هر شب با قرآن/ بیانی ساده از عمیق‌ترین رابطه در جهان
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، از کتاب «در محضر قرآن» اثر ارزشمند استاد الهی قمشه‌ای پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
بخشی از آیه ۷ سوره إسرا
إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ ۖ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا
اگر نيكى كنيد به خود مى‌كنيد، و اگر بدى كنيد به خود مى‌كنيد.
از شرابهای روحانیِ قرآن یکی شراب خطاب و گفتگوست که موسی را در کوه طور مست کرد و ما را در طور قرآن.
این اوست که از شجرۀ پاک وحی با ما سخن می گوید و برترین کلمۀ حکمت را در گوش جانِ ما فرو می‌خواند که؛ ای آدمیان بدانید که هر چه خوبی و احسان کنید احسانی است که به خودتان می کنید و هر بدی از شما آید آن نیز بر شما آید.
به دو جملۀ زیر نگاه کنید:
إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ ۖ
وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا
مشاهده می شود که جملۀ مربوط به خوبی، هم در تلفظ و هم در تعداد کلمات، بر بدی برتری دارد به خصوص که کلمۀ أَحْسَنْتُمْ دو بار با مد و کشش خاص تکرار شده و این نشان از عشق به خوبی است؛ چنانکه کسی می گوید: احسنت، احسنت، اما از شفقت دلش نمی آید که اسم بدی را به جز کلمه ای کوتاه بر زبان آورد.
درک این رابطه میان خوبی و بدی و نفس آدمی شاید بزرگ ترین درس اخلاق در جهان است و اگر کسی این را نمی فهمد دیگر دانسته های او بکار نمی آید و هوشمند ترین مردم کسی است که در می یابد اولا خوبی از بدی بهتر است و ثانیا هر که خوبی کند با نفس و وجود خود خوبی کرده است.
اگر نيكى كنيد به خود مى‌كنيد، و اگر بدى كنيد به خود مى‌كنيد.
از شرابهای روحانیِ قرآن یکی شراب خطاب و گفتگوست که موسی را در کوه طور مست کرد و ما را در طور قرآن.
این اوست که از شجرۀ پاک وحی با ما سخن می گوید و برترین کلمۀ حکمت را در گوش جانِ ما فرو می‌خواند که؛ ای آدمیان بدانید که هر چه خوبی و احسان کنید احسانی است که به خودتان می کنید و هر بدی از شما آید آن نیز بر شما آید.
مقرعه* کم زن که فرس پای توست تیر میفکن که هدف رای توست
لطیفه ای در کلام الهی آمده است که وقتی از خوبی سخن می گوید دامنۀ آن را وسیع و گسترده است اما بدی را در حداقل کلام بیان می کند گویی نمی خواهد از بدی جز به اشاره سخن بگوید.(مقرعه: تازیانه)
نظامی، مخزن الاسراربه دو جملۀ زیر نگاه کنید:
إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ ۖ
وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا
مشاهده می شود که جملۀ مربوط به خوبی، هم در تلفظ و هم در تعداد کلمات، بر بدی برتری دارد به خصوص که کلمۀ أَحْسَنْتُمْ دو بار با مد و کشش خاص تکرار شده و این نشان از عشق به خوبی است؛ چنانکه کسی می گوید: احسنت، احسنت، اما از شفقت دلش نمی آید که اسم بدی را به جز کلمه ای کوتاه بر زبان آورد.
سخن هر چه گویی همان بشنوی دگر هر چه کاری همان بِدرَوی
فردوسی
این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا
گرچه دیوار افکند سایه دراز باز گردد سوی او آن سایه باز
مثنوی
فردوسی
این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا
گرچه دیوار افکند سایه دراز باز گردد سوی او آن سایه باز
مثنوی
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
