به گزارش حوزه ادبیات باشگاه خبرنگاران به نقل از خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری، در این كارگاه آموزشی، شاعران و ترانه سرایان جوان شركت كننده در جشنواره اشعار خود را در حالی قرائت كردند كه مورد نقد وبررسی كارشناسان قرار می‌گرفت.

سعید بیابانكی در این كارگاه آموزشی با اشاره به این كه ترانه سرایان وزن های جدیدی برای ترانه ابداع كنند، گفت: اگر وزن های ابداعی جدید در حوزه مكتوب زیبایی نداشته باشند، آهنگساز می تواند با ساخت ملودی های زیبا مشكلات وزنی ترانه را برطرف كند.

وی ادامه داد: ترانه سرایی بر وزن شاهنامه فردوسی و بابا طاهر خلاقیت نیست بلكه حركت در راستای تكراری شدن است.

دبیر هنری دوازدهمین جشنواره شعر و داستان جوان سوره اضافه كرد: در سرایش غزل امروز نوعی بازگشت به گذشته رخ داده است. غزل های امروز باز آفرینی از مضامین گذشته هستند كه بارها شنیده شده اند.

بیابانكی با انتقاد از اینكه شاعران در زبان محاوره شعر از لهجه تهرانی استفاده می كنند، گفت: شاعران با لهجه های متفاوت در زبان محاوره اشعار خود از لهجه تهرانی استفاده می كنند كه این نوعی یكسان سازی در شعر را باعث گردیده و ضعف بزرگی محسوب می شود به عنوان مثال شاعر كرمانی در زبان محاوره شعر خود از لهجه تهرانی استفاده می كند كه این نوع سرایش به خلاقیت ضربه بزرگی وارد می كند.

به گفته بیابانكی یكی از دلایل این یكسان سازی صدا و سیما و رسانه است و اگر این شكل سرایش ادامه پیدا كند می تواند تنوع لهجه را از بین ببرد.

در ادامه این نشست تخصصی محمود حبیبی كسبی بیان داشت: وزن های پنج ركنی به جهت كم استفاده شدن در فرهنگ موسیقی ما، در صورتی كه با زبان شكسته آورده شوند می توانند در ساخت آهنگ به آهنگساز كمك كنند.

وی با اشاره به این كه در سرایش شعر با زبان محاوره كلمات و اصطلاحات به یك شكل آورده نمی شوند و تغییر می كنند، گفت: این مشكل هم در وزن و هم در نحو وجود دارد، به عنوان مثال شاعر در جایی از شعر كلمات "گلدون را بیاور" استفاده می كند و در قسمت دیگری از شعر "گلدون و بیار" آورده می‌شود.

علی داوودی مدیر دفتر شعر حوزه هنری دیگر كارشناس این نشست تخصصی در سخنانی با بیان این كه مرزبندی در زبان وجود ندارد، گفت: انواع ردیف اعم از تركیب اسم، حرف و یا كلمه باید به نحوی در جای خود قرار گیرند كه معنا را تداعی كنند.

وی با اشاره به اهمیت بومی بودن شعر افزود: شعر باید با صداقت تمام آیینه فرهنگی منطقه خود را نشان دهد نه این كه شناسنامه منطقه خود را به همراه نداشته باشد.

داوودی اضافه كرد: زبان در شعر از جایگاه بلندی برخوردار است در حالی كه ما شعر با زبان محاوره را جدی نمی‌گیریم.


انتهای پیام/ اس