هنوز به من تعلق دارد
پيري حريف قدري است، آدمي را از پا مي‌اندازد و يك روز كه چشم باز مي‌كند، مي‌بيند دنيا شبيه سابق نيست و هيچ‌چيز شبيه چيزهايي نيست كه پيش از اين ديده‌است.
به گزارش حوزه سیمای جهان باشگاه خبرنگاران؛ فیلم "هنوز به من تعلق دارد" (Still Mine) به كارگردانی و نویسندگی "مايكل مگوون" محصول سال 2012 کانادا است.
پيري حريف قدري است، آدمي را از پا مي‌اندازد و يك روز كه چشم باز مي‌كند، مي‌بيند دنيا شبيه سابق نيست و هيچ‌چيز شبيه چيزهايي نيست كه پيش از اين ديده‌است. مي‌بيند دنيا راه خودش را رفته، بي‌اعتنا به آدمي كه گوشه‌اي نشسته و چشم به راه بوده. آيرين مي‌گويد: "جوان كه بودم پيرها را نگاه مي‌كردم و به خودم مي‌گفتم اگر به اندازه‌ي كافي زندگي كني احتمالاً مي‌تواني از مردن سردربياوري.
ولي حالا كه به اين راز بزرگ زندگي نزديك‌ترم بيشتر از آن‌وقت‌ها كه ده سالم بود نمي‌دانم". اما فقط مردن نيست كه آدمي را مي‌ترساند، چيزهاي ديگري هم هست، مثلا فراموشي و از يادبردن خاطره‌هايي كه زندگي را مي‌سازند. زندگي بدون خاطره بي‌معناست و آيرين در اين سال‌ها مدام بي‌خاطره‌تر از روزهاي پيش مي‌شود، بي‌آن‌كه كنجكاوي‌ا‌‌‌‌‌‌ش كم شده باشد. تماشاي شكست روزانه‌ي آيرين براي كرگ كه شصت‌ويك سال مونسش بوده آسان نيست، ديدن اين‌كه بي‌حواسي‌اش روزبه‌روز بيشتر مي‌شود و از پله‌ها پايين مي‌افتد كرگ را به صرافت ساخت خانه‌ي تازه‌اي مي‌اندازد كه براي ساختنش بايد از كساني اجازه بگيرد كه ظاهرا مأمور قانون‌اند. اما حقيقت اين است كه مأمور قانون نمي‌داند از ياد بردن خاطره‌هايي كه زندگي را مي‌سازند دردناك‌تر از مردن ديگري است. اصرار هم بي‌فايده است، هر دو كار خودشان را مي‌كنند و راه خودشان را مي‌روند تا درست آخر تكليف برنده‌ي اين جدال روشن شود و برنده قاعدتا كسي است كه زندگي را جدي مي‌گيرد، هر روزش را و هر دقيقه‌اش و براي همين به صرافت ساختن خانه‌ي تازه‌اي مي‌افتد كه پله نداشته باشد و آيرين دوباره از بالا سقوط نكند.
پيري كرگ و آيرين انگار شباهتي به همان ميزي دارد كه سال‌ها پيش از اين كرگ ساخته، ميزي از چوب كاج كه هر وقت جاي چاقو يا قلم را رويش ديده با خودش فكر كرده كاش از چوب درخت ديگري مي‌ساختش، ولي حالا فهميده كاج خاطره‌هاي زيادي را در خودش نگه داشته، خاطره‌هايي كه جايي براي هميشه مانده‌اند، تا روزي شايد آنها را به ياد بياورند و همين به يادآوردن است كه گاهي حافظه‌ي آيرين را دوباره به كار مي‌اندازد تا از كرگ بپرسد كه آن سال‌هاي دور چه مي‌كرده و كجا مي‌رفته و معاشرانش چه كساني بوده‌آند. مهم نيست كه حافظه‌ي آيرين ديگر به خوبي سابق نيست و چيزهايي را از ياد برده، مهم اين است كه كرگ چشم از او برندارد، مراقبش باشد و اجازه بدهد آيرين با قيچي كوچكي در دست بالاي سرش بايستد و مثل همه‌ي اين سال‌ها موهاي كرگ را كوتاه كند دل‌دادگي انگار تنها راه نجات آدمي است و كرگ دست كم اين كار بلد است، آن‌قدر كه اميد زندگي را دوباره به همسر بيمارش برگرداند، همسري كه در همه‌ي اين سال‌ها مي‌خواسته از راز بزرگ زندگي سردربياورد.
