فیلمبردار ایتالیایی فیلم "محمد (ص)": مجیدی مرا به دنیای دیگری وارد کرد
"ویتوریو استورارو"، فیلمبردار ایتالیایی فیلم سینمایی "حضرت محمد (ص)" از چگونگی پیوستن به فیلم "مجید مجیدی" سخن گفت.
به گزارش حوزه سینما باشگاه خبرنگاران به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، کارگاه آموزشی هنر فیلمبرداری با حضور «ویتوریو استورارو» یکشنبه 13 بهمن با حضور «لوکا جانسانتی» سفیر ایتالیا در تهران و «علیرضا رضاداد» دبیر سی دومین جشنواره فیلم فجر در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
«ویتوریو استورارو» در ابتدای این نشست با اشاره به دوران تحصیل و فعالیت خود گفت: «من از 18 سالگی وارد مدرسه عالی سینما شدم و همزمان در یک استودیو عکاسی هم کارآموزی می‌کردم. در سن 28 سالگی توانستم اولین فیلم سیاه و سفید زندگی خود را بسازم. من فکر می‌کنم اولین نفری که من باید از او تشکر کنم پدرم است که مسئول یک آپاراتخانه در یک شرکت بزرگ سینمایی بود که احتمالا همان لحظه‌ای که فیلم‌ها را نمایش می‌داده آرزو می‌کرده که خودش هم جزو آن فیلم‌ها باشد و بعد رویای خودش را روی شانه‌های من گذاشت. من سعی کردم که رویای پدرم را متعلق به خودم کنم بعد از آن پدرم مرا در یک مدرسه عکاسی ثبت نام کرد و اولین تعالیم هنری من در یک مدرسه عکاسی بود. آن زمان من یاد می گرفتم که چطور یک مفهوم را باید بتوان در یک عکس خلاصه کرد. در سنین 8 تا 16 سالگی من با پدرم به محل کارش در آپاراتخانه می‌رفتم و از آنجا بود که کم کم توانستم رویای سینما را کشف کنم. من آنجا فهمیدم که آرزوی من بیان یک روایت در یک فریم و به طور کلی عکاسی نیست. بلکه آرزویم بیان یک روایت در چند فریم یعنی سینماست».
«ویتوریو استورارو» در بخش دیگر صحبت‌های خود با اشاره به ضرورت انتقال تجربیات خود در زمینه فیلمبرداری به نسل‌های بعد از خود گفت: «فیلمبرداران نسل قبل از من همه دانسته‌هایشان را نزد خودشان نگه داشتند و چیزى به ما انتقال ندادند و از آنجایى كه من این تجربه را پشت سر گذاشته‌ام، سعى كردم برعكس آنها عمل كنم. تجربیاتم و آنچه آموخته‌ام را به دانشجویان جوان و سایر همكارانم آموزش بدهم و دوست دارم كه آنها هم مطالعات مرا ادامه بدهند. من چهل سال زحمت كشیده‌ام تا به اینجا رسیده‌ام، ده سال در دانشگاه تدریس كرده‌ام و آنچه را كه طى سال‌ها آموخته‌ام، علاقه دارم با تمام وجود در اختیار نسل‌های بعدی بگذارم».
«ویتوریو استورارو» در ادامه صحبت‌های خود به چگونگی پیوستن به پروژه «محمد (ص)» اشاره کرد و گفت: «سال ۲۰۱۰ كه با رشيد بن هادي (كارگردان) در پروژه‌اي در الجزاير همكاري مي‌كردم، براي اينكه اسلام را بهتر بشناسم خواندن كتابي درباره زندگي پيامبر «محمد (ص)» را شروع كردم. به محض اينكه خواندن آن كتاب تمام شد، مثل يك روياي جادويي ايميلي را دريافت كردم با اين مضمون كه آيا علاقه‌مند هستم در ساخت بخش اول يك سه گانه درباره زندگي «محمد (ص)» حضور داشته باشم؟ که من نیز پس از ملاقات و گفت و گو با «مجيد مجيدي» و «مهدي حيدريان» همکاری در این پروژه را پذیرفتم، پس از آن من سفری را در دنیای اسلام و فلسفه شروع کردم و «مجید مجیدی» مرا به دنیای دیگری وارد کرد. من فکر می‌کنم ما فقط با دانش و تجربه است که به تعادل می‌رسیم. تجربه‌ای که من در این سفر یعنی فیلم «محمد (ص)» داشتم همان تجربه‌ای است که پیش از این در فیلم «برتولوچی» درباره بودا و همچنین در فیلم دیگری درباره مسیح به دست آورده بودم ولی در فیلم «محمد (ص)» توانستم به بینش دیگری برسم».
