14ستاره بزرگ فوتبال که هرگز در جام جهانی نبوده‌اند
حضور در جام جهانی فوتبال حتی برای چند دقیقه و در لباس یک تیم ضعیف، می‌تواند بخش مهمی از گنجینه افتخارات یک بازیکن لقب گیرد.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، در شرایطی که بسیاری از بازیکن‌های معمولی فوتبال جهان توانسته‌اند به این مهم دست پیدا کنند، ستاره‌های بزرگی نیز بوده‌اند که به دلایل مختلف از حضور در مهم‌ترین تورنمنت فوتبال جهان باز مانده‌اند. دلایلی نظیر ضعف تیم ملی، اختلاف‌نظر با فدراسیون و کادر فنی، مصدومیت و یا حتی مرگ ناگهانی.
در این گزارش به بهانه نزدیک و نزدیک‌تر شدن جام جهانی2014 به معرفی 14ستاره بزرگی پرداخته‌ایم که رنگ جام جهانی را ندیده‌اند.
دیوید ژینولا
ستاره نام آشنای فرانسوی را احتمالا هوادران تاتنهام و پی اس جی به خوبی به یاد دارند. دوران فوتبال ملی ژینولا از مسابقه انتخابی جام جهانی1994 برابر بلغارستان دچار دگرگونی شد. اشتباه او در این مسابقه بلغارستان را به جای فرانسه راهی جام جهانی کرد و این فشار وحشتناکی را روی شانه‌های این بازیکن قرار داد. او در آن مقطع به شدت از سوی فرانسوی‌ها و به ویژه سرمربی وقت تیم ملی فرانسه یعنی ژرار هولیه سرزنش شد. بعد از هولیه، امه ژاکه از دعوت ژینولا به تیم ملی سر باز زد تا این بازیکن تنها 17مسابقه ملی در کارنامه داشته باشد و هیچ‌وقت هم به همراه تیمش به جام‌های جهانی نرود.
نویل سوثال
به اعتقاد بسیاری از علاقه‌مندان قدیمی فوتبال، نویل سوثال باید در جمع بهترین دروازه‌بانان فوتبال جهان قرار گیرد. این دروازه‌بان در دهه80 میلادی درون دروازه اورتون بسیار خوش درخشید و با این تیم به دو قهرمانی در لیگ، دو قهرمانی در جام حذفی و دو قهرمانی در رقابت‌های جام در جام اروپا رسید. او که یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیت اورتون به شمار می‌رفت، با توجه به ملیت ولزی‌اش هیچ‌گاه فرصت حضور در جام جهانی را پیدا نکرد. نویل با آن مدل موی جالب- که البته این روزها دوباره مد شده است!- 92بار پیراهن تیم ملی کشورش را بر تن کرد و حالا نیز رکوردار حضور در ترکیب این تیم به شمار می‌رود.
سامی هیپیا
هیپیا که یکی از چهره‌های محبوب ورزشگاه آنفیلد به شمار می‌رود و با این تیم به قهرمانی در لیگ قهرمانان و جام یوفا نیز رسیده است، 105بار برای تیم ملی کشورش بازی کرد. هیچ‌کدام از این بازی‌ها در جام جهانی فوتبال رخ ندادند. فنلاندی‌ها این مدافع را دومین بازیکن برتر تاریخ کشورشان می‌دانند. کشوری که البته برای حضور در جام‌های جهانی به اندازه کافی پتانسیل ندارد. هیپیا این روزها هدایت تیم فوتبال لورکوزن را بر عهده دارد و مربی خوش‌فکر و موفقی نیز نشان داده است. کسی چه می‌داند شاید یک روز او به عنوان مربی به جام جهانی قدم بگذارد.
لیام بردی
یکی از بهترین هافبک‌های تاریخ باشگاه آرسنال، همواره حسرت حضور در جام جهانی را در یدک می‌کشید. لیام بردی که در دهه هفتاد میلادی در میانه زمین توپچی‌ها آقایی می‌کرد 72بار برای تیم ملی ایرلند جنوبی بازی کرد و 9گل به ثمر رساند اما هیچ‌گاه فرصت حضور در یک تورنمنت معتبر با این تیم را پیدا نکرد. «چیپی» با آرسنال به قهرمانی جام حذفی رسید و در لباس یووه نیز دو بار بر بام فوتبال ایتالیا ایستاد.
