وَاَنْ اتْلُوَاْ الْقُرْءَانَ فَمَنِ اهْتَدَی فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَآ اَنَاْ مِنَ الْمُنذِرِینَ
و (همچنین مامورم) قرآن (را بر مردم) تلاوت کنم. پس هر کس هدایت را بپذیرد تنها به سود خود پذیرفته وهرکس گمراه شود، پس بگو: (من مسئول نیستم، زیرا) من فقط هشداردهنده ام.
* آغاز این سوره دربارهٔ اهمیّت قرآن بود؛ پایان آن نیز از قرآن کریم بحث می کند. قرآن دربارهٔ تلاوت خودش می فرماید: (و ما تکون فی شان و ما تتلوا منه من قرآن و لاتعملون من عمل الاّ کنّا علیکم شهودا)(یونس، 61.)
ای پیامبر! ما بر سه چیز گواهیم: الف: بر تمام کارهای تو. ب: بر تلاوت قرآن تو. ج: بر تمام کارهایی که شما مردم انجام می دهید.
یعنی تمام شئون و کارهای پیامبر و تمام کارهای مردم در یک سو و تلاوت قرآن آن حضرت در سوی دیگر قرار گرفته و این نشانهٔ اهمیّت بسیار زیاد تلاوت قرآن است.
پیام ها:
1 آورندهٔ قرآن، باید خود نیز اهل تلاوت باشد. (اتلوا القرآن)
2 مهم ترین ماموریّت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بعد از توحید، تلاوت آیات الهی بر مردم است. (اتلوا القرآن)
3 محور تبلیغ باید قرآن باشد. (اءن اتلوا القرآن فمن اهتدی ...)
4 وظیفهٔ مبلّغ، رساندن حقایق به مردم است، پذیرش یا عدم پذیرش، مربوط به خود آنهاست. (ان اتلوا القرآن فمن اهتدی ... و من ضلّ)
5 تلاوت قرآن، مقدّمهٔ هدایت است. (اتلوا القرآن فمن اهتدی)
6 سود و زیان ایمان یا کفر مردم، به خود آنها برمی گردد. (لنفسه)
7 پیامبر مسئول گمراه شدگان نیست. (فقل انما انا من المنذرین)
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید