به گزارش
خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران با پایان یافتن سرما و رخت بستن زمستان از دامن طبیعت، آن هنگام که شکوفهها بر سردرختان لبخند میزنند و بهار را در گوش طبیعت صدا میزنند گویی حال و هوای مردمان شهر نیز به سمت دیگری میرود. به سمت نو شدن....
خرید در شبهای سال جدید اتفاق تازهای در رسم کهن ایرانیان نیست.
رسمی که پیشینهای قدیمی در باورهایی اصیل وناب دارد.
ایرانیان همواره از دیرباز با مقدمات خاصی برای سال نو به ویژه نو شدن دل و احوالشان قدم میگذارند. برپا کردن هفتسین برسر سفرههای سفید یا قلمکاری شده، با بوته جقههایی با قدمت چندهزار ساله از انگلستان هنر اصیل ایرانی میچکد، دامنی میشود و برای کاشتن هفت سین، سینهایی که ایرانیان آن را برای یک زندگی شاد و خرم نیاز دارند. سنجد و سنجیده عمل کردن، سیب و سلامتی و سنده شادابی و نیکویی، سمنو و صبر در زندگی، سیروساعتی بلند، سرکه و تسلیم و رضایت و سماق و استقامت و سینهای دیگر بر سر سفره مینشینند به آرای بهار، تا باور ایرانی را در سال جدید به ارمغان بنشانند. ارمغانی که با دستان خود هر ایرانی به ترتیبی خاص مینشیند.
اما وقتی پا به بازار فروش میگذاریم، هفت سینها دیگر هفت سین نیستند، سنبل و ماهی قرمز و تخم مرغ و... جای دیگری دارند.
پرباری سفره هفت سین به لحظهی تحویل سال لطمه نمیزند اما اصالتش فکر را فرو میبرد. تحویل سال با هفت سین چینی!
بازار امروز هفت سینهای ایرانیان پرشده از محصولاتی که ساخته دست چشم بادامیهای پسر خوانده است.
آنهایی که از تولیدهای مدرن خود و صادر آن به ایران نگذشته و عسل و مهر و تسبیح و حتی در نجف میسازند و به خوراک ایرانی مینشانند و کام ایرانی را تلخ میکنند.
هرسال شاهد ورود هفتسینهای کوچک و تزیین شده با قیمتهای پائین در سطح بازار فروش هستیم.
هفت سینهایی که سال نو را به سال چینی ختم میکنند و این میشود که دروازه محصولات چینی در دل خانهی ایرانی مینشینند.
گویا امسال هم قرار است ایرانیان سال شادتر و سرزندهتر چینی را آغاز کنند. آری، سبزههای چینی گویا قرار است طراوت شرقی درزندگی سبز کند.
نکته قابل تأمل جای خالی دستگاههای فرهنگی و نظارتی است. آنهایی که دستشان بلند است وفکرشان قوی، آنهایی جای خالیشان سبز نمیشود و فقط باید خود بیایند و خود آستینها را بالا بزنند.
انتهای پیام/