یان راش
راش در دو مقطع مختلف پیراهن باشگاه لیورپول را به تن کرد و جایگاهی افسانه‌ای در بین هواداران این تیم به دست آورد. او که با 28گل بهترین گلزن تاریخ تیم ملی ولز به شمار می‌رود، یکی دیگر از ستاره‌های این کشور است که هیچ‌گاه نتوانسته‌اند ولز را سمت جام جهانی هدایت کنند. بی‌تردید اگر همه این ستاره‌ها در یک نسل واحد حضور داشتند ولز به سادگی می‌توانست راه جام جهانی را در پیش گیرد. در انگلستان جمله مشهوری در مورد راش وجود دارد. جمله‌ای که راه شناخت این ستاره را 3چیز عنوان می‌کند: سبیل، گل‌های زیبا و عدم حضور در جام جهانی! این ستاره سابقه فتح 5عنوان قهرمانی لیگ و یک جام باشگاه‌های اروپا را در کارنامه دارد.
برند شوستر
شوستر که بخشی از تیم قهرمان جام ملت‌های1980 بود، خیلی زود و در سن 24سالگی وادار به خداحافظی از تیم ملی آلمان شد. این فوتبالیست کم‌نظیر که بعدها با سرمربی‌گری رئال مادرید بار دیگر به شهرت ویژه‌ای رسید، جزو معدود ستاره‌های دنیای فوتبال محسوب می‌شود که علی‌رغم تولد در یک کشور صاحب فوتبال، از حضور در جام جهانی باز مانده است. شوستر ماجرای جدایی ناگهانی‌اش از تیم ملی آلمان را این‌گونه روایت می‌کند : « من بدون اجازه بارسلونا را ترک کردم چون می‌خواستم در دیدار دوستانه کشورم با برزیل شرکت کنم.
باشگاه به من اجازه سفر نمی‌داد زیرا ما روز بعد یک مسابقه برابر رایو داشتیم. آن‌ها در نهایت پذیرفتند که من 45دقیقه بازی کنم. بعد از آن مسابقه ملی یک مهمانی ترتیب داده شد ولی من در آن حضور نیافتم چون باید صبح زود بیدار می‌شدم. این همان جایی بود که همه چیز گیج‌کننده شد. به من گفتند که چون در مهمانی نبوده‌ام دیگر به تیم ملی دعوت نخواهم شد.»
عبدی پله
مرد سال فوتبال آفریقا برای 3سال متوالی، در دورانی عضو تیم ملی غنا بود که این تیم شانس چندانی برای حضور در جام جهانی نداشت. او که در دهه نود میلادی با مارسی 3بار فاتح لیگ فوتبال فرانسه شد و یک قهرمانی اروپایی نیز کسب کرد، حسرت حضور در جام جهانی را برای همیشه توی ساق‌هایش نگه داشت. حالا در این سال‌ها تیم ملی غنا بدون دردسر زیادی راهی جام جهانی می‌شود. آن‌ها در جام جهانی گذشته حتی در آستانه حضور در دیدار نیمه نهایی قرار داشتند.
اریک کانتونا
شخصیت خاص اریک کانتونا و عصبانیت‌های مداوم او هیچ‌گاه فرصت حضور طولانی مدت در تیم ملی را برای این بازیکن فراهم نکرد. شاید اگر کینگ کانتونا به لحاظ اخلاقی کمی آرام‌تر بود، حتی با سطح فنی به مراتب ضعیف‌تری نیز می‌توانست مهره فیکس تیم ملی فرانسه باشد. این ستاره ابتدا به سبب واکنش‌اش به تصمیم برای کنار گذاشتن او در مرحله مقدماتی جام جهانی90 برای مدتی از حضور در تیم ملی کشورش محروم بود.
