ˈکیوان وریج کاظمی ˈ در گفتگو با خبرنگارباشگاه خبرنگاران ساری ، به وجود 303 سامانه چرا در 197 هزار هکتار از مراتع غرب مازندران اشاره کرد و گفت : تعیین فصل چرا با توجه به ویژگی های بوم شناختی هر منطقه است و رعایت آن موجب پایداری مراتع می شود.

وی افزود : بحرانی ترین و حساس ترین زمان تعلیف دام که بیشترین خسارت را به مراتع و پوشش گیاهی می رساند ، تعلیف پیش رس بهاره است که موجب تخریب مرتع در مرحله گل دهی و همچنین به خطر افتادن سلامت دام می شود.

او ادامه داد: در فصل بهار برخی از گیاهان سمی و غیر خوش خوراک مانند ˈ شیر سگ ˈ رشد بیشتری دارند که در صورت تعلیف دام در مراتع و تغذیه از این دسته گیاهان، معضل مسمومیت دام نیز رخ می دهد.

وریج کاظمی با اشاره به ضرورت حفط ظرفیت دام در هر مرتع گفت : ورود بیش از حد دام به مرتع ممکن است در کوتاه مدت برای دامدار سود داشته باشد ولی چون موجب تخریب آن می شود ، در درازمدت زیانبخش است و منبع درآمد دامدار را نابود می کند.

وی ظرفیت چرای مراتع غرب مازندران را 360 هزار واحد دامی برشمرد و افزود : کاهش گونه های خوش خوراک و افزایش گونه های غیر خوش خوراک نیز از دیگر تبعاد چرای زودهنگام مراتع است.

وریج کاظمی یادآور شد: برای مثال اگر در مرتعی گونه ˈ اسپند ˈ دارای فراوانی بیشتری باشد نشان می دهد که میزان خوش خوراکی گونه های این مرتع کم شده و ارزش چرای دام در آن پایین آمده است.

بر اساس آمارهای رسمی 21 درصد از 197 هزار و 152 هکتار مرتع موجود در غرب مازندران درجه یک ، 59 درصد درجه دو و 20 درصد درجه سه محسوب می شود که از ارتفاع دو هزار و 200 متر تا ارتفاع بیش از سه هزار و 500 متر پراکنده است.