هر شب با قرآن/ اهمیت حضور بر مزار شهدا
بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، از کتاب «در محضر قرآن» اثر ارزشمند استاد الهی قمشه‌ای پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛
در قرآن از افراد ترسو و تن پرور به شدت انتقاد شده است؛ «یخشون النّاس کخشیة اللَّه» (۱۲۹) و «لا طاقة لنا الیوم» (۱۳۰) و از افراد شجاع ستایش شده است. مثلاً بعضی برای تضعیف روحیّهٔ مسلمین می‌گفتند: دشمنان شما زیادند ولی مؤمنین به جای ترس ایمانشان زیاد می‌شود؛ «انّ النّاس قد جمعوا لکم فاخشوهم فزادهم ایماناً» (۱۳۱)
همچنین قرآن از کسانی که عاشق جبهه هستند و بخاطر نداشتن امکانات اشک می‌ریزند ستایش می‌کند آنجا که فرموده است: «اعینهم تفیض من الدَّمع حَزناً الا یجدوا ما ینفقون» (۱۳۲)
قرآن از کسانی که برای خون دادن تسلیم فرمان هستند (گرچه خونشان ریخته نشود) ستایش می‌کند.
«فلمّا اسلما وتلّه للجبین و نادیناه أن یا ابراهیم قد صَدّقتَ الرؤیا» (۱۳۳)
قرآن کسی را که در جبهه از خود شهامت نشان می‌دهد لایق مقام می‌داند. «قتل داود جالوت آتاه اللّه الملک و الحکمة و علّمه مما یشاء» (۱۳۴)
قرآن یکی از ارزشهای حضرت ابراهیم را جرأت او بر شکستن بت‌ها می‌داند. «وتاللَّه لاَکیدنّ اصنامکم» (۱۳۵)
قرآن می‌فرماید: چه بسا پیامبرانی که با همراهان مخلص به جبهه و جنگ رفتند و در برابر سختی‌ها سستی نورزیدند و از خود ضعف نشان نداده و سر فرود نیاوردند و اینگونه کار و روحیّهٔ آنان را می‌ستاید.
«و کأیّن من نبیّ قاتل معه رِبّیونَ کثیرٌ فما وَهَنوا لِما اصابهم فی سبیل اللَّه و ما ضَعُفوا و مااستکانوا و اللَّه یحبّ الصابرین» (۱۳۶)
شاید یکی از اسرار مهم مراسم حج که بر تمام حجاج بیت‌اللَّه واجب شده است تا شبهایی را در بیرون مکه (بیابان منی) بمانند، آن است که آنجا قربانگاه اسماعیل و محل مبارزه حضرت ابراهیم با شیطان است.
آری وجوب توقّف در قتلگاه اولیای خدا، یک عزاداری عملی و بیادماندن یاد شهداست.
در برابر این گروه، قرآن از گروه‌هایی به شدّت انتقاد کرده است از جمله:
۱ - کسانی که تنها به زندگی دنیا دل بسته‌اند. «أرضیتم بالحیوة الدنیا» (۱۳۷)
۲ - کسانی که رفاه زندگی را محبوب‌تر از جبهه و جهاد می‌دانند. «قل ان کان ابائکم و ابنائکم و اخوانکم و ازواجکم و عشیرتکم و اموال اقترفتمو‌ها و تجارة تخشون کساد‌ها و مساکن ترضون‌ها أحبّ الیکم من اللَّه و رسوله و جهاد فی سبیله فتَربّصوا...» (۱۳۸)
۳ - کسانی که از دشمن می‌ترسند. «قالوا لاطاقة لنا الیوم بجالوت و جُنوده» (۱۳۹)
۴ - کسانی که مسئله نا‌امنی خانه را مطرح می‌کنند و برای فرار از جبهه و جنگ، از پیغمبر مرخّصی می‌خواهند. «یقولون اِنّ بُیوتنا عورة و ما هی بعورة ان یریدون الا فرارا» (۱۴۰)
۵ - کسانی که از پیامبر برای شرکت در جبهه عذرخواهی می‌کنند و بهانه می‌گیرند که شرکت ما در جنگ تبوک سبب گناه می‌شود، زیرا در برخورد با رومیان به دخترانشان نگاه خواهیم کرد و گرفتار فتنه و گناه خواهیم شد. در حالی که بزرگ‌ترین فتنه و گناه که در آن غرق شده‌اند، فرار از جبهه و تنها گذاشتن پیامبر است. «و منهم مَن یقول ائذن لی و لا تَفتِنّی اَلا فی الفتنة سقطوا» (۱۴۱)
کسانی که گرمی هوا را برای ترک جنگ بهانه قرار دادند. «قالوا لا تَنفروا فی الحَّر قل نارُ جهنّم اشدُّ حرّا» (۱۴۲)
کسانی که به خاطر نرفتن به جبهه خوشحالند. «فرح المخلّفون بمَقعَدهم خلاف رسول اللَّه» (۱۴۳)
خداوند به پیامبرش دستور می‌دهد بر مردهٔ مرفّهانِ بی‌درد و منافقانِ ترسو و فراریان از جبهه نماز نگزار و حتّی بر سر قبر فراریان نباید حاضر شد، پس بر مزار شهدا باید حاضر شد.