دوران پلاتینی و ژرار هولیه اما به شکلی کاملا متفاوت برای کانتونا سپری می‌شد که ناگهان واقعه سلهورست پارک و درگیری مشهور او از راه رسید تا بساط جدایی اسطوره باشگاه منچستریونایتد از تیم ملی بار دیگر فراهم شود. اریک البته کمی بعد بار دیگر به تیم ملی نزدیک شد اما حالا دیگر بازیکنان جوانی مثل زیدان به خوبی جای او را پر کرده بودند و به همین جهت کانتونا جایی در ترکیب تیمش برای جام جهانی1998 پیدا نکرد
رایان گیگز
به محض اشاره به بازیکنان بزرگی که هرگز فرصت بازی در جام جهانی را به دست نیاوردند، احتمالا نام رایان گیگز یکی از اولین نام‌هایی است که در ذهن فوتبال‌دوستان تداعی می‌شود. کشف بزرگ فرگوسن و ستاره سرآمد نسل92، در تمام این سال‌ها در ترکیب شیاطین سرخ همه کار کرده اما به سبب غیبت همیشگی در جام جهانی، بخشی از توجهات را از دست داده است.
گیگزی که شماره‌اش در تیم ملی ولز این روزها بر تن گرت بیل قرار دارد، با ملیت یک کشور مطرح فوتبالی به سادگی می‌توانست در جام جهانی بدرخشید اما در ولز هیچ‌گاه مهره تاثیرگذاری در کنار خود ندید و به همین جهت بازنده همیشگی مسابقات انتخابی جام جهانی بود. او با 11قهرمانی لیگ، دو قهرمانی در لیگ قهرمانان و 4قهرمانی جام حذفی یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال به شمار می‌رود.
جورج وه آ
او را با لقب بهترین فوتبالیست آفریقایی تاریخ می‌شناسند. او در سال‌های حضور در کشورهای لیبریا، فرانسه و ایتالیا افتخارات فردی بسیار زیادی کسب کرد که مهم‌ترین آن‌ها بدون شک انتخاب به عنوان مرد سال فوتبال جهان بود. او البته انتخاب به عنوان مرد سال فوتبال اروپا و آفریقا را نیز در میان تجارب ستودنی خود دارد. جورج وه آ که از سابقه فتح لیگ‌های فرانسه و ایتالیا با پی اس جی و میلان برخوردار است، به عنوان بازیکن، مربی و حتی سرمایه‌گذار تلاش کرده تا لیبریا را به جام جهانی ببرد اما این تیم هنوز هم نتوانسته شانسی برای صعود به اولین جام جهانی تاریخ خود داشته باشد.
دانکن ادواردز
ادواردز یکی از بهترین اعضای گروه «بچه‌های بازبی» بود که فاجعه هواپیمایی مونیخ برای همیشه چشم‌هایشان را روی جهان بستند. مرگ ناگهانی، دوران حضور دانکن در تیم ملی را کوتاه کرد. او پیش از آن حادثه شوم 18بار برای تیم ملی انگلیس بازی کرده بود و علی‌رغم سن و سال کم، تحسین‌های فوق‌العاده‌ای برانگیخته بود. به اعتقاد تامی دوچری مربی سابق منچستریونایتد، دانکن ادواردز برای تبدیل شدن به بهترین بازیکن تاریخ فوتبال همه چیز داشت. بابی رابسون نیز او را بهترین بازیکن جوان انگلستان و یکی از بهترین‌های دنیای فوتبال معرفی کرده بود.
جرج بست
جادوگر ایرلندی که نام خانوادگی‌اش به خوبی توصیف‌اش می‌کند، هیچ وقت موفق نشد ایرلند شمالی را از پشت گیت‌های جام جهانی عبور دهد. بست پیش از درگیر شدن با حواشی زیاد و مصرف بالای الکل، در منچستریونایتد در کنار تعداد زیادی ستاره دیگر می‌درخشید. اوضاع در تیم ملی اما برای او این‌گونه نبود و این ستاره همه بار تیمش را به تنهایی به دوش می‌کشید.
او 37بار در تیم ملی بازی کرد و 9گل نیز با پیراهن این تیم وارد دروازه رقبا نمود. پس از خداحافظی بست از تیم ملی و در زمان حضور او در لیگ آمریکا، ایرلند شمالی موفق شد به جام جهانی1982 راه پیدا کند. در ابتدا قرار شد بیلی بیگم، سرمربی وقت ایرلند بست را دوباره به تیم میل فرابخواند اما این مربی در نهایت از تصمیمش منصرف شد.
