به گزارش خبرنگار معارف باشگاه خبرنگاران حضرت محمد(ص) در 17 ربیع‌الاول عام‌الفیل برابر 570 میلادی و 6هزار و 163 سال بعد از هبوط حضرت آدم دیده به جهان گشود. 

آن حضرت(ص) در سن چهل سالگی در غار حرا به فرمان خداوند و با نازل شدن حضرت جبرئیل(ع) به پیامبری رسید. 

پیامبر اکرم(ص) با 23 سال رسالت، 13سال در شهر مکه و 10 سال در مدینه، سرانجام در سن 63 سالگی در 28صفر به روایتی در سال 10 هجری قمری رحلت نمود. 

پدر بزرگوار ایشان حضرت عبدالله بن عبدالمطلب(ع) ومادر گرامیشان حضرت آمنه(س) است. 

در این بخش از گزارش به اسرار رحلت پیامبر(ص) و جانشینی امام علی(ع) اشاره می‌کنیم. 

پیامبر اکرم(ص) در روزهای آخر عمر مبارکشان از بلال خواست تا مردم را در مسجد حاضر کند. 

آن حضرت(ص) در مسجد خطبه‌ای خواند، سپس از مردم خواست اگر کسی حقی از او به گردن دارد مطالبه کند. 

هیچ کس پاسخی نداد تا سه بار پیامبر(ص) تکرار کرد تا اینکه غلامی به نام "عکاشه" برخاست و حقی را از ایشان مطالبه کرد. به قصد انتقام از پیامبر(ص) شلاقی آماده کردند، ولی همین که خواست قصاص کند بر بدن حضرت افتاد و شروع به گریه کرد و ایشان را عفو نمود. 

پیامبر(ص) فرمود: او رفیق من در بهشت خواهد بود. 

سپس حضرت محمد(ص) به امام(ع) دستور داد، پول‌های پیامبر(ص) را میان فقرا تقسیم کند. 

رسول اکرم(ص)، پس از آخرین سفر حج و رخداد با شکوه غدیر به مدینه مراجعه فرمود و بر آن حضرت معلوم شد که مرگ و رحلت او نزدیک است. 

آن حضرت(ص) در میان اصحاب خود خطبه می‌خواند و از آخرین فرصت‌ها برای ارشاد و راهنمایی خلق خدا استفاده می‌کرد. 

همواره وصیت می‌کرد داخل فتنه‌های بعد از خود نشوند، دست از راه و روش او برندارند. 

در دین خدا بدعت نگذارند و بر هر شرایط متمسک به عترت و اهل بیت(ع) او شده و از دستورهای آنها سرپیچی ننمایند. 

پیامبر اکرم(ص)، پس از اعلام خبر رحلت خود در مسجد، نماز ظهر را با مردم ادا کرد و به خانه‌ ام سلمه (س) مراجعه نمود. 

آن حضرت(ص) چند روزی در بستر بیماری بود.
 
حضرت علی(ع) به ملاقات پیامبر(ص) رفت سپس، پس از اینکه جویای حال ایشان شدند سر مبارک آن حضرت را بر روی سینه خود قرار داد. 

پیامبر اکرم(ص) زیر لب زمزمه کرد و می‌فرمود: خدایا در سکرات مرگ یاریم کن.

حضرت محمد(ص) از امام علی(ع) خواست به لبان مبارک ایشان نزدیکتر شوند زمانی که امام علی(ع) نزدیک شد، آن حضرت(ص) در مدت زمان طولانی به او راز گفت. 

سپس امیرالمومنان(ع) سر برداشت و در گوشه‌ای نشست و پیامبر(ص) در خواب رفت. 

حاضران از امام(ع) پرسیدند پیامبر(ص) چه فرمودند:  امام(ع) فرمود: هزار بار از علم، تعلیمم کرد از هرباری هزار بار مفتوح می‌شود وصیت کرد مرا به چیزی، همین که بیماری حضرت سنگین شد و رحلت نزدیک، ان شاء ‌اله، آن را به جا خواهم آورد. 

در این هنگام پیامبر(ص)، به امام علی(ع) فرمود: امر خداوند رسیده، چون جان من بیرون آید مرا به سوی قبله برگردان و متوجه تجهیز من باش، اول تو بر من نماز بگذار و از من جدا مشو تا مرا به قبر بسپاری در این لحظه، گریه حضرت فاطمه(س)، رسول خدا را متوجه خود کرد.

از او خواست در کنارش بنشیند، رازی در گوش او گفت که صورت فاطمه‌(س) بر افروخته شد و شاد گردید. 

در روایتی، راز پیامبر(ص) به حضرت فاطمه(س) پیوستن آن حضرت(س) به عنوان نخستین فرد به ایشان است. 

پس از رحلت پیامبر(ص)، بزرگان مدینه، بدون اطلاع امام علی(ع) بر بدن مبارک پیامبر(ص) نماز خواندند. 

پیامبر اکرم(ص) در 18 ذیحجه، امام علی(ع) را در غدیر خم به جانشینی خود برگزیدند. 

غروب نبوت و طلوع امامت 

با رحلت پیامبر(ص)، در حقیقت، نبوت به پایان و امامت آغاز شد. 

پیامبر(ص)، امام علی(ع) در غدیرخم به جانشینی خود برگزید. 

ایشان در روزهای پایانی عمر خود، دو چیز گران‌بها، قرآن و اهل بیت‌(ع) را به امانت گذاشت.
 
اما بزرگان مدینه و مشرکان با بی‌احترامی به سخنان پیامبر(ص)، امامت امام علی(ع) را نپذیرفتند و برای پیامبر(ص) جانشین انتخاب کردند. 

این بزرگترین حق‌الناس در تاریخ است چرا که امام علی(ع) به فرمان خداوند و پیامبر اکرم(ص) به جانشینی و امامت برگزیده شدند. 

انتهای پیام/