«استورارو» در بخش دیگری از صحبت‌های خود با تاکید بر مخاطب بين‌المللي فيلم «محمد (ص)» گفت: «فيلم «محمد (ص)» باید تماشاگران بین‌المللی داشته باشد، چراکه لازم است همه با داستان زندگي پيامبر اسلام «محمد (ص)» و معني قرآن به درستی آشنا شوند، این فیلم قرار است مردم جهان را با مذاهب مختلف، با یکدیگر متحد سازد، در واقع این فیلم هدفی جز متحد كردن مردم با عقايد و باورهاي مختلف ندارد، فیلم «محمد (ص)» داستاني از منزلت بشريت است».
«ویتوریو استورارو» تصویر بردار ایتالیایی و عضو جامعه تصویر برداران آمریکایی (ASC) و جامعه تصویر برداران ایتالیایی (AIC)است. فیلم های اولیه «استورارو» در زادگاهش ایتالیا ساخته شدند، جایی که همکاری‌های اولیه‌اش را با کارگردان ایتالیایی، «برناردو برتولوچی»، شروع کرد که به همکاری با او در تمام دوره کاریش ادامه داده است. اولین پروژه اصلی «استورارو» و «برتولوچی»، فیلم «دنباله روی» سال 1970، بر اساس رمانی ایتالیایی به همین نام بود. اولین فیلم آمریکایی استورارو «و اینک آخرالزمان» به کارگردانی «فرانسیس فورد کاپولا» بود. «استورارو» یک جایزه آکادمی را به خاطر کارش در این فیلم نصیب خود کرد که با دو اسکار دیگر به خاطر کارش در «سرخ ها» و «آخرین امپراتور» و یک نامزدی برای «دیک تریسی» ادامه پیدا کرد. «استورارو» در مقام تصویربردار در فیلم‌هایی از قبیل «آخرین تانگو در پاریس»، «ایشتار»، «بولورث» و «جن گیر: اپیزود اول» انجام وظیفه کرد. «استورارو» علاوه بر «برتولوچی» و «کاپولا»، با کارگردان‌هایی از قبیل «ریچارد دونر»، «وارن بیتی» و «کارلوس سورا» هم کار کرده است. «استورارو» در تمام مدت دوران کاری‌اش نامزد و برنده جوایز بسیاری به خاطر کارش به عنوان تصویربردار از جمله جایزه یک عمر موفقیت از جامعه آمریکایی تصویر برداران شده است.
انتهای پیام/ اس
«ویتوریو استورارو» در ابتدای این نشست با اشاره به دوران تحصیل و فعالیت خود گفت: «من از 18 سالگی وارد مدرسه عالی سینما شدم و همزمان در یک استودیو عکاسی هم کارآموزی می‌کردم. در سن 28 سالگی توانستم اولین فیلم سیاه و سفید زندگی خود را بسازم. من فکر می‌کنم اولین نفری که من باید از او تشکر کنم پدرم است که مسئول یک آپاراتخانه در یک شرکت بزرگ سینمایی بود که احتمالا همان لحظه‌ای که فیلم‌ها را نمایش می‌داده آرزو می‌کرده که خودش هم جزو آن فیلم‌ها باشد و بعد رویای خودش را روی شانه‌های من گذاشت. من سعی کردم که رویای پدرم را متعلق به خودم کنم بعد از آن پدرم مرا در یک مدرسه عکاسی ثبت نام کرد و اولین تعالیم هنری من در یک مدرسه عکاسی بود. آن زمان من یاد می گرفتم که چطور یک مفهوم را باید بتوان در یک عکس خلاصه کرد. در سنین 8 تا 16 سالگی من با پدرم به محل کارش در آپاراتخانه می‌رفتم و از آنجا بود که کم کم توانستم رویای سینما را کشف کنم. من آنجا فهمیدم که آرزوی من بیان یک روایت در یک فریم و به طور کلی عکاسی نیست. بلکه آرزویم بیان یک روایت در چند فریم یعنی سینماست».
