"محمدحسین فرح‌بخش" در گفتگو با باشگاه خبرنگاران:
زمانی تفکر گلخانه‌ای در "سینما" رواج داشت
سینمای امروز ما معلول کسانی است که دهه شصت با تفکر گلخانه‌ای بر مسند سینمای کشور بودند.
محمدحسین فرح‌بخش کارگردان، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده سینما در گفتگو با خبرنگار سینما باشگاه خبرنگاران، گفت: سینمای امروز ایران برخلاف وظیفه خود، آیینه تمام نمای جامعه خود نیست، چرا که مسئولین سینمای ما تنها اجازه ساخت فیلم‌های "خنثی" را می‌دهند.
وی افزود: نگاهی که مسئولان به سینما دارند یک دیوار فرهنگی بین مردم و فیلمساز کشیده است و 99 درصد سینما را دولت پوشش می‌دهد و در این میان بخش خصوصی تعداد معدودی فیلم تولید می‌کند.
فرح‌بخش تصریح کرد: گویا مسئولان ما، میز خود را بیشتر از سینما دوست دارند.
این تهیه‌کننده در ادامه گفت: سینمای امروزما، معلول کسانی است که دهه 60 در مسندهای سینمای کشور بودند و به اعتقاد من این افراد باید برای فراری دادن مردم از سینما و ترور تفکر سینمایی، ترویج تفکر گلخانه‌ای به جای سینمای مردم‌پسند و شخصی کردن سینما، به عنوان معماران خیانت به سینمای ایران محکوم شوند.
وی بیان کرد: اگر جمشید هاشم‌‌پور آن زمان در فیلمی کچل بود به ما مجوز نمی‌دادند و اگر نبود مجوز می‌گرفتیم و تولید فیلم‌هایی مانند عقرب، نیش و گروگان در آن زمان برای ما هزینه و دشواری زیادی داشت و البته امروز به ما نقد می‌شود که چرا دیگر مانند آن فیلم‌ها، فیلم نمی‌سازید.
این فیلمنامه‌نویس افزود: گروهی این گونه پاسخ می‌دهند که اگر در آن زمان وضعیت سینما خوب نبود، چرا مخاطبین سینما چندین برابر مخاطبین امروز بودند که باید به این افراد گفت: در آن زمان تلویزیون و امکانات امروز نبود و مردم مجبور بودند که به سینما بروند.
فرح‌بخش تصریح کرد: در دوره کوتاهی که سیف‌الله داد معاونت امور سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را بر عهده داشت، شاهد ساخت فیلم‌های خوب اجتماعی بودیم و آن دوران به حق، دوران طلایی سینمای ایران بود.
این کارگردان خاطرنشان کرد: ما فیلمنامه‌نویس داریم، اما فیلمنامه‌نویسان ما اجازه نقد هیچ نهاد و قوایی را ندارند و در حقیقت فیلمنامه‌های ما نه داستان دارند و نه قهرمان.
وی افزود: نگاهی که مسئولان به سینما دارند یک دیوار فرهنگی بین مردم و فیلمساز کشیده است و 99 درصد سینما را دولت پوشش می‌دهد و در این میان بخش خصوصی تعداد معدودی فیلم تولید می‌کند.
فرح‌بخش تصریح کرد: گویا مسئولان ما، میز خود را بیشتر از سینما دوست دارند.
این تهیه‌کننده در ادامه گفت: سینمای امروزما، معلول کسانی است که دهه 60 در مسندهای سینمای کشور بودند و به اعتقاد من این افراد باید برای فراری دادن مردم از سینما و ترور تفکر سینمایی، ترویج تفکر گلخانه‌ای به جای سینمای مردم‌پسند و شخصی کردن سینما، به عنوان معماران خیانت به سینمای ایران محکوم شوند.
وی بیان کرد: اگر جمشید هاشم‌‌پور آن زمان در فیلمی کچل بود به ما مجوز نمی‌دادند و اگر نبود مجوز می‌گرفتیم و تولید فیلم‌هایی مانند عقرب، نیش و گروگان در آن زمان برای ما هزینه و دشواری زیادی داشت و البته امروز به ما نقد می‌شود که چرا دیگر مانند آن فیلم‌ها، فیلم نمی‌سازید.
این فیلمنامه‌نویس افزود: گروهی این گونه پاسخ می‌دهند که اگر در آن زمان وضعیت سینما خوب نبود، چرا مخاطبین سینما چندین برابر مخاطبین امروز بودند که باید به این افراد گفت: در آن زمان تلویزیون و امکانات امروز نبود و مردم مجبور بودند که به سینما بروند.
فرح‌بخش تصریح کرد: در دوره کوتاهی که سیف‌الله داد معاونت امور سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را بر عهده داشت، شاهد ساخت فیلم‌های خوب اجتماعی بودیم و آن دوران به حق، دوران طلایی سینمای ایران بود.
این کارگردان خاطرنشان کرد: ما فیلمنامه‌نویس داریم، اما فیلمنامه‌نویسان ما اجازه نقد هیچ نهاد و قوایی را ندارند و در حقیقت فیلمنامه‌های ما نه داستان دارند و نه قهرمان.
انتهای پیام/
