به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، امام «روحالله خمینی» میراثی گران بها و تاریخی از خود به یادگار گداشته است که امروز در میان مردم با نامِ «صحیفه ی امام» (یا با نام قبلی آن، «صحیفهی نور») شناخته می شود. این گنجینه، شامل مجموعه کامل بیانات، فرامین و پیام های «امام خمینی» در طول حیاتشان است. این مجموعه، راهنمایی است بی نظیر برای ستمدیدهگان و مستضعفانِ جان به لب آمده از جور طاغوت ها و مستکبران.
تورقی هرچند گذرا در این صحیفهی گرانسنگ، نکاتی بسیار زیبا، راهگشا و کلیدی را در برابر علاقهمندان، قرار می دهد که چیزی نیست جز تجربه ی عمری جهادِ خالصانهی فی سبیلالله.
امام «روحالله خمینی» به تاریخ 14 شهریور 1367 شمسی، در پیامی که به مناسبت شهادت «عارف حسین حسینی» رهبر شیعیان «پاکستان» صادر نمودند، این چنین بیان فرموده اند:
آن چه «امام خمینی» در تمام عمرش ندید
«...بزرگترین فرق روحانیت و علمای متعهد اسلام با روحانی نماها در همین است که علمای مبارز اسلام همیشه هدف تیرهای زهرآگین جهانخواران بوده اند و اولین تیرهای حادثه قلب آنان را نشانه رفته است؛ ولی روحانی نماها در کنف حمایت زرپرستان دنیاطلب، مروّج باطل یا ثناگوی ظلمه و مؤید آنان بوده اند.
تا به حال یک «آخوند درباری» یا یک «روحانی وهابی» را ندیده ایم که در برابر ظلم و شرک و کفر، خصوصاً در مقابل «شوروی» متجاوز و «آمریکا»ی جهانخوار ایستاده باشد. همانگونه که یک روحانی وارستۀ عاشق خدمت به خدا و خلق خدا را ندیدهایم که برای یاری پابرهنهگان زمین لحظهای آرام و قرار داشته باشد و تا سر منزل جانان علیه کفر و شرک مبارزه نکرده باشد...»