به گزارش خبرنگار حوزه سینما
باشگاه خبرنگاران؛ داستان فیلم در سالهای پس از فروپاشی بلوک شوروی جریان دارد. امیر بایگازین در مقام فیلمنامه‌نویس، کارگردان و تدوینگر این اثر، نخستین فیلم بلند سینمایی خود را به مسحورکننده‌ترین شکل ممکن از لابه‌لای تصاویر ساکن و بی‌حرکت خلق کرده و پیش چشم مخاطب قرار داده است. به گفته منتقدان، کارگردانی بایگازین در این فیلم ما را به یاد آثار برسون فقید و بهترین بخش‌های سینمای نوآر ژاپن می‌اندازد. «یادداشت‌های هم‌آوازی» نخستین بار در شصت‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین به نمایش درآمد و «عزیز زامباکیف» توانست به خاطر فیلمبرداری خیره‌کننده و متمایزش در این اثر جایزه خرس نقره‌ای این جشنواره را از آن خود کند. داستان فیلم در روستایی کوچک در سرزمین قزاقستان می‌گذرد؛ جایی که اسلان، نوجوان ۱۳ سالهای که با مادربزرگش زندگی می‌کند، دانش‌آموز سختکوشی است که توسط دسته‌ای از نوجوانان شرور روستا مورد آزار و تمسخر قرار می‌گیرد. پیرنگ داستان با آزار و اذیت اسلان و حس کینه و انتقامی که رفته‌رفته شکل می‌گیرد، در ارتباط است. دیوید رونی در «هالیوود ریپورتر» درباره «یادداشت‌های هم‌آوازی» می‌نویسد: «این فیلم اثری خشن و سوررئال، عجیب و زیبا است و اگرچه در پایان فیلم اندکی آمیخته به اغراق است، با این حال کلیت اثر بسیار منسجم و بی‌نقص است.»
دیوید رونی، در ادامه یادداشت خود درباره این فیلم می‌نویسد، «یادداشت‌های هم‌آوازی»، درامی شاعرانه است درباره پسر نوجوانی که به حاشیه رانده شده است. رونی همچنین می‌افزاید: «این‌که این فیلم توسط فردی کارگردانی شده که هنوز به سن سی سالگی هم نرسیده، تماشای این اثر با چنین بصیرت روشنگرانه‌ای را هیجان‌انگیزتر می‌سازد.» بایگازین بااستعداد توانسته نخستین اثر بلند خود را به رسانه‌ای قصه‌گو هم از بعد احساسی و هم از بعد بصری بدل کند. آنچه یادداشت‌های آوازی را بیش از پیش افسونگر و مسحورکننده می‌سازد، آن دسته از المان‌های تماتیک مشخص است که بر ضد صحنه‌پردازی و رویکردهای رایج طراحی شده‌اند. این فیلم را می‌توان هم‌نشینی خشونت و شاعرانگی دانست که توسط صدایی متمایز به تصویر کشیده شده است.
یادداشت‌های هم‌آوازی نویسنده و کارگردان: امیر بایگازین
بازیگر ستاره: تیمور آیداربکوف
فیلمبردار: عزیز زامباکیف
مدت زمان: ۱۲۰ دقیقه
ژانر: درام
محصول: قزاقستان، فرانسه، آلمان ۲۰۱۳
انتهای پیام/ اس
