قم/
صبح میلاد تو هنگامه هم عهدی توست
امام حسن عسکری (ع) با وجود اسارت‌ها همواره در مسیر امامت و فراهم‌سازی زمینه غیبت فرزندش تلاش کرد تا امر غیبت از سوی مردم مورد پذیرش قرار گیرد.
به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران قم، امام حسن عسکری (ع) در هشتم ربیع‌الثانی سال 232 هجری قمری در مدینه متولد شد، وی پس از شهادت پدر بزرگوارش در سن 22 سالگی به مقام امامت رسید.
برنامه و مواضع او به عنوان مرجع فکری شیعیان قلمداد شد و مصالح عقیدتی و اجتماعی آن‌ها را به طور کامل مراعات می‌کرد.
آنچه درباره زندگی عزتمند امام حسن عسکری (ع) وارد شده، این است که برخوردهای گرم صمیمی، عاطفی و انسان‌دوستانه حضرت با دوست و دشمن همواره آمیخته با مکارم اخلاقی و صفات انسانی بوده و این پدیده یکی از بارزترین ساختارهای شخصیت آن امام بزرگوار بود که از پدران بزرگوار و جدش پیامبر اسلام (ص) به میراث برده بود.
به گفته حجت‌الاسلام سید محمد واعظ موسوی، نماینده مجلس خبرگان رهبری و استاد حوزه علمیه اخلاق کریمانه امام حسن عسکری (ع) بر افرادی که با حضرت به خصومت و دشمنی می‌پرداختند تاثیرات مثبت و شگرفی داشت و دشمنی آن‌ها را به دوستی و محبت نسبت به حضرت تبدیل می‌کرد.
دشمنی متوکل با امام حسن عسکری (ع)
در تاریخ آمده که شدت دشمنی متوکل با اهل‌بیت (ع) مشمول عام و خاص بود و همه او را به کینه‌توزی در برابر اهل‌بیت (ع) می‌شناسند.
نماینده مجلس خبرگان رهبری می‌گوید: متوکل دستور داد که امام حسن عسکری (ع) را به زندان بیندازند و عرصه را بر ایشان تنگ بگیرند و سخت‌گیری نهایی را انجام دهند، ولی این امام بزرگوار زمانی که وارد زندان شد، مسئول زندان با مشاهده اخلاق والا، هدایتگری و صلاح‌اندیشی ایشان به کلی تغییر عقیده داد.
وی تصریح می‌کند: مسئول زندان به دلیل بزرگداشت حضرت هیچگاه به خودش اجازه نمی‌داد که خیره به صورت حضرت نگاه کند و هنگامی که حضرت از زندان بیرون آمد مسئول زندان از جمله کسانی بود که بیشترین بصیرت و شناخت را نسبت به مقام حضرت داشت.
روش کریمانه امام حسن عسکری (ع)
نمونه‌های فراوانی در مورد روش کریمانه امام حسن عسکری (ع) در کتاب‌های تاریخی و مجامع روایی از جمله در اصول کافی و اعلام الورا و دیگر کتاب‌ها وارد شده که بزرگواری حضرت در برخورد با افرادی که حتی ادعای عدم شناخت و آشنایی با امام می‌کردند، به بهترین نحو ممکن در آن تبیین شده است.
اعظ موسوی می‌گوید: امام در دوران خود به پارسایی و عبادت شهره آفاق بود و مورد اعتماد و محل رجوع خواص و عوام قرار می‌گرفت، به طوری که حتی در سخت‌ترین شرایط به ویژه هنگامی که در گوشه زندان در حصر بود، رابطه تنگاتنگ و عابدانه حضرت با خدای متعال قطع نمی‌شد.
وی ادامه می‌دهد: ارتباطات عبادی ایشان سبب بروز معجزات و کرامات به دست آن امام بزرگوار می‌شد که این مسئله سبب متجلی شدن بیشتر اوصاف امامت در آن حضرت و نشان از جایگاه بلند و شان رفیع آن امام همام در نزد خداوند متعال بود.
