علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این آیین گفت: راز محبوبیت "محمدرضا لطفی" را در رابطه اعتقادی او و ارتباط تنگاتنش با مردم دانست ، این جمعیت عظیم و باشکوه که به بدرقه محمدرضا لطفی جمع شده‌اند گوشه‌ای از علاقه و محبت عشقی که مردم به این هنرمند دارند.

وی ادامه داد: لطفی یکی از چهره‌های ماندگار موسیقی ایران‌ است و هنرمندان ما وظیفه‌مندند که این راه را ادامه دهند و همین ارتباط را با مردم حفظ کنند تا به یک چهره مردمی دست یابند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی عنوان کرد: محمدرضا لطفی موسیقیدان فقید کشورمان یکی از نمادهای بارز موسیقی فاخر کشورمان است که درگذشت وی برای همه مردم هنر دوست و جامعه هنری ایران ضایعه ای بزرگ و جبران نشدنی است.

جنتی در پایان اظهرا داشت: من بار دیگر این ضایعه بزرگ را به همه شما مردم ایران و خانواده معظم ایشان تسلیت عرض می‌کنم و از خداوند کفران نعمت را برای او خواستارم.

در ادامه علی‌اکبر شکارچی، اشعاری را به محمدرضا لطفی تقدیم کرد و سپس داریوش طلایی گفت: لطفی استاد بی‌همتای هنر ایران و یار دیرین ما را ترک و تنها گذاشت، افسوس و دریغ که چقدر زود رفت.

لطفی عاشق ایران و مردم بود چه زمانی که ایران سرای امید را ساخت و چه آن زمانی که در دوری از ایران باز هوای وطنم آرزوست را با آن شور در فراق ایران خواند، فکر می‌کنم عشق لطفی به موسیقی از عشق به مردم می‌آمد که عمیقترین تاثیر و ارتباط را با قلب و روح مردمش برقرار می‌کرد.

وی ادامه داد: این عشق هیچ وقت تنزل نکرد و خاموش نشد و در زمانی که باید موسیقی یاد می‌گرفت به بهترین نحو آن را آموزش گرفت و در زمانی که باید آموزش می‌داد بزرگترین شاگردان را تربیت کرد کسانی که سنی از آنها گذشته حتما آن دوران را به خاطر دارند وی هیچ و قت به دنبال سوداگری در موسیقی نبود، لطفی کارهای زیادی را انجام داد و نوازندگی سازهایی که در آن استاد بود و نسل‌هایی در کنار ایشان رشد کردند و به جامعه معرفی شدند در زمینه آهنگسازی آهنگ‌هایی بود که به دل مردم نشست.

طلایی افزود: روزی  که لطفی وفات کرد دوستان می‌گفتند که همه رفتنی هستند و دنیا هیچ ارزشی ندارد دنیا محل امتحان است و لطفی امتحانش را خوب پس داد، امیدوارم ما هم بتوانیم سربلند باشیم و امتحانمان را خوب پس بدهیم.پس از سخنان طلایی سجاد مهربانی و هوشمند عبادی در فراق استاد قطعه‌ای را تقدیم کردند.

حسین علیزاده آهنگساز مطرح ایرانی با بغض و اندوه در ادامه گفت: فکر می‌کنم امروز مخاطب همه ما خود لطفی است شاید همچنین روز بزرگی در حیاتش اتفاق نیفتد در واقع که مردم با وی عهد ببندد اما همیشه در قلب تاریخ جای دارد.

وی ادامه داد: من با لطفی از سال 47 دوست بودیم، زمانی که او را دیدم 15 سال سن داشتم و قدم نمی‌رسید که به قامتش نگاه کنم ما با هم خیلی برخورد زیبایی داشتیم و درست آن چیزی که نداشتیم از هم طلب می‌کردیم او همه چیز را داشت بار آخری که در بیمارستان می‌توانست صحبت کند صحبت از زمانی کرد که در آن من آغاز افشاری را زده بودم و او ضبط کرده بود معتقدم که انقلاب در موسیقی قبل از انقلاب اسلامی آغاز شد و هنرمند واقعی زیر چتر یک قدرت خاص نمی‌رود زیرا پیوندش با مردم بی‌واسطه است هنر همیشه فراتر از سیاست‌ است دوستی ما به مانند یک روح در دو بدن بود ما همیشه برای به دست گرفتن ساز عجله‌ داشتیم تا وقتی نور بود تار می‌زدیم و زمانی که دراز می‌کشیدیم ستاره‌هایمان را به دست می‌گرفتیم.

علیزاده افزود: معتقدم برای هنرمند شدن فقط نباید سر کلاس رفت و باید پیوند را با مردم حفظ کرد مردم ایران در همه جای ایران از هنر موسیقی حمایت کردند چون احساس می‌کردند موسیقی بخشی از تاریخ ایران است که در خطر است اگر ما هر انتقادی در موسیقی داریم مربوط به برنامه‌ریزی کلان است.

وی عنوان کرد: لطفی با تمام سختی‌هایی که در این چند روز کشید سبک بال از این دنیا رفت، ما در افتتاحیه تالار وحدت کنسرت داشتیم در نتیجه اینجا خانه ماست مسئولان همیشه آمده و رفته‌اند یک موسیقی را زیر پا له و یک عده به آن توجه کرده‌اند ما همیشه به دولت می‌گفتیم فقط به ما اجازه دهید کار کنیم و از شما حمایت نمی‌خواهیم.

علیزاده تصریح کرد: در شرایط سخت دل‌ها به هم نزدیک می‌شود و ای کاش این احساس همیشه حفظ شود شاید این پرشکوه‌ترین روزی است که برای لطفی اتفاق افتاده زیرا حتی سیاسیون هم قبل از هر پیش بینی از نزدیکان ما هنرمندان و در کنار ما بودند چون ما هستیم نبض مردم را حفظ می‌کنیم.

در پایان عطا امیدوار از دوستان و یاران محمدرضا لطفی بر روی صحنه رفت و اذانی را با آوای چاووشی برای بدرقه پیکر وی قرائت کرد.

انتهای پیام/