به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، ساعت 14 روز سه‌شنبه 15 آذر 1384 اتفاق بی‌سابقه‌ای در تاریخ رسانه‌های ایرانی می‌افتد.

یک هواپیمای نظامی‌ با 94 مسافر شامل تعدادی خبرنگاران از تهران عازم بندرعباس است. پس از ترک فرودگاه مهرآباد به‌دلیل نقص فنی در موتور؛ هواپیما اقدام به بازگشت به تهران می‌کند، در حین بازگشت دچار آتش‌سوزی شده با ساختمان مسکونی 10 طبقه‌ای در شهرک توحید برخورد می‌کند. بلافاصله پس از سقوط هواپیما به زمین، صدای مهیب انفجار به گوش می‌رسد و آتشی وسیع محل حادثه را فرا می‌گیرد. حادثه تلخ و باورنکردنی است. یک هواپیما سقوط کرده است و همه حاضرین در آن جان باخته‌اند. حاضرینی که اکثر آن خبرنگار هستند. این حادثه 128 کشته و 132 زخمی به جا می‌گذارد.

یک  شاهد عینی ماجرا را این‌گونه تشریح می‌کند: «ساعت 13:45 دقیقه بود، من با اتومبیل در حوالی خیابان شمشیری بودم که ناگهان صدای انفجار مهیبی رخ داد. دود غلیظی که از یکی از بلوک‌های شهرک توحید برخاست توجه همه را به خود جلب نمود. من با پارک نمودن اتومبیل خود به‌طرف شهرک دویدم. هیچ‌چیز معلوم نبود، فقط دود بود و خاک. اهالی می‌گفتند که در طبقه چهارم این آپارتمان 10طبقه گاز منفجر شده است. چند دقیقه نگذشته بود که شعله‌های آتش همه‌جای ساختمان را فرا گرفت.

ماجرا خیلی زود تبدیل به یک جنجال رسانه‌ای می‌شود. بازار شایعات به‌شدت داغ می‌شود، از تعویض خلبانی که نمی‌خواست با هواپیمایی که نقص فنی دارد پرواز کند تا تعلل برج مراقبت در توصیه‌های لازم به ماجرا... اما ظاهراً کسی به‌فکر خانواده‌هایی که نزدیکانشان را از دست داده‌اند، نیست.

سردار افشار معاون فرهنگی و تبلیغات دفاعی ستاد کل نیروهای مسلح در گفت‌وگویی همه این شایعات را تکذیب می‌کند، اما جوّ احساس‌زده آن روزهای جامعه رسانه‌ای؛ ابعاد جنجالی ماجرا را بیشتر می‌کند.

 مهدی میرافضلی، سپهدار ساجدی‌ از خبرگزاری جمهوری اسلام (ایرنا)، اسماعیل عمرانی، حسن قریب از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، صادق نیلی، علیرضا برادران نجار از خبرگزاری فارس، کربلائی احمد از روزنامه همشهری، کاظم‌نژاد از روزنامه کیهان، داریوش شاهینی، محمود ایل‌بیگی، محمود توران پشتی، مجید عسگری، ابراهیم بقائی و سیدیحیی مهدوی از واحد مرکزی خبر، محمدرضا شادروح، حمیدرضا خیرخواه، علیزاده، حسن نجفی، رمامی، تاجیک، سید‌هادی حسینی و جلیل حیدری‌زاده‌ از گروه اجتماعی شبکه یک سیمای جمهوری اسلامی‌ایران، مسعود جان‌نثاری و امیر صحرائی‌ از صدای جمهوری اسلامی ایران، بابک غیاثوند، میرزائی و فریس‌آبادی‌ از مرکز مستندسازی معاونت سیما و علی‌رضا افشار، حسین عرب‌احمدی، مهدی اناری، حسن حیدری، جواد فراهانی، محمدرضا احمدی، حبیب اسدی، منصور محمودی، مهدی یونسی، حسین باباپور، حسین خسروآبادی، سپهدار مهاجری، مکی آبادی، خداعفو عبدیانی، سیدحسن شیرازی از شبکه خبر از جمله شهدای این اتفاق بودند.

روند قضایی بررسی این ماجرا خیلی زود خودش تبدیل به یک جریان بزرگ رسانه‌ای می‌شود. پرونده در چند نوبت مورد بررسی قرار می‌گیرد و هربار به احکام متفاوتی روبه‌رو می‌شود.

سرانجام دادگاه نظامی تهران با صدور حکمی که روز سوم مردادماه سال 86 در رسانه‌ها منتشر شد، اعلام می‌کند: «با بررسی اسناد، مدارک و مستندات موجود، نظریات فنی و کارشناسی ارائه‌شده توسط متخصصان مختلف در امور هوانوردی اعم از خلبانی، مراقبت پرواز، مدیریت فرودگاهی، رادار و تعمیرات و نگهداری هواپیما، دلایل و مدارک متقن ارائه‌شده توسط متهمان که مورد تأیید کارشناسان خبره و متعهد قرار گرفته است و امکانات و مقدورات موجود در بخش‌های مربوط در نهاجا و سازمان هواپیمایی کشوری، دادگاه اقدامات انجام‌شده توسط هشت متهم پرونده را مغایر قوانین و مقررات و دستورالعمل‌های محلی تشخیص نداد و اهمال، سهل‌انگاری و عدم رعایت نظامات دولتی متهمان از نظر دادگاه محرز نشد؛ لذا آنان را از اتهامات وارده تبرئه کرد». در عین حال از ناحیه دادگاه اعلام شد: «رسیدگی به موضوع سوء مدیریت و عدم نظارت صحیح در حوزه وظایف اداری متهمان و تنبیه متخلفان در صورت اثبات تخلف، به‌لحاظ اینکه فاقد جنبه جزایی بوده به‌عهده مسئولان ذی‌ربط در نهاجا و سازمان هواپیمایی کشوری است».

در 16 مرداد 1390 با دستور آیت‌الله آملی لاریجانی و احراز خلاف شرع بودن حکم پرونده سقوط C130 حامل خبرنگاران، قرار شد که این پرونده پس از 6 سال مجدداً رسیدگی ‌شود اما هنوز خبری از حکم نهایی ماجرا نیست.