این فیلم با بازی جيمز كرامول، ژنويه بوژول، جولي استوارت و ريك رابرتس به مدت 102 است.
منبع: مجله سینمایی 24/ محسن آزرم
انتهاي پيام/
پيري حريف قدري است، آدمي را از پا مي‌اندازد و يك روز كه چشم باز مي‌كند، مي‌بيند دنيا شبيه سابق نيست و هيچ‌چيز شبيه چيزهايي نيست كه پيش از اين ديده‌است. مي‌بيند دنيا راه خودش را رفته، بي‌اعتنا به آدمي كه گوشه‌اي نشسته و چشم به راه بوده. آيرين مي‌گويد: "جوان كه بودم پيرها را نگاه مي‌كردم و به خودم مي‌گفتم اگر به اندازه‌ي كافي زندگي كني احتمالاً مي‌تواني از مردن سردربياوري.
ولي حالا كه به اين راز بزرگ زندگي نزديك‌ترم بيشتر از آن‌وقت‌ها كه ده سالم بود نمي‌دانم". اما فقط مردن نيست كه آدمي را مي‌ترساند، چيزهاي ديگري هم هست، مثلا فراموشي و از يادبردن خاطره‌هايي كه زندگي را مي‌سازند. زندگي بدون خاطره بي‌معناست و آيرين در اين سال‌ها مدام بي‌خاطره‌تر از روزهاي پيش مي‌شود، بي‌آن‌كه كنجكاوي‌ا‌‌‌‌‌‌ش كم شده باشد. تماشاي شكست روزانه‌ي آيرين براي كرگ كه شصت‌ويك سال مونسش بوده آسان نيست، ديدن اين‌كه بي‌حواسي‌اش روزبه‌روز بيشتر مي‌شود و از پله‌ها پايين مي‌افتد كرگ را به صرافت ساخت خانه‌ي تازه‌اي مي‌اندازد كه براي ساختنش بايد از كساني اجازه بگيرد كه ظاهرا مأمور قانون‌اند. اما حقيقت اين است كه مأمور قانون نمي‌داند از ياد بردن خاطره‌هايي كه زندگي را مي‌سازند دردناك‌تر از مردن ديگري است. اصرار هم بي‌فايده است، هر دو كار خودشان را مي‌كنند و راه خودشان را مي‌روند تا درست آخر تكليف برنده‌ي اين جدال روشن شود و برنده قاعدتا كسي است كه زندگي را جدي مي‌گيرد، هر روزش را و هر دقيقه‌اش و براي همين به صرافت ساختن خانه‌ي تازه‌اي مي‌افتد كه پله نداشته باشد و آيرين دوباره از بالا سقوط نكند.
پيري كرگ و آيرين انگار شباهتي به همان ميزي دارد كه سال‌ها پيش از اين كرگ ساخته، ميزي از چوب كاج كه هر وقت جاي چاقو يا قلم را رويش ديده با خودش فكر كرده كاش از چوب درخت ديگري مي‌ساختش، ولي حالا فهميده كاج خاطره‌هاي زيادي را در خودش نگه داشته، خاطره‌هايي كه جايي براي هميشه مانده‌اند، تا روزي شايد آنها را به ياد بياورند و همين به يادآوردن است كه گاهي حافظه‌ي آيرين را دوباره به كار مي‌اندازد تا از كرگ بپرسد كه آن سال‌هاي دور چه مي‌كرده و كجا مي‌رفته و معاشرانش چه كساني بوده‌آند. مهم نيست كه حافظه‌ي آيرين ديگر به خوبي سابق نيست و چيزهايي را از ياد برده، مهم اين است كه كرگ چشم از او برندارد، مراقبش باشد و اجازه بدهد آيرين با قيچي كوچكي در دست بالاي سرش بايستد و مثل همه‌ي اين سال‌ها موهاي كرگ را كوتاه كند دل‌دادگي انگار تنها راه نجات آدمي است و كرگ دست كم اين كار بلد است، آن‌قدر كه اميد زندگي را دوباره به همسر بيمارش برگرداند، همسري كه در همه‌ي اين سال‌ها مي‌خواسته از راز بزرگ زندگي سردربياورد.
این فیلم با بازی جيمز كرامول، ژنويه بوژول، جولي استوارت و ريك رابرتس به مدت 102 است.
منبع: مجله سینمایی 24/ محسن آزرم
انتهاي پيام/
