به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران شیراز، پروفسور آدریانو روسی، استاد تمام مطالعات ایران شناسی دانشگاه ناپل ایتالیا با اشاره به اینکه پادشاهان هخامنشی کتیبه های خودشان را به سه زبان حک می کردند، گفت: زبان های پارسی باستان، عیلامی و بابلی زبان هایی بودند که کتیبه ها با آن نگاشته می شدند.

وی با یادآوری این مطلب که کتیبه ها نیز انواع مختلفی را شامل می شوند، تصریح کرد: متن کتیبه ها بنا به دستور دبیرخانه ایجاد می شد و پیشنویسی از آنها بر روی لوح های گلی آماده می شده و بعد از آن حکاک اصلی لوح را حکاکی می کرده است و در مرحله آخر کارگر ساده ای بود که به نظر می رسد بی سواد بوده است.

این استاد دانشگاه ناپل ایتالیا با یادآوری این مطلب که اشتباهات در کتیبه ها بیشتر ظاهری بودند که موارد نادری رخ داده است، اضافه کرد: این اشتباهات بیشتر در حک شکل علامت ها رخ داده است.

این پژوهشگر تاریخی با اشاره به اینکه گویش های مختلف در دوره هخامنشی وجود داشته که شامل سه گونه گویش از فارسی باستان بوده است، تاکید کرد: نظارت قابل توجهی بر روی تهیه کتیبه ها وجود داشته است که غلط ها بیشتر املایی بوده که ناشی از حک شدن حروف بوده است و اینکه باید مسائل روز را هم در نظر گرفت و اینکه خط میخی حاوی شکل های مشابه است ممکن است خاستگاه اشتباهات یاد شده باشد.

پروفسور روسی با اشاره به اینکه از اوایل آغاز به خواندن کتیبه ها ارتباط بین مذهب و دین هخامنشیان مورد توجه بوده که هنوز هم ابهامات وجود دارد، افزود: دستاورد جدید که در این زمینه است بر اساس مطالعات دانشمند فرانسوی که بر روی کتاب اوستا تحقیق می کرده است که ترکیب نام پادشاهان هخامنشی بازتابی از اسم هایی است که در آن دوران بوده و بین آنها ارتباطی وجود داشته است.

پروفسور جیان پیترو بازیلو، پژوهشگر برجسته مطالعات دوره عیلامی دانشگاه ناپل نیز با اشاره به اینکه 2 نوع کتیبه "بارو" و "شاهی" در میان کتیبه های باستانی وجود دارد، گفت: در کتیبه های "بارو" دستمزد کارگرها و امکانات در اختیار آنان ذکر شده و در کتیبه های "شاهی" درخواست هایی از اجرای تقوش و طرح ها آمده است.

وی افزود: در کتیبه های تخت جمشید اشاره غیر مستقیمی به شیراز شده است که به همین خاطر بین شیراز و تخت جمشید ارتباط وجود داشته که گواه این ادعا کلمه "شیرازیش" که در کتبه های تخت جمشید است.

انتهای پیام/