مقام علمی امام حسن عسکری (ع)
دانش سرشار و براهین قاطع حضرت در زمینه‌های مختلف به ویژه در اثبات امامت و به تصویر کشیدن اعلمیت اهل‌بیت (ع) بی‌نظیر بود و مقام علمی ایشان دارای جذبه فوق‌العاده‌ای برای تشنگان علم و دانش بود که هر جویای علمی را وادار به زانو زدن در محضر این علامه می‌کرد.
در کتاب‌های مختلف روایی بیانات متعدد و محیر العقولی درباره وسعت و گستردگی دانش پیشوای یازدهم شیعیان وجود دارد که حتی دشمنان را به خشوع و تسلیم در برابر ایشان وادار می‌کرد.
به گفته استاد حوزه علمیه قم زمانی که افراد در زمینه معضلات و مشکلات علمی به ایشان مراجعه می‌کردند، این امام بزرگوار با دانش سرشار، کیاست و تیزبینی پرده‌برداری می‌کرد و شبهات و اشکالات وارده را با عالمانه‌ترین بیان‌ها پاسخ می‌داد و دشمنان و مخالفان را انگشت به دهان می‌کرد و راه مخالفت را بر آن‌ها می‌بست.
هر کسی در زمینه مالی، علمی، مباحث کلامی و مشکلات اعتقادی و شبهات وارده احساس نیاز می‌کرد، اول کسی که برای رجوع و رفع مشکل به ذهنش خطور می‌کرد وجود امام حسن عسکری (ع) بود.
وی عنوان می‌دارد: امام حسن عسکری (ع) در برخورد با افراد از تواضع و متانت بسیار برخوردار بود و با گستردگی علمی که داشت، می‌توانست پاسخگوی نیاز نیازمندان باشد.
اقدامات امام حسن عسکری (ع) در مبارزه با دشمنان
امام حسن عسکری (ع) روابط آمیخته با حکمت و دقت با حاکمان ایجاد می‌کرد، به طوری که راه کمترین بهانه را بر دشمن می‌بست و هیچ فردی از ارشادات و راهنمایی‌های ایشان بی‌بهره و بی‌نصیب نمی‌ماند.
این امام بزرگوار به رد شبهاتی می‌پرداخت که از طریق کج‌اندیشان با حمایت حکومت وقت در جامعه شیوع پیدا می‌کرد و امام دفاع جانانه‌ای از حریم رسالت الهی می‌کرد و سبب از بین رفتن شبهات می‌شد.
به گفته واعظ موسوی مبارزه مستقیم با فرقه‌هایی که درصدد ایجاد شکاف در امت اسلامی و به انحراف کشاندن باورهای دینی مردم بودند از روش‌های دیگر مبارزاتی امام بود که امام با روشن کردن علت گمراهی آن‌ها و بیان مشکلات اعتقادی مردم را از گرفتاری در برابر فرقه‌های انحرافی و ساختگی باز می‌داشتند و ارشادات لازم را در این زمینه به بهترین نحو ممکن و با پسندیده‌ترین شیوه ممکن انجام می‌دادند.
نماینده مجلس خبرگان رهبری تصریح می‌کند: امام حسن عسکری(ع) دعوت به سوی دین حق، پرستش خدای یگانه و اتحاد و انسجام امت اسلامی را سرلوحه کارهای خود قرار می‌دادند و مردم را برای دوران غیبت آماده می‌کردند.
وی ادامه می‌دهد: این امام بزرگوار اصحاب و وکیلانی در زمان خودش معین و به مردم معرفی کرده بودند که به این وسیله زمینه را برای وجود جامعه بدون حضور فیزیکی امام معصوم پس از غیبت فرزندشان حضرت حجت (عج)، آماده می‌کردند.
امام به معنای واقعی کلمه بیشترین بار مسئولیت در زمینه محافظت از حضرت مهدی (عج) را بر عهده داشت و همچنین تلاش زیادی در حفظ امت اسلامی در برابر تمام انحرافاتی که ممکن بود در زمان غیبت با آن مواجه شوند، به خرج داد.
