این خانه در سال 1275 هجری قمری توسط ˈحاج محمدرضا امینیˈ از تجار معتبر و مومن شهر قزوین بنا شد که بخشی از آن وقف حسینیه گردیده است.

زیباترین قسمت این خانه که هر ساله پذیرای گردشگران زیادی می باشد، متشکل از سه تالار به موازات هم و به صورت شرقی غربی ساخته شده و توسط ارسی های زیبایی به یکدیگر مرتبط می شوند.

این تالارها میان دو حیاط شمالی و جنوبی واقع شده اند که هر یک از حیاط ها از سمت شمال و شرق به بیرون راه دارند.

تالار میانی بزرگتر از دو تالار دیگر بوده که طول آن 18 متر و عرض آن پنج متر می باشد و دو تالار شمالی و جنوبی نیز هر کدام به طول 10 و عرض پنج متر و در انتهای شرقی وغربی هر یک از این تالارها دو اتاق کوچک قرار دارد.

تالار جنوبی با 9 دهنه ارسی به غایت زیبا، با شیشه های تمام رنگی که خود از شاهکارهای هنری محسوب می شود، به چشم انداز حیاط جنوبی گشوده می شود و سقف آن چنان استادانه آیینه کاری و نقاشی شده که چشم هر بیننده ای را خیره می سازد.

تالار میانی دارای طاقچه ها و رف های کاسه ای مزین به آیینه کاری و گچبری است که این تالار توسط دو پنج دری به تالار شمالی و جنوبی متصل می شود و در نیم دایره بالای پنج دری ها بروج دوازده گانه نقش گردیده است.

سقف این تالار به سه بخش تقسیم شده که بخش میانی دارای تزیینات گچبری توام با آیینه کاری بوده و دو قسمت دیگر دارای نقاشی روی چوب می باشد که به کمک آیینه گره بندی شده است.

در وسط تالار بزرگ، چلچراغی (جار) آویخته شده و در دو تالار دیگر در هر یک دو چلچراغ و چهار سه شاخه بلور به دیوار نصب گردیده است.

فرش های دستبافت تالارها همگی یک دست و یک تخته وهمگی با نقش و طرح های اصیل و عتیقه می باشند.

در زیر تالارها سردابه، زیر زمین، شربت خانه، انبار و دستشویی قرار دارد که از سه سمت به حیاط های شمالی و جنوبی مرتبط می گردد.

این بنا همچنین واجد تزینات نقش برجسته در ازاره های سنگی در حیاط شمالی و جنوبی می باشد.

برخی معتقدند حمام تاریخی صفا که در نزدیکی این بنا می باشد متعلق به خاندان امینی ها بوده است.

حسینیه تقویها، مجابیها و حسینیه های حاج سید ابوتراب ابوترابی در محله حلاجان، حاج سیدجمال در خیابان سپه، حاج سیدحسین، خیابانی، دیوانخانه، سیاهپوشها و شهیدی ها از جمله دیگر حسینیه های تاریخی شهر قزوین می باشند./س