به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از شبکه تلویزیونی المیادین، تجاوزات اسرائیل علیه فلسطینیان به حد محروم کردن آنها از منابع آب رسیده است. مارتین شولتز رئیس پارلمان اروپا در سخنانی در کنست اسرائیل از تفاوت زیادی که بین خدمات آبرسانی به فلسطینیان و اسرائیلی ها وجود دارد سخن گفت که این امر خشم اعضای کنست را به دنبال داشت.
منال اسماعیل گزارشگر این شبکه در این باره گفت: سوالی که مارتین شولتز درکنست اسرائیل درباره اجحاف در حق فلسطینیان در خصوص آبرسانی به فلسطینیان مطرح کرد بی اساس نبود و واکنش جناح راست افراطی اسرائیل و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر این رژیم نیز در برابر حقایق موجود رنگ می بازد. نگاهی سریع به اوضاع فلسطینیان برای روشن شدن حقیقت کافیست.
وی با اشاره به یک خط لوله با قطر بسیار کم گفت: این خط لوله باید آب مورد نیاز یک محله را تامین کند.
یاسر یکی از کارکنان سازمان آب در شهرداری الخلیل با اشاره به یک شهرک یهودی نشین گفت: آنها هر ساعت و در طول سال آب دارند حال آن که ما از میزان آب مورد نیاز محروم هستیم.
در ادامه گزارش آمده است: فلسطینیان آمارهای وحشتناکی درباره میزان آبی که در اختیار آنها قرار می گیرد منتشر کرده اند که نشان دهنده اختلاف زیاد بین سرانه مصرف آنها با شهرک نشینان است. میانگین سرانه مصرف فلسطینیان روزانه حدود هفتاد و سه لیتر است حال آن که سرانه مصرف اسرائیلی ها به دویست و چهل و دو لیتر می رسد. گردشی در الخلیل به همراه مسئولان سازمان آب این منطقه کذب ادعاهای اسرائیل را نشان می دهد. الخلیل به عنوان بزرگترین شهر در کرانه باختری که دویست و سی هزار نفر جمعیت دارد، با کمبود شدید آب روبروست. تاسیسات شبکه آبرسانی در الخلیل بسیار قدیمی است و از مناطق تحت سیطره اسرائیل می گذرد و همین امر مانع از نوسازی این شبکه می شود.
یکی از شهروندان می گوید: به سبب این که این منطقه جزء مناطق «سی» و تحت سیطره اسرائیل است، امکان نوسازی شبکه آبرسانی وجود ندارد.
گزارشگر ادامه داد: اهالی الخلیل کمبود آب را با خرید آن به قیمت بالا جبران می کنند. اسرائیل درخواست سازمان آب فلسطین را برای حفر چاه های بیشتر برای تامین آب مورد نیاز الخلیل رد کرده است. بر اساس پیمان اسلو، اسرائیل باید سالانه سیصد و یک میلیون متر مکعب آب در اختیار فلسطینیان قرار دهد اما فلسطینیان فقط شصت و پنج میلیون لیتر دریافت می کنند. نزاع بر سر آب ممکن است نزاعی سیاسی باشد اما قبل از هر چیز نزاع انسانی بر سر ابتدایی ترین حقوق است.
انتهای پیام/