حضرت فاطمه علیها السلام هر هفته دوبار (دوشنبه و پنجشنبه) پیاده چند کیلومتر راه را از منزل تا مزار شهدای اُحد طی می‌کرد و حتّی مقداری خاک قبر شهید را به خانه برد و از آن دانه‌های تسبیح ساخت و در دست می‌چرخاند تا بدین وسیله شهدا فراموش نشوند.
خداوند آنچه در زمین و آسمان است آفرید؛ «اللّه الذی خلق السموات و الارض» (۱۴۴) و آن را مسخّر بشر قرار داد؛ «سَخّر لکم ما فی السموات و ما فی الارض» (۱۴۵) و بشر را برای عبادت و بندگی آفرید؛ «وما خلقت الجنّ و الانس الاّ لِیَعبدون» (۱۴۶) و قلّهٔ عبادت نماز است و قلّهٔ نماز سجده است که در سجده بهتر است بر خاک کربلا و تربت شهید سجده کنیم تا شهدا فراموش نشوند.
در آداب سفر حج می‌خوانیم: کسی که مکه رود و پیامبر را در مدینه زیارت نکند، جفاکار است و کسی که به مدینه رود و پیامبر را زیارت کند و شهدای اُحد را در کنار مدینه زیارت نکند، جفا کرده است، بنابراین چنین نتیجه می‌گیریم که الوهیّت مکه به نبوّت مدینه و نبوّت مدینه به شهادت اُحد پیوند خورده است. یعنی مکه به مدینه وابسته و مدینه به اُحد.
آیا در این سرّی نیست که شهدای اُحد ۷۲ نفر بودند و شهدای کربلا ۷۲ نفر و شهدای حزب جمهوری هم ۷۲ نفر بودند؟!
________________________________________
۱۲۹) نساء، ۷۷.
۱۳۰) بقره، ۲۴۹.
۱۳۱) آل‌عمران، ۱۷۳.
۱۳۲) توبه، ۹۲.
۱۳۳) صافّات، ۱۰۳ - ۱۰۵.
۱۳۴) بقره، ۲۵۱.
۱۳۵) انبیاء، ۵۷.
۱۳۶) آل‌عمران، ۱۴۶.
۱۳۷) توبه، ۳۸.
۱۳۸) توبه، ۲۴.
۱۳۹) بقره، ۲۴۹.
۱۴۰) احزاب، ۱۳.
۱۴۱) توبه، ۴۹.
۱۴۲) توبه، ۸۱.
۱۴۳) توبه، ۸۱.
۱۴۴) ابراهیم، ۳۲.
۱۴۵) لقمان، ۲۰.
۱۴۶) ذاریات، ۵۶.
در قرآن از افراد ترسو و تن پرور به شدت انتقاد شده است؛ «یخشون النّاس کخشیة اللَّه» (۱۲۹) و «لا طاقة لنا الیوم» (۱۳۰) و از افراد شجاع ستایش شده است. مثلاً بعضی برای تضعیف روحیّهٔ مسلمین می‌گفتند: دشمنان شما زیادند ولی مؤمنین به جای ترس ایمانشان زیاد می‌شود؛ «انّ النّاس قد جمعوا لکم فاخشوهم فزادهم ایماناً» (۱۳۱)
همچنین قرآن از کسانی که عاشق جبهه هستند و بخاطر نداشتن امکانات اشک می‌ریزند ستایش می‌کند آنجا که فرموده است: «اعینهم تفیض من الدَّمع حَزناً الا یجدوا ما ینفقون» (۱۳۲)
قرآن از کسانی که برای خون دادن تسلیم فرمان هستند (گرچه خونشان ریخته نشود) ستایش می‌کند.
«فلمّا اسلما وتلّه للجبین و نادیناه أن یا ابراهیم قد صَدّقتَ الرؤیا» (۱۳۳)
قرآن کسی را که در جبهه از خود شهامت نشان می‌دهد لایق مقام می‌داند. «قتل داود جالوت آتاه اللّه الملک و الحکمة و علّمه مما یشاء» (۱۳۴)
قرآن یکی از ارزشهای حضرت ابراهیم را جرأت او بر شکستن بت‌ها می‌داند. «وتاللَّه لاَکیدنّ اصنامکم» (۱۳۵)
قرآن می‌فرماید: چه بسا پیامبرانی که با همراهان مخلص به جبهه و جنگ رفتند و در برابر سختی‌ها سستی نورزیدند و از خود ضعف نشان نداده و سر فرود نیاوردند و اینگونه کار و روحیّهٔ آنان را می‌ستاید.
