بابک لطیف پژوهشگر دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس در گفتگو با خبرنگار دانشگاهی باشگاه خبرنگاران گفت: سالانه میلیون‌ها نفر در دنیا از عوارض ناشی از بیماری‌های قلبی و عروقی رنج می‌برند. یكی از مهمترین داروهای حذف كننده لخته برای درمان این نوع از بیماری ها، پروتئین فعال كننده ی پلاسمینوژن بافتی (tPA) است. این آنزیم پروتئازی با تبدیل پلاسمینوژن به فرم فعال پلاسمین، موجب تجزیه رشته های فیبرین لخته می‌گردد.
وی افزود: در تحقیق انجام شده در قالب رساله دکتری تخصصی بابک لطیف، ناقل كلروپلاستی مناسبی به كمك بررسیهای بیوانفورماتیكی و با در نظر گرفتن توالی های مورد نظر مانند نواحی احاطه كننده‌ی اختصاصی گیاه كاهو و عناصر افزایش دهنده بیان در سطوح رونویسی و ترجمه، طراحی گردید.
لطیف در تشریح دلایل کاربردی بودن این پروژه تحقیقاتی اظهار داشت: در حال حاضر داروی tPA با قیمت بالایی وارد کشور می شود و هزینه تقریبی هر بار درمان حدود 2900 دلار می باشد. هم اکنون تعداد معدودی از شرکت های چندملیتی این دارو را تولید می کنند. تکنولوژی انتقال ژن به كلروپلاست چشم انداز امیدبخشی را برای تولید انبوه و ارزان قیمت پروتئین‌های نوترکیب دارویی و به ویژه این دارو فراهم آورده است.
وی در خصوص مزایای انتقال ژن به كلروپلاست تصریح کرد : از مزایای انتقال ژن به ژنوم كلروپلاست در مقایسه با ژنوم هسته می‌توان به سطح بالای بیان، امكان بیان چند ژن در یك اپرون پلی سیسترونی، نبود اثرات خاموشی ژن و احتمال بسیار اندك انتقال افقی ژن از طریق دانه گرده اشاره نمود. ناقل كلروپلاستی حاوی ژن تركیبی PlyGBS::k2sپس از همسانه سازی، از نظر ساختاری و عملكردی با استفاده از روش های مولكولی مورد تأیید قرار گرفت.
لطیف در اشاره به نتایج بدست آمده اظهار داشت: نتایج ارزیابی گیاهان تراریخت كلروپلاستی در سطح DNA نشان داد كه ژن های انتقالی در جایگاه صحیح در ژنوم كلروپلاستی درج شده اند. بررسی بیان پروتئین ، تولید پروتئین نوتركیب PlyGBS-K2S را دركلروپلاست گیاهان كاهو تأیید نمود.
وی در پایان خاطرنشان کرد: طبق سند ملی زیست فناوری جمهوری اسلامی ایران، یکی از اهداف کشور در زمینه استفاده از فناوری زیستی تا پایان برنامه پنجم توسعه، دستیابی و بکارگیری این فناوری در تولید و کشت و کار سه گیاه تراریخت در کشور هر یک به مساحت نیم درصد سطح زیر کشت همان گیاه در دنیا می‌باشد بطوری‌که 3درصد از تولید کل این محصول در جهان، به ایران اختصاص یابد. برای دستیابی به گیاهان تراریخت كلروپلاستی پایدار، ساخت ناقل كلروپلاستی از نظر تکنیکی و دانش فنی به عنوان پایه‌ای به منظور تراریختی گیاهان مختلف و با اهداف متفاوت، مورد استفاده قرار خواهد گرفت. با انجام موفقیت آمیز این پروژه ، امکان انتقال انواع ژن های مفید به كلروپلاست گیاهان فراهم گردید و در مجموع کار انجام شده در این رساله دکتری کاملا کاربردی می‌باشد.
انتهای پیام/