امام حسن عسکری (ع) از جمله پرچم‌‌دارانی بود که پروردگار ایشان را برای راهنمایی بندگان به راه راست انتخاب کرد و تاریخ و رسم زندگی این رادمرد تبلور عینی تاریخ رسالت اسلام و راه پیروزمند پدران بزرگوارش بود که به بهترین نحو از عهده مسئولیت‌‌های معنوی و فرهنگی برآمدند و جامعه را به راه راست و صراط مستقیم هدایت کردند./
برنامه و مواضع او به عنوان مرجع فکری شیعیان قلمداد شد و مصالح عقیدتی و اجتماعی آن‌ها را به طور کامل مراعات می‌کرد.
آنچه درباره زندگی عزتمند امام حسن عسکری (ع) وارد شده، این است که برخوردهای گرم صمیمی، عاطفی و انسان‌دوستانه حضرت با دوست و دشمن همواره آمیخته با مکارم اخلاقی و صفات انسانی بوده و این پدیده یکی از بارزترین ساختارهای شخصیت آن امام بزرگوار بود که از پدران بزرگوار و جدش پیامبر اسلام (ص) به میراث برده بود.
به گفته حجت‌الاسلام سید محمد واعظ موسوی، نماینده مجلس خبرگان رهبری و استاد حوزه علمیه اخلاق کریمانه امام حسن عسکری (ع) بر افرادی که با حضرت به خصومت و دشمنی می‌پرداختند تاثیرات مثبت و شگرفی داشت و دشمنی آن‌ها را به دوستی و محبت نسبت به حضرت تبدیل می‌کرد.
دشمنی متوکل با امام حسن عسکری (ع)
در تاریخ آمده که شدت دشمنی متوکل با اهل‌بیت (ع) مشمول عام و خاص بود و همه او را به کینه‌توزی در برابر اهل‌بیت (ع) می‌شناسند.
نماینده مجلس خبرگان رهبری می‌گوید: متوکل دستور داد که امام حسن عسکری (ع) را به زندان بیندازند و عرصه را بر ایشان تنگ بگیرند و سخت‌گیری نهایی را انجام دهند، ولی این امام بزرگوار زمانی که وارد زندان شد، مسئول زندان با مشاهده اخلاق والا، هدایتگری و صلاح‌اندیشی ایشان به کلی تغییر عقیده داد.
وی تصریح می‌کند: مسئول زندان به دلیل بزرگداشت حضرت هیچگاه به خودش اجازه نمی‌داد که خیره به صورت حضرت نگاه کند و هنگامی که حضرت از زندان بیرون آمد مسئول زندان از جمله کسانی بود که بیشترین بصیرت و شناخت را نسبت به مقام حضرت داشت.
روش کریمانه امام حسن عسکری (ع)
نمونه‌های فراوانی در مورد روش کریمانه امام حسن عسکری (ع) در کتاب‌های تاریخی و مجامع روایی از جمله در اصول کافی و اعلام الورا و دیگر کتاب‌ها وارد شده که بزرگواری حضرت در برخورد با افرادی که حتی ادعای عدم شناخت و آشنایی با امام می‌کردند، به بهترین نحو ممکن در آن تبیین شده است.
اعظ موسوی می‌گوید: امام در دوران خود به پارسایی و عبادت شهره آفاق بود و مورد اعتماد و محل رجوع خواص و عوام قرار می‌گرفت، به طوری که حتی در سخت‌ترین شرایط به ویژه هنگامی که در گوشه زندان در حصر بود، رابطه تنگاتنگ و عابدانه حضرت با خدای متعال قطع نمی‌شد.
وی ادامه می‌دهد: ارتباطات عبادی ایشان سبب بروز معجزات و کرامات به دست آن امام بزرگوار می‌شد که این مسئله سبب متجلی شدن بیشتر اوصاف امامت در آن حضرت و نشان از جایگاه بلند و شان رفیع آن امام همام در نزد خداوند متعال بود.
مقام علمی امام حسن عسکری (ع)
دانش سرشار و براهین قاطع حضرت در زمینه‌های مختلف به ویژه در اثبات امامت و به تصویر کشیدن اعلمیت اهل‌بیت (ع) بی‌نظیر بود و مقام علمی ایشان دارای جذبه فوق‌العاده‌ای برای تشنگان علم و دانش بود که هر جویای علمی را وادار به زانو زدن در محضر این علامه می‌کرد.