بست در این‌باره نظر جالبی دارد: «من در شرایط‌بندی مناسبی بودم اما تیم آمریکایی‌ام واقعا افتضاح بود. بیلی بینگم یک بار برای تماشای تیم ما آمد و ما عملکرد خوبی نداشتیم. او برای انتخاب من تحت فشار زیادی بود و من فکر می‌کردم طبیعی است که با توجه به چیزی که دیده مرا کنار بگذارد. انتظار نداشتم که در هر بازی شرکت کنم اما ای کاش او مرا به عنوان بخشی از تیم با خود می‌برد و حداقل 15دقیقه به من بازی می‌داد تا در جام جهانی بازی کرده باشم».
دی استفانو
اسطوره باشگاه رئال مادرید که با قراردادی جنجالی پس از امضای قرارداد اول با بارسا به مادرید منتقل شده بود، بدون شک یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال محسوب می‌شود. دی استفانو برای سه تیم ملی اسپانیا، کلمبیا و آرژانتین بازی کرد اما با هیچ‌کدام از این تیم‌ها نتوانست در جام جهانی فوتبال بازی کند.
این ستاره در سال1954 به سبب بازی در هر دو تیم آرژانتین و کلمبیا از حضور در جام جهانی منع شد. او بعدتر به تیم ملی اسپانیا رفت اما با این تیم در راه راهیابی به جام جهانی1958 به توفیق نرسید. دی استفانو 4سال بعد با درخشش خود اسپانیا را به جام جهانی رساند اما این بار مصدومیت مانع ثبت اولین حضور او در این جام شد تا او یکی از بدشانس‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال لقب گیرد. آلفردو تا چند ماه پیش رکورددار گلزنی در کلاسیکو بود. او حالا در این رکورد با لئو مسی مشترک است.
گرت بیل
گران‌قیمت‌ترین بازیکن حال حاضر فوتبال جهان یکی از غایبین سرشناس جام جهانی2014 خواهد بود. بیل البته با سایر بازیکنان اشاره شده در این گزارش یک تفاوت ویژه دارد و آن این است که گرت هنوز هم می‌تواند خود را به رقابت‌های جام جهانی برساند. اگر چه حضور تیم ملی ولز در جام‌های جهانی آینده هنوز هم در دسته محالات می‌گنجد اما نسل جدید فوتبال این کشور امیدوار است حسرت تاریخی ستاره‌های ولزی برای حضور در جام جهانی را دور بزند. گرت بیل و آرون رمزی مهم‌ترین ستاره‌های این روزهای فوتبال ولز به شمار می‌روند.
در این گزارش به بهانه نزدیک و نزدیک‌تر شدن جام جهانی2014 به معرفی 14ستاره بزرگی پرداخته‌ایم که رنگ جام جهانی را ندیده‌اند.
دیوید ژینولا
ستاره نام آشنای فرانسوی را احتمالا هوادران تاتنهام و پی اس جی به خوبی به یاد دارند. دوران فوتبال ملی ژینولا از مسابقه انتخابی جام جهانی1994 برابر بلغارستان دچار دگرگونی شد. اشتباه او در این مسابقه بلغارستان را به جای فرانسه راهی جام جهانی کرد و این فشار وحشتناکی را روی شانه‌های این بازیکن قرار داد. او در آن مقطع به شدت از سوی فرانسوی‌ها و به ویژه سرمربی وقت تیم ملی فرانسه یعنی ژرار هولیه سرزنش شد. بعد از هولیه، امه ژاکه از دعوت ژینولا به تیم ملی سر باز زد تا این بازیکن تنها 17مسابقه ملی در کارنامه داشته باشد و هیچ‌وقت هم به همراه تیمش به جام‌های جهانی نرود.
نویل سوثال
به اعتقاد بسیاری از علاقه‌مندان قدیمی فوتبال، نویل سوثال باید در جمع بهترین دروازه‌بانان فوتبال جهان قرار گیرد. این دروازه‌بان در دهه80 میلادی درون دروازه اورتون بسیار خوش درخشید و با این تیم به دو قهرمانی در لیگ، دو قهرمانی در جام حذفی و دو قهرمانی در رقابت‌های جام در جام اروپا رسید. او که یکی از اصلی‌ترین دلایل موفقیت اورتون به شمار می‌رفت، با توجه به ملیت ولزی‌اش هیچ‌گاه فرصت حضور در جام جهانی را پیدا نکرد. نویل با آن مدل موی جالب- که البته این روزها دوباره مد شده است!- 92بار پیراهن تیم ملی کشورش را بر تن کرد و حالا نیز رکوردار حضور در ترکیب این تیم به شمار می‌رود.
