به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، علیرضا عباسی عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد در یادداشت خود نوشت: همسایه‌ها نزدیک‌ترین واحد اجتماعی به خانواده آدمی هستند، به سخن دیگر روابط و تعاملات اجتماعی انسان از پشت در خانه، با همسایه‌ها شروع می‌شود و به اجتماعات بزرگ‌تر و کل جامعه امتداد می‌یابد.

وی افزود: همسایگی صرفا کنار هم قرار گرفتن خانه‌ها یا آپارتمان‌ها نیست، بلکه فراتر، قرار گرفتن مجموعه‌ای از تعاملات و رفتارهای اجتماعی در شبکه‌ای از خانه‌ها و آپارتمان‌های نزدیک به هم است.

رفتارهای اجتماعی که تحت شبکه‌ای به نام همسایگی قرار می‌گیرد می‌تواند با یکدیگر سازگار یا ناسازگار باشد،می تواند دوستانه یا دشمنانه باشد و به طور کلی می تواند اخلاقی یا غیر اخلاقی باشد.

ناگفته پیداست آن گاه که این روابط سازگارانه،دوستانه و اخلاق مدارانه باشد ارتقا یافته خواهد بود و آرامش و امنیت میوه و نتیجه اش خواهد بود.

کمی ژرفتر؛ فرهنگ همسایه داری، آن‌گاه که بر مبنای ارزش‌های غیر خواهانه و خیر خواهانه شکل گیرد فرهنگی ارتقاء یافته است و در صورتی که ارزش‌های فرد گرایانه و خود خواهانه بر آن غلبه نماید فرهنگی منحط و رو به زوال خواهد بود که ثمره‌اش سلب آسایش و آرامش و امنیت از همسایگان خواهد بود.

همسایه داری به معنای راستینش یعنی رعایت حقوق و آداب همسایگی .اگر ما بیاموزیم که با همسایه ها برخورد و تعاملی کریمانه و بخردانه داشته باشیم طبعا دامنه این رفتار ما در جامعه هم انعکاس می یابد و چنین برخورد اخلاقی و کریمانه ای است که راحتی ،امنیت ،آسایش و آرامش ما را در منزل مسکونی مان نیز تضمین می‌کند.

انتهای پیام/