به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، بازی‌های کودکانه شاید زیباترین خاطرات همه ما از دوران کودکی باشد، خاطراتی که با بالارفتن سن اگر جذابیت یادآوری‌شان برای ما بیشتر نشود، کمتر نیز نخواهد شد. حاصل همه بازی هایی که در آن دوران انجام داده ایم، فقط چند خاطره خوش نخواهد بود که با مرور آنها لبخندی روی لب‌های ما بنشیند یا آنها را در قالب داستان هایی کوتاه برای دیگران تعریف کنیم. شاید مهمترین نتیجه چنین بازی‌هایی تمرین نقش‌هایی باشد که یک فرد باید در دوران بزرگسالی بر عهده بگیرد، نکته مهم دیگر کمکی است که چنین فعالیت هایی می تواند به رشد خلاقیت کودکان داشته باشد، کارکردهایی که اهمیت بسیاری در سمت و سو دادن به زندگی افراد در دوران بزرگسالی دارد.

تمرین مهارت ها و نقش‌های اجتماعی، شناسایی خلاقیت ها و استعدادهای فردی اگرچه از با اهمیت ترین کارکردهای بازی کودکان هستند اما مشارکت والدین در این بازی‌ها می تواند نه تنها آثار مثبت این موارد را افزایش دهد بلکه موجب می شود تا ارتباط آنها و فرزند یا فرزندانشان تقویت و نکته های آموزشی با تاثیرگذاری بیشتری به این گروه سنی منتقل شود. به زبان ساده‌تر بازی نوعی آموزش غیر رسمی است که در برخی مواقع تاثیر آن بیش از آموزش رسمی و به عبارتی مدرسه است. براین اساس مشارکت والدین در بازی با کودکان خود از اهمیت بسیاری برخوردار خواهد بود از جمله اینکه از این طریق کودک دانش و اطلاعات لازم را با راهنمایی والدین به دست می آورد، ضمن اینکه با فرهنگ و هنجارهای اجتماعی آشنا می‌شود. با توجه به این موارد بد نیست که با نکاتی آشنا شوید.
 
 شرکت پدر و مادر در بازی های فرزندشان موجب استحکام بیشتر روابط والدین با کودک
 می شود. زیرا موجب می شود تا آنها احساس نزدیکی بیشتری با بزرگترهای خود کنند، موضوعی که آثار مطلوب آن تا پایان عمر با کودک خواهد بود و موجب گرم شدن کانون خانواده و مستحکم شدن آن خواهد شد.
 
  یادتان باشد، مشارکت شما در بازی با فرزندتان بسیار بیش از حضور در دنیای کودکانه او است، زیرا از این طریق می توانید، نکات تربیتی زیادی را به وی آموزش دهید. به زبان ساده تر همبازی شدن شما این موقعیت را برایتان به وجود می آورد که در خلال بازي به تربیت فرزند خود بپردازید و بهترین نتیجه را بگیرید.
 
  علاوه بر نقش تربیتی که ذکر شد، مشارکت در بازی با کودک شیوه مهمی برای پاسخگویی به نیازهای عاطفی و روانی وی محسوب می شود. موضوعی که اهمیت آن کمتر از فراهم آوردن بستر مناسب برای آموزش به فرزندتان نیست.
 
  حال چگونه باید در بازی مشارکت کرد؟ آیا والدین باید خود بازی را انتخاب کنند یا تصمیم‌گیری در این باره را بر عهده کودک بگذارند. به گفته روان‌شناسان و کارشناسان آموزشی، برای اینکه حضور پدر و مادر در بازی بیشترین اثرگذاری را داشته باشد، آنان فقط باید وضعیتی سالم براي بازي فرزند خود فراهم آورند، به این ترتیب که اجازه بدهند کودک با قدرت خلاقيت خودبازي را انتخاب و اداره کند. شما فقظ همبازی هستید و نبايد خواست خود را به دختر یا پسرتان تحميل کنید.
 
 وارد دنیای کودکانه فرزند خود شوید، تعداد سال هایی را که در روز شمار عمرتان ورق خورده است فراموش کنید و فقط همبازی باشید، هم‌رديف با فرزندتان. همپای او در بازی شادی و تلاش کنید، ضمن اینکه انتقال مفاهیم آموزشی به او را به خاطر داشته باشید.
 