سامی هیپیا
هیپیا که یکی از چهره‌های محبوب ورزشگاه آنفیلد به شمار می‌رود و با این تیم به قهرمانی در لیگ قهرمانان و جام یوفا نیز رسیده است، 105بار برای تیم ملی کشورش بازی کرد. هیچ‌کدام از این بازی‌ها در جام جهانی فوتبال رخ ندادند. فنلاندی‌ها این مدافع را دومین بازیکن برتر تاریخ کشورشان می‌دانند. کشوری که البته برای حضور در جام‌های جهانی به اندازه کافی پتانسیل ندارد. هیپیا این روزها هدایت تیم فوتبال لورکوزن را بر عهده دارد و مربی خوش‌فکر و موفقی نیز نشان داده است. کسی چه می‌داند شاید یک روز او به عنوان مربی به جام جهانی قدم بگذارد.
لیام بردی
یکی از بهترین هافبک‌های تاریخ باشگاه آرسنال، همواره حسرت حضور در جام جهانی را در یدک می‌کشید. لیام بردی که در دهه هفتاد میلادی در میانه زمین توپچی‌ها آقایی می‌کرد 72بار برای تیم ملی ایرلند جنوبی بازی کرد و 9گل به ثمر رساند اما هیچ‌گاه فرصت حضور در یک تورنمنت معتبر با این تیم را پیدا نکرد. «چیپی» با آرسنال به قهرمانی جام حذفی رسید و در لباس یووه نیز دو بار بر بام فوتبال ایتالیا ایستاد.
یان راش
راش در دو مقطع مختلف پیراهن باشگاه لیورپول را به تن کرد و جایگاهی افسانه‌ای در بین هواداران این تیم به دست آورد. او که با 28گل بهترین گلزن تاریخ تیم ملی ولز به شمار می‌رود، یکی دیگر از ستاره‌های این کشور است که هیچ‌گاه نتوانسته‌اند ولز را سمت جام جهانی هدایت کنند. بی‌تردید اگر همه این ستاره‌ها در یک نسل واحد حضور داشتند ولز به سادگی می‌توانست راه جام جهانی را در پیش گیرد. در انگلستان جمله مشهوری در مورد راش وجود دارد. جمله‌ای که راه شناخت این ستاره را 3چیز عنوان می‌کند: سبیل، گل‌های زیبا و عدم حضور در جام جهانی! این ستاره سابقه فتح 5عنوان قهرمانی لیگ و یک جام باشگاه‌های اروپا را در کارنامه دارد.
برند شوستر
شوستر که بخشی از تیم قهرمان جام ملت‌های1980 بود، خیلی زود و در سن 24سالگی وادار به خداحافظی از تیم ملی آلمان شد. این فوتبالیست کم‌نظیر که بعدها با سرمربی‌گری رئال مادرید بار دیگر به شهرت ویژه‌ای رسید، جزو معدود ستاره‌های دنیای فوتبال محسوب می‌شود که علی‌رغم تولد در یک کشور صاحب فوتبال، از حضور در جام جهانی باز مانده است. شوستر ماجرای جدایی ناگهانی‌اش از تیم ملی آلمان را این‌گونه روایت می‌کند : « من بدون اجازه بارسلونا را ترک کردم چون می‌خواستم در دیدار دوستانه کشورم با برزیل شرکت کنم.
باشگاه به من اجازه سفر نمی‌داد زیرا ما روز بعد یک مسابقه برابر رایو داشتیم. آن‌ها در نهایت پذیرفتند که من 45دقیقه بازی کنم. بعد از آن مسابقه ملی یک مهمانی ترتیب داده شد ولی من در آن حضور نیافتم چون باید صبح زود بیدار می‌شدم. این همان جایی بود که همه چیز گیج‌کننده شد. به من گفتند که چون در مهمانی نبوده‌ام دیگر به تیم ملی دعوت نخواهم شد.»