«ویتوریو استورارو» در بخش دیگر صحبت‌های خود با اشاره به ضرورت انتقال تجربیات خود در زمینه فیلمبرداری به نسل‌های بعد از خود گفت: «فیلمبرداران نسل قبل از من همه دانسته‌هایشان را نزد خودشان نگه داشتند و چیزى به ما انتقال ندادند و از آنجایى كه من این تجربه را پشت سر گذاشته‌ام، سعى كردم برعكس آنها عمل كنم. تجربیاتم و آنچه آموخته‌ام را به دانشجویان جوان و سایر همكارانم آموزش بدهم و دوست دارم كه آنها هم مطالعات مرا ادامه بدهند. من چهل سال زحمت كشیده‌ام تا به اینجا رسیده‌ام، ده سال در دانشگاه تدریس كرده‌ام و آنچه را كه طى سال‌ها آموخته‌ام، علاقه دارم با تمام وجود در اختیار نسل‌های بعدی بگذارم».
«ویتوریو استورارو» در ادامه صحبت‌های خود به چگونگی پیوستن به پروژه «محمد (ص)» اشاره کرد و گفت: «سال ۲۰۱۰ كه با رشيد بن هادي (كارگردان) در پروژه‌اي در الجزاير همكاري مي‌كردم، براي اينكه اسلام را بهتر بشناسم خواندن كتابي درباره زندگي پيامبر «محمد (ص)» را شروع كردم. به محض اينكه خواندن آن كتاب تمام شد، مثل يك روياي جادويي ايميلي را دريافت كردم با اين مضمون كه آيا علاقه‌مند هستم در ساخت بخش اول يك سه گانه درباره زندگي «محمد (ص)» حضور داشته باشم؟ که من نیز پس از ملاقات و گفت و گو با «مجيد مجيدي» و «مهدي حيدريان» همکاری در این پروژه را پذیرفتم، پس از آن من سفری را در دنیای اسلام و فلسفه شروع کردم و «مجید مجیدی» مرا به دنیای دیگری وارد کرد. من فکر می‌کنم ما فقط با دانش و تجربه است که به تعادل می‌رسیم. تجربه‌ای که من در این سفر یعنی فیلم «محمد (ص)» داشتم همان تجربه‌ای است که پیش از این در فیلم «برتولوچی» درباره بودا و همچنین در فیلم دیگری درباره مسیح به دست آورده بودم ولی در فیلم «محمد (ص)» توانستم به بینش دیگری برسم».
«استورارو» در بخش دیگری از صحبت‌های خود با تاکید بر مخاطب بين‌المللي فيلم «محمد (ص)» گفت: «فيلم «محمد (ص)» باید تماشاگران بین‌المللی داشته باشد، چراکه لازم است همه با داستان زندگي پيامبر اسلام «محمد (ص)» و معني قرآن به درستی آشنا شوند، این فیلم قرار است مردم جهان را با مذاهب مختلف، با یکدیگر متحد سازد، در واقع این فیلم هدفی جز متحد كردن مردم با عقايد و باورهاي مختلف ندارد، فیلم «محمد (ص)» داستاني از منزلت بشريت است».
«ویتوریو استورارو» تصویر بردار ایتالیایی و عضو جامعه تصویر برداران آمریکایی (ASC) و جامعه تصویر برداران ایتالیایی (AIC)است. فیلم های اولیه «استورارو» در زادگاهش ایتالیا ساخته شدند، جایی که همکاری‌های اولیه‌اش را با کارگردان ایتالیایی، «برناردو برتولوچی»، شروع کرد که به همکاری با او در تمام دوره کاریش ادامه داده است. اولین پروژه اصلی «استورارو» و «برتولوچی»، فیلم «دنباله روی» سال 1970، بر اساس رمانی ایتالیایی به همین نام بود. اولین فیلم آمریکایی استورارو «و اینک آخرالزمان» به کارگردانی «فرانسیس فورد کاپولا» بود. «استورارو» یک جایزه آکادمی را به خاطر کارش در این فیلم نصیب خود کرد که با دو اسکار دیگر به خاطر کارش در «سرخ ها» و «آخرین امپراتور» و یک نامزدی برای «دیک تریسی» ادامه پیدا کرد. «استورارو» در مقام تصویربردار در فیلم‌هایی از قبیل «آخرین تانگو در پاریس»، «ایشتار»، «بولورث» و «جن گیر: اپیزود اول» انجام وظیفه کرد. «استورارو» علاوه بر «برتولوچی» و «کاپولا»، با کارگردان‌هایی از قبیل «ریچارد دونر»، «وارن بیتی» و «کارلوس سورا» هم کار کرده است. «استورارو» در تمام مدت دوران کاری‌اش نامزد و برنده جوایز بسیاری به خاطر کارش به عنوان تصویربردار از جمله جایزه یک عمر موفقیت از جامعه آمریکایی تصویر برداران شده است.
انتهای پیام/ اس