  شکوفاسازی استعدادهای کودکان یکی دیگر از نتایج مثبت بازی در این دوره سنی است، به‌طبع حضور والدین در کنار فرزندان می تواند به این کار جهت دهد، ضمن اینکه به شناخت بهتر آنها از توانایی های بالقوه کودک خود کمک می کند.

توجه داشته باشید، بازی هایی که نیاز به خلاقیت و ابتکار دارند نقش مهمی در شکوفا شدن توانایی و استعداد کودک داشته و می توانند راهنمایی برای آموختن یک مهارت در دوران بزرگسالی باشند. مهارتی که کودک توانایی آن را بیش از سایر موارد دارد.
 
 بازی در کنار والدین و ایجاد این امکان که کودک خود برای نقش هایی که در بازی به عهده دارد تصمیم بگیرد می تواند تمرینی برای استقلال وی در دوران بزرگسالی باشد، اینکه بتواند در موقعیت های حساس زندگی بهترین تصمیم را بگیرد. البته از این کارکرد نیز غافل نشویدکه حضور پدر و مادر در بازی و مشارکت آنان می تواند مشورت گرفتن از افراد با تجربه و بزرگسال را نیز به کودک آموزش دهد. موضوعی که نباید از اهمیت آن غافل شد.
 
  از نقشی که همبازی بودن والدین با فرزند خود در تربیت و جهت دادن به توانایی های کودک همچنین ایجاد صمیمیت میان این دو نسل دارد که بگذریم باید گفت، کودک می تواند در حین بازی نقشی را که در زندگی آینده می تواند بر عهده بگیرد تمرین کند ضمن اینکه قادر خواهد بود علایق خود نسبت به حرفه و شغل ها را بررسی کند. در اینجا حضور پدر و مادر می تواند نقش زیادی در راهنمایی وی و کسب اطلاعات درست داشته باشد. بدون تردید همه دخترها در دوران کودکی نوعی بازی را تجربه کرده‌اند که به آن مهمان بازی یا خاله بازی می گفتند، بازی‌ای که در آن دختران نقش مادری و پسرها نقش پدر خانواده را بر عهده می گرفتند، نوعی تمرین نقش. مادر خانواده وظیفه رسیدگی به امور خانه و فرزندان را برعهده می گرفت و پدر نان آوری و مسئولیت‌های مردانه را تمرین می کرد و با آنها آشنا می شد. در چنین مواردی حضور والدین می‌تواند، اطلاعات کامل از نقش مورد نظر را به کودک بدهد. علاوه بر این ظاهر شدن در نقش پلیس، راننده، مغازه دار، نامه رسان و ... نیز از شیوه هایی است که کودک از طریق آنها با مهارت های بزرگسالی آشنا می شود. بنابراین اگر اطلاعات کاملی در هنگام بازی توسط فردی بزرگسال به وی منتقل شود هم دانسته هایش افزایش می یابد و هم می تواند علاقه خود به حرفه‌های گوناگون را محک بزند.

    توجه داشته باشید که برخي از بازي ها خيالي هستند که در آنها کودک با الهام گیری از تخیل خود، فیلم ها و کارتون هایی که می بیند، به بازی می پردازد. در اینجا نیز حضور والدین می‌تواند از بروز خطرات برای کودک جلوگیری کند، ضمن اینکه شناخت کاملی از دنیای واقعی به وی می دهد، به این ترتیب که برخی موارد فقط در کارتون ها معنا دارد و در دنیای بزرگسالی
می تواند تهدیدی برای سلامت فرد باشد.
 
  از بازی‌های تخیلی که بگذریم امروزه بازار بازي هاي فکري داغ است. بازی‌هایی که کودک را در دستیابی به رشد فکري و ذهني یاری  می کنند و با رشد شناختي و فکري کودک ارتباط زیادی دارند. در چنین موارد نیز والدین می توانند از طریق همبازی شدن با کودک خود وی را در دستیابی به این مهارت یاری کنند.

  حال اگر تا به امروز از بازی با کودک خود طفره می رفتید یا به آن بی توجه بودید و خستگی را بهانه می کردید، پس از خواندن این سطرها می توانید در این باره تجدید نظر کنید و همبازی برای فرزند خود باشید تا هم بتوانید وی را در شناخت توانایی ها و استعدادهای بالقوه یاری کنید و هم رابطه عاطفی خود با کودکتان را تقویت کنید.