عبدی پله
مرد سال فوتبال آفریقا برای 3سال متوالی، در دورانی عضو تیم ملی غنا بود که این تیم شانس چندانی برای حضور در جام جهانی نداشت. او که در دهه نود میلادی با مارسی 3بار فاتح لیگ فوتبال فرانسه شد و یک قهرمانی اروپایی نیز کسب کرد، حسرت حضور در جام جهانی را برای همیشه توی ساق‌هایش نگه داشت. حالا در این سال‌ها تیم ملی غنا بدون دردسر زیادی راهی جام جهانی می‌شود. آن‌ها در جام جهانی گذشته حتی در آستانه حضور در دیدار نیمه نهایی قرار داشتند.
اریک کانتونا
شخصیت خاص اریک کانتونا و عصبانیت‌های مداوم او هیچ‌گاه فرصت حضور طولانی مدت در تیم ملی را برای این بازیکن فراهم نکرد. شاید اگر کینگ کانتونا به لحاظ اخلاقی کمی آرام‌تر بود، حتی با سطح فنی به مراتب ضعیف‌تری نیز می‌توانست مهره فیکس تیم ملی فرانسه باشد. این ستاره ابتدا به سبب واکنش‌اش به تصمیم برای کنار گذاشتن او در مرحله مقدماتی جام جهانی90 برای مدتی از حضور در تیم ملی کشورش محروم بود.
دوران پلاتینی و ژرار هولیه اما به شکلی کاملا متفاوت برای کانتونا سپری می‌شد که ناگهان واقعه سلهورست پارک و درگیری مشهور او از راه رسید تا بساط جدایی اسطوره باشگاه منچستریونایتد از تیم ملی بار دیگر فراهم شود. اریک البته کمی بعد بار دیگر به تیم ملی نزدیک شد اما حالا دیگر بازیکنان جوانی مثل زیدان به خوبی جای او را پر کرده بودند و به همین جهت کانتونا جایی در ترکیب تیمش برای جام جهانی1998 پیدا نکرد
رایان گیگز
به محض اشاره به بازیکنان بزرگی که هرگز فرصت بازی در جام جهانی را به دست نیاوردند، احتمالا نام رایان گیگز یکی از اولین نام‌هایی است که در ذهن فوتبال‌دوستان تداعی می‌شود. کشف بزرگ فرگوسن و ستاره سرآمد نسل92، در تمام این سال‌ها در ترکیب شیاطین سرخ همه کار کرده اما به سبب غیبت همیشگی در جام جهانی، بخشی از توجهات را از دست داده است.
گیگزی که شماره‌اش در تیم ملی ولز این روزها بر تن گرت بیل قرار دارد، با ملیت یک کشور مطرح فوتبالی به سادگی می‌توانست در جام جهانی بدرخشید اما در ولز هیچ‌گاه مهره تاثیرگذاری در کنار خود ندید و به همین جهت بازنده همیشگی مسابقات انتخابی جام جهانی بود. او با 11قهرمانی لیگ، دو قهرمانی در لیگ قهرمانان و 4قهرمانی جام حذفی یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال به شمار می‌رود.
جورج وه آ
او را با لقب بهترین فوتبالیست آفریقایی تاریخ می‌شناسند. او در سال‌های حضور در کشورهای لیبریا، فرانسه و ایتالیا افتخارات فردی بسیار زیادی کسب کرد که مهم‌ترین آن‌ها بدون شک انتخاب به عنوان مرد سال فوتبال جهان بود. او البته انتخاب به عنوان مرد سال فوتبال اروپا و آفریقا را نیز در میان تجارب ستودنی خود دارد. جورج وه آ که از سابقه فتح لیگ‌های فرانسه و ایتالیا با پی اس جی و میلان برخوردار است، به عنوان بازیکن، مربی و حتی سرمایه‌گذار تلاش کرده تا لیبریا را به جام جهانی ببرد اما این تیم هنوز هم نتوانسته شانسی برای صعود به اولین جام جهانی تاریخ خود داشته باشد.
