معصومه حاتمی، روانشناس در گفتگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران گفت: از زمانهای گذشته به خاطر زیاد بودن افراد در خانواده گسترده نوعی تراکم را به وجود می آمد که به پرورش اجتماعی و رشد شخصیت روانی کمک بدون تعارض کمک می‌کرد. در جامعه سنتی کودکان با مشاهده و تجربه جامعه پذیری شدند.
 
وی ادامه داد: اجتماعی شدن و تعلیم و تربیت کودک در جامعه سنتی از طریق مشاهده و تقلید و تجربه ها صورت می گرفت و کودکان از همان دوران خردسالی شاهد مرگ و تولد و بیماری و ازدواج و غیره هستند و با شرکت در مراسم شادی و سوگ رفتارها و هنجارها و حالات عاطفی را درونی می کنند و مفهوم حلال و حرام را میفهمند.
 
وی با اشاره به اینکه در جامعه مدرن نهادهای پرورش رسمی و زیادی به وجود آمده اند که در بیرون از خانواده قرار دارند افزود: عملا نقش پرورش اجتماعی پدران و مادران را کم کرده اند و کاهش داده اندو گاهی هم آنان را با تناقض و تعارض در ارزش ها و هنجارها روبرو می کنند در جامعه مدرن دیگر کودکان شاهد وقایع زایش، عروسی، بیماری و مرگ نیستند.
 
وی افزود: کودکان جامعه مدرن از عواقب و آثار و پرورش و تعلم کمتری برخوردار می شوند مادران تنها به زایشگاه می روند و یا بچه ای در بغل به خانه باز می گردند عروسی ها در تالار و هتل ها انجام می گیرد و اگر ورود بچه ها به این محفل ها ممنوع نباشد محدود است ، سالخوردگان به محض بیمار شدن یا به خانه سالمندان فرستاده می شوند  و یا از خانه به بیمارستان منتقل می شوند و بعد از مدتی خبر می رسد که پدربزرگ  یا مادربزرگ به سفر رشته است حتی کار کفن و دفن را نهادهای تخصصی به عهده گرفته‌اند.
 
وی ادامه داد:همچنین مسکونی کوچک و به دلیل عدم امنیت به انواع قفل ها و بست ها مجهز  شده اند و انواع دوربین ها همه جا را فرا گرفته‌اند.
 
مسلما علاوه بر مزیت های جامعه مدرن  بسیاری از جنبه های مفید فرهنگ و سنت گذشته جای خود را به فرهنگ وارداتی و مصنوعی داده‌اند که نه تنها  آرامش را از وجود گرفته‌اند بلکه مایه استرس و فشار نیز هستند.
 
انتهای پیام/