به گزارش گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران، روزی روزگاری از دیار پارسی تا پهناور قاره کهن و چشم بادامی‌ها و اروپایی‌ها و ینگه دنیایی‌ها وقتی نام آنها را می شنیدند تکنیک بی‌مثالشان را تحسین می‌کردند به غیرت و تعصبشان غبطه می‌خوردند.
 
 سالها گذشت و ساق‌ها خسته شدند و ستاره‌ها کم سو شدند و دل‌ها شکسته شدند. از عرش تا فرش را می بایستی تجربه کرد تا حال آنهایی را که سقوط زمان پائینشان آورد و دل‌های بزرگشان زیر نگاه هواداران و مسئولان به چشم نیامد تا ذره ذره آب شوند.
 
شاید هنوز همهمه هواداران و صدای تشویق‌هایشان طنین انداز ذهنشان است شب‌ها خاطرات روزهای پر‌هیاهو خوابشان را می رباید و روزها سکوت تنهایی‌ آزارشان می‌دهد.
 
ستاره ستاره است اگر چشم‌ها کم سو نباشد
ستاره ستاره است اگر گوش‌ها بسته  نباشد
ستاره ستاره است اگر...
 
رویش ناگهانی یک فکر، یک هدف و نگاهی از ابعاد دیگر چشم‌ها را شست، گوش‌ها را حساس کرد و زندگی ستاره را حیات دوباره بخشید.
همان برگ‌های پاییزی دوباره جوانه زدند و شاد زیستن را، تلاش را، اهمیت را تجربه کردند و این بار نه در خاطراتشان بلکه در واقعیت صدای هواداران را شنیدند و دیده شدند و جان گرفتند، به تکاپو افتادند و از فرش به عرش رسیدند.
 
 **تمرین با خاطرات سال های دور
 
شور و هیجان شب قبل از مسابقه و هم اتاقی شدن با آنهایی که دوستشان داشتیم و گذر زمان فاصله‌ای به قدر سوسوی یک ستاره بین مان انداخته بود.
 
 می شود ستاره را زنده کرد
 می شود بهار را دوباره عمر داد
 می شود خاطرات را به واقعیت تبدیل کرد
 می شود خزان را بهاری کرد
می شود اگر چشممان را باز کنیم...
چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید...
 
برای آنهایی که هر رویش این تفکر را با یک کنشی منفی جواب می دهند...
 
ای کاش سری به اردوی پرسپولیس قبل از دیدار با میلان بزنید.
 
آنجا شادی موج می زند و این حاصل کار بزرگ، فکر بزرگ و شناخت بزرگی کسانی است که سال‌های سال ساق‌هایشان به دنبال بزرگی نام ایران دویده است.
 
چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.

انتهای پیام/