دانکن ادواردز
ادواردز یکی از بهترین اعضای گروه «بچه‌های بازبی» بود که فاجعه هواپیمایی مونیخ برای همیشه چشم‌هایشان را روی جهان بستند. مرگ ناگهانی، دوران حضور دانکن در تیم ملی را کوتاه کرد. او پیش از آن حادثه شوم 18بار برای تیم ملی انگلیس بازی کرده بود و علی‌رغم سن و سال کم، تحسین‌های فوق‌العاده‌ای برانگیخته بود. به اعتقاد تامی دوچری مربی سابق منچستریونایتد، دانکن ادواردز برای تبدیل شدن به بهترین بازیکن تاریخ فوتبال همه چیز داشت. بابی رابسون نیز او را بهترین بازیکن جوان انگلستان و یکی از بهترین‌های دنیای فوتبال معرفی کرده بود.
جرج بست
جادوگر ایرلندی که نام خانوادگی‌اش به خوبی توصیف‌اش می‌کند، هیچ وقت موفق نشد ایرلند شمالی را از پشت گیت‌های جام جهانی عبور دهد. بست پیش از درگیر شدن با حواشی زیاد و مصرف بالای الکل، در منچستریونایتد در کنار تعداد زیادی ستاره دیگر می‌درخشید. اوضاع در تیم ملی اما برای او این‌گونه نبود و این ستاره همه بار تیمش را به تنهایی به دوش می‌کشید.
او 37بار در تیم ملی بازی کرد و 9گل نیز با پیراهن این تیم وارد دروازه رقبا نمود. پس از خداحافظی بست از تیم ملی و در زمان حضور او در لیگ آمریکا، ایرلند شمالی موفق شد به جام جهانی1982 راه پیدا کند. در ابتدا قرار شد بیلی بیگم، سرمربی وقت ایرلند بست را دوباره به تیم میل فرابخواند اما این مربی در نهایت از تصمیمش منصرف شد.
بست در این‌باره نظر جالبی دارد: «من در شرایط‌بندی مناسبی بودم اما تیم آمریکایی‌ام واقعا افتضاح بود. بیلی بینگم یک بار برای تماشای تیم ما آمد و ما عملکرد خوبی نداشتیم. او برای انتخاب من تحت فشار زیادی بود و من فکر می‌کردم طبیعی است که با توجه به چیزی که دیده مرا کنار بگذارد. انتظار نداشتم که در هر بازی شرکت کنم اما ای کاش او مرا به عنوان بخشی از تیم با خود می‌برد و حداقل 15دقیقه به من بازی می‌داد تا در جام جهانی بازی کرده باشم».
دی استفانو
اسطوره باشگاه رئال مادرید که با قراردادی جنجالی پس از امضای قرارداد اول با بارسا به مادرید منتقل شده بود، بدون شک یکی از بهترین مهاجمان تاریخ فوتبال محسوب می‌شود. دی استفانو برای سه تیم ملی اسپانیا، کلمبیا و آرژانتین بازی کرد اما با هیچ‌کدام از این تیم‌ها نتوانست در جام جهانی فوتبال بازی کند.
این ستاره در سال1954 به سبب بازی در هر دو تیم آرژانتین و کلمبیا از حضور در جام جهانی منع شد. او بعدتر به تیم ملی اسپانیا رفت اما با این تیم در راه راهیابی به جام جهانی1958 به توفیق نرسید. دی استفانو 4سال بعد با درخشش خود اسپانیا را به جام جهانی رساند اما این بار مصدومیت مانع ثبت اولین حضور او در این جام شد تا او یکی از بدشانس‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال لقب گیرد. آلفردو تا چند ماه پیش رکورددار گلزنی در کلاسیکو بود. او حالا در این رکورد با لئو مسی مشترک است.
گرت بیل
گران‌قیمت‌ترین بازیکن حال حاضر فوتبال جهان یکی از غایبین سرشناس جام جهانی2014 خواهد بود. بیل البته با سایر بازیکنان اشاره شده در این گزارش یک تفاوت ویژه دارد و آن این است که گرت هنوز هم می‌تواند خود را به رقابت‌های جام جهانی برساند. اگر چه حضور تیم ملی ولز در جام‌های جهانی آینده هنوز هم در دسته محالات می‌گنجد اما نسل جدید فوتبال این کشور امیدوار است حسرت تاریخی ستاره‌های ولزی برای حضور در جام جهانی را دور بزند. گرت بیل و آرون رمزی مهم‌ترین ستاره‌های این روزهای فوتبال ولز به شمار می‌روند.
