرعت دهانه این سلاح نیز، 850 متر بر ثانیه و با وزن 12 کیلو 200 گرمی و ضامن گردشی با دو وضعیت آتش و ضامن، جزو قدرتمندترین سلاح های تک تیراندازی جهان به شمار می رود.


 

البته ناگفته نماند که این سلاح علاوه بر امکان شلیک در وضعیت ایستاده به دلیل عقب نشینی کم، ماموریت اصلی اش، شلیک در حال درازکش است لذا یک دوپایه با سازه محکم فولادی که روی مجموعه واسط مقر دوپایه در جلو سلاح نصب شده، بهره می برد.

نکته دیگر اینکه، با شعله پوش نسبتا بزرگی در دهانه لوله این سلاح نصب شده، تقریبا هیچ شعله ای در هنگام شلیک در دهانه این سلاح دیده نخواهد شد و این نشان می دهد که در صورت نصب یک دوربین حرارتی روی آن، از این اسلحه در شب هم می توان به راحتی استفاده کرد.

منبع:سایت رویکرد