«و کأیّن من نبیّ قاتل معه رِبّیونَ کثیرٌ فما وَهَنوا لِما اصابهم فی سبیل اللَّه و ما ضَعُفوا و مااستکانوا و اللَّه یحبّ الصابرین» (۱۳۶)
شاید یکی از اسرار مهم مراسم حج که بر تمام حجاج بیت‌اللَّه واجب شده است تا شبهایی را در بیرون مکه (بیابان منی) بمانند، آن است که آنجا قربانگاه اسماعیل و محل مبارزه حضرت ابراهیم با شیطان است.
آری وجوب توقّف در قتلگاه اولیای خدا، یک عزاداری عملی و بیادماندن یاد شهداست.
در برابر این گروه، قرآن از گروه‌هایی به شدّت انتقاد کرده است از جمله:
۱ - کسانی که تنها به زندگی دنیا دل بسته‌اند. «أرضیتم بالحیوة الدنیا» (۱۳۷)
۲ - کسانی که رفاه زندگی را محبوب‌تر از جبهه و جهاد می‌دانند. «قل ان کان ابائکم و ابنائکم و اخوانکم و ازواجکم و عشیرتکم و اموال اقترفتمو‌ها و تجارة تخشون کساد‌ها و مساکن ترضون‌ها أحبّ الیکم من اللَّه و رسوله و جهاد فی سبیله فتَربّصوا...» (۱۳۸)
۳ - کسانی که از دشمن می‌ترسند. «قالوا لاطاقة لنا الیوم بجالوت و جُنوده» (۱۳۹)
۴ - کسانی که مسئله نا‌امنی خانه را مطرح می‌کنند و برای فرار از جبهه و جنگ، از پیغمبر مرخّصی می‌خواهند. «یقولون اِنّ بُیوتنا عورة و ما هی بعورة ان یریدون الا فرارا» (۱۴۰)
کسانی که گرمی هوا را برای ترک جنگ بهانه قرار دادند. «قالوا لا تَنفروا فی الحَّر قل نارُ جهنّم اشدُّ حرّا» (۱۴۲)
کسانی که به خاطر نرفتن به جبهه خوشحالند. «فرح المخلّفون بمَقعَدهم خلاف رسول اللَّه» (۱۴۳)
خداوند به پیامبرش دستور می‌دهد بر مردهٔ مرفّهانِ بی‌درد و منافقانِ ترسو و فراریان از جبهه نماز نگزار و حتّی بر سر قبر فراریان نباید حاضر شد، پس بر مزار شهدا باید حاضر شد.
حضرت فاطمه علیها السلام هر هفته دوبار (دوشنبه و پنجشنبه) پیاده چند کیلومتر راه را از منزل تا مزار شهدای اُحد طی می‌کرد و حتّی مقداری خاک قبر شهید را به خانه برد و از آن دانه‌های تسبیح ساخت و در دست می‌چرخاند تا بدین وسیله شهدا فراموش نشوند.
خداوند آنچه در زمین و آسمان است آفرید؛ «اللّه الذی خلق السموات و الارض» (۱۴۴) و آن را مسخّر بشر قرار داد؛ «سَخّر لکم ما فی السموات و ما فی الارض» (۱۴۵) و بشر را برای عبادت و بندگی آفرید؛ «وما خلقت الجنّ و الانس الاّ لِیَعبدون» (۱۴۶) و قلّهٔ عبادت نماز است و قلّهٔ نماز سجده است که در سجده بهتر است بر خاک کربلا و تربت شهید سجده کنیم تا شهدا فراموش نشوند.
در آداب سفر حج می‌خوانیم: کسی که مکه رود و پیامبر را در مدینه زیارت نکند، جفاکار است و کسی که به مدینه رود و پیامبر را زیارت کند و شهدای اُحد را در کنار مدینه زیارت نکند، جفا کرده است، بنابراین چنین نتیجه می‌گیریم که الوهیّت مکه به نبوّت مدینه و نبوّت مدینه به شهادت اُحد پیوند خورده است. یعنی مکه به مدینه وابسته و مدینه به اُحد.
آیا در این سرّی نیست که شهدای اُحد ۷۲ نفر بودند و شهدای کربلا ۷۲ نفر و شهدای حزب جمهوری هم ۷۲ نفر بودند؟!
________________________________________
۱۲۹) نساء، ۷۷.
۱۳۰) بقره، ۲۴۹.
۱۳۱) آل‌عمران، ۱۷۳.
۱۳۲) توبه، ۹۲.
۱۳۳) صافّات، ۱۰۳ - ۱۰۵.
۱۳۴) بقره، ۲۵۱.
۱۳۵) انبیاء، ۵۷.
۱۳۶) آل‌عمران، ۱۴۶.
۱۳۷) توبه، ۳۸.
۱۳۸) توبه، ۲۴.
۱۳۹) بقره، ۲۴۹.
۱۴۰) احزاب، ۱۳.
۱۴۱) توبه، ۴۹.
۱۴۲) توبه، ۸۱.
۱۴۳) توبه، ۸۱.
۱۴۴) ابراهیم، ۳۲.
۱۴۵) لقمان، ۲۰.
۱۴۶) ذاریات، ۵۶.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید
