هر شب با قرآن/ نکته‌ای ظریف در یک حکایت
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، از کتاب «در محضر قرآن» اثر ارزشمند استاد الهی قمشه‌ای پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
آیه 245 سوره بقره
*مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثِيرَةً وَ اللَّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ**کیست که به (بندگان) خداوند قرض نیکو دهد تا خداوند چندین برابر به او بازگرداند و این خداست که شما را گاه در تنگنا می‌نهد و گاه وسعت و برکت می بخشد و به سوی اوست که شما همگی بازخواهید گشت*
*در حکایت‌های عرفانی ادب پارسی مکرر به این نکته بر می‌خوریم که خداوند خود را به جای بندگان می‌نهد، از جمله آنکه:
با حضرت موسی می فرماید: «چرا مریض شدم به عیادت من نیامدی» و چون موسی با حیرت سؤال میکند: «تو از هر گونه نقصان دور هستی چگونه بیمار خواهی شد» فرمود: «آن بنده من که نیاز به عیادت تو دارد آن منم و آن مهمان که به خانه ات آمد و حاجت او را روا کردی آن من بودم»
و نیز معروف است که ابن سینا در جایی نشسته بود. زنی کتابی پیش او آورد و گفت «نذر کرده‌ام این کتاب را به عالمی بدهم و از تو عالم‌تر کیست؟» ابن سینا گفت: «من عهد کرده‌ام که جز از دست خدا هدیه‌ای نپذیرم». آن زن که از اولیای حق بود گفت: «اینجا غیری نیست. از دست خدا بگیر».
* همچنین در حدیث آمده است که مردمان به منزله عیال خداوند و خانواده او هستند. از این رو هر کس از مردمان دلجویی کند و به خدمت ایشان بپردازد آن عبادتی است که نسبت به خدا انجام داده است.
*قرض نیکو در مقابل ربا آمده است که قرض دادن به بهره و افزونی است و این زیاده گرفتنِ ربا خواران را خداوند چندان مطرود و ناپسند دانسته که آن را اعلان جنگ با خدا خوانده است.
با حضرت موسی می فرماید: «چرا مریض شدم به عیادت من نیامدی» و چون موسی با حیرت سؤال میکند: «تو از هر گونه نقصان دور هستی چگونه بیمار خواهی شد» فرمود: «آن بنده من که نیاز به عیادت تو دارد آن منم و آن مهمان که به خانه ات آمد و حاجت او را روا کردی آن من بودم»
و نیز معروف است که ابن سینا در جایی نشسته بود. زنی کتابی پیش او آورد و گفت «نذر کرده‌ام این کتاب را به عالمی بدهم و از تو عالم‌تر کیست؟» ابن سینا گفت: «من عهد کرده‌ام که جز از دست خدا هدیه‌ای نپذیرم». آن زن که از اولیای حق بود گفت: «اینجا غیری نیست. از دست خدا بگیر».
* همچنین در حدیث آمده است که مردمان به منزله عیال خداوند و خانواده او هستند. از این رو هر کس از مردمان دلجویی کند و به خدمت ایشان بپردازد آن عبادتی است که نسبت به خدا انجام داده است.
به «أقرضوا الله» کدیه کند چو مسکینان که تا تو را بدهد ملک و متکا سازد
دیوان شمس
دیوان شمس
*قرض نیکو در مقابل ربا آمده است که قرض دادن به بهره و افزونی است و این زیاده گرفتنِ ربا خواران را خداوند چندان مطرود و ناپسند دانسته که آن را اعلان جنگ با خدا خوانده است.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