در کتاب‌های مختلف روایی بیانات متعدد و محیر العقولی درباره وسعت و گستردگی دانش پیشوای یازدهم شیعیان وجود دارد که حتی دشمنان را به خشوع و تسلیم در برابر ایشان وادار می‌کرد.
به گفته استاد حوزه علمیه قم زمانی که افراد در زمینه معضلات و مشکلات علمی به ایشان مراجعه می‌کردند، این امام بزرگوار با دانش سرشار، کیاست و تیزبینی پرده‌برداری می‌کرد و شبهات و اشکالات وارده را با عالمانه‌ترین بیان‌ها پاسخ می‌داد و دشمنان و مخالفان را انگشت به دهان می‌کرد و راه مخالفت را بر آن‌ها می‌بست.
هر کسی در زمینه مالی، علمی، مباحث کلامی و مشکلات اعتقادی و شبهات وارده احساس نیاز می‌کرد، اول کسی که برای رجوع و رفع مشکل به ذهنش خطور می‌کرد وجود امام حسن عسکری (ع) بود.
وی عنوان می‌دارد: امام حسن عسکری (ع) در برخورد با افراد از تواضع و متانت بسیار برخوردار بود و با گستردگی علمی که داشت، می‌توانست پاسخگوی نیاز نیازمندان باشد.
اقدامات امام حسن عسکری (ع) در مبارزه با دشمنان
امام حسن عسکری (ع) روابط آمیخته با حکمت و دقت با حاکمان ایجاد می‌کرد، به طوری که راه کمترین بهانه را بر دشمن می‌بست و هیچ فردی از ارشادات و راهنمایی‌های ایشان بی‌بهره و بی‌نصیب نمی‌ماند.
این امام بزرگوار به رد شبهاتی می‌پرداخت که از طریق کج‌اندیشان با حمایت حکومت وقت در جامعه شیوع پیدا می‌کرد و امام دفاع جانانه‌ای از حریم رسالت الهی می‌کرد و سبب از بین رفتن شبهات می‌شد.
به گفته واعظ موسوی مبارزه مستقیم با فرقه‌هایی که درصدد ایجاد شکاف در امت اسلامی و به انحراف کشاندن باورهای دینی مردم بودند از روش‌های دیگر مبارزاتی امام بود که امام با روشن کردن علت گمراهی آن‌ها و بیان مشکلات اعتقادی مردم را از گرفتاری در برابر فرقه‌های انحرافی و ساختگی باز می‌داشتند و ارشادات لازم را در این زمینه به بهترین نحو ممکن و با پسندیده‌ترین شیوه ممکن انجام می‌دادند.
نماینده مجلس خبرگان رهبری تصریح می‌کند: امام حسن عسکری(ع) دعوت به سوی دین حق، پرستش خدای یگانه و اتحاد و انسجام امت اسلامی را سرلوحه کارهای خود قرار می‌دادند و مردم را برای دوران غیبت آماده می‌کردند.
وی ادامه می‌دهد: این امام بزرگوار اصحاب و وکیلانی در زمان خودش معین و به مردم معرفی کرده بودند که به این وسیله زمینه را برای وجود جامعه بدون حضور فیزیکی امام معصوم پس از غیبت فرزندشان حضرت حجت (عج)، آماده می‌کردند.
امام به معنای واقعی کلمه بیشترین بار مسئولیت در زمینه محافظت از حضرت مهدی (عج) را بر عهده داشت و همچنین تلاش زیادی در حفظ امت اسلامی در برابر تمام انحرافاتی که ممکن بود در زمان غیبت با آن مواجه شوند، به خرج داد.
امام حسن عسکری (ع) از جمله پرچم‌‌دارانی بود که پروردگار ایشان را برای راهنمایی بندگان به راه راست انتخاب کرد و تاریخ و رسم زندگی این رادمرد تبلور عینی تاریخ رسالت اسلام و راه پیروزمند پدران بزرگوارش بود که به بهترین نحو از عهده مسئولیت‌‌های معنوی و فرهنگی برآمدند و جامعه را به راه راست و صراط مستقیم هدایت کردند./
