به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از القدس العربي، از نتایج کودتای نظامی مصر این بود که دولت به عنوان ضامن ثبات و برقراری امنیت در نگاه بسیاری از افراد جامعه ساقط شد و به جای منطق قانون، منطق زور و خشونت را به کار گرفت . از این رو جای تعجب نیست که خشونت در جامعه و مدارس و دانشگاه ها بیشتر و بیشتر شود.
موسسات اجتماعی به نظر می رسد که نمی توانند أشکال تنش را تحت کنترل خود در آورند. کما اینکه ممکن است این خشونت ها تنها به معنای گرایش ها و اقدامات جنایتی وکینه توزانه بر خود و جامعه مصر باشند.
رسانه ها علیه گروه سیاسی و اجتماعی ای موضع گرفتند که بیش از 80 سال است مصری ها آن را می شناسند. جنگ رسانه ای از همان زمان انتخاب محمد مرسی متوقف نشد و از آثار آن می توان به حذف اسلام گرایان و تفاهم و سازش با آنان اشاره کرد.
موسسه و مراکز دینی هم به شرایط کمک کرد، به جای اینکه شیخ الازهر را سرلوحه کار خود قرار دهد ، خود را وارد درگیریهای جامعه کرد و خشونت را ترجیح داد و ارتش را تحریک کرد که قتل و کشتار بیشتری به راه اندازد.
درگیری بسیاری از گروهای اجتماعی با کودتای نظامی و مخالفت با آن تنها درگیری برای رسیدن به قدرت و حکومت نیست بلکه بیانگر درگیری تاریخی به خاطر تحکیم ارزش های حاکمیت ملی و شرعی و مبادی دموکراسی است.
نگرانی ها از این است که این درگیری ها ابعاد دینی به خود بگیرد.
اما باید به هوش باشیم ادامه تظاهرات مسالمت آمیز مردم برای پایان دادن به کودتاي نظامی، جامعه را از خشونت مادی به سوی درگیری لفظی پیش می برد و باعث می شود تمام کسانی که از حکومت نظامی خشمگین هستند، مقدار کمتری از خشونت را به کار گیرند و بهاین ترتیب از خشونت آنان بکاهند. از این رو به جای استفاده از خشونت که نتیجه ای جز شکست و ناامیدی ندارد باید انرژی جامعه را به سمت مثبت پیش برد.
آنچه در دو سال اخیر اتفاق افتاده به ما اجازه می دهد که در برخی از معانی تجدید نظر کنیم و به بعضی از قضایا نگاه جدید داشته باشیم.
مفهوم دموکراسی از نظر بسیاری از نظریه پردازان بزرگ در زمینه دموکراسی و دولت مدنی دچار لرزش عمیقی شد. کسانی که هیچ گونه تناقضی با اصول خود ندیدند و دست در دست نظامیان گذاشتند تا دموکراسی را از صحنه حذف کنند.
آنچه امروز از تنش های سیاسی و اجتماعی و محکوم کردن دخالت ارتش مصر در امور سیاسی می بینیم به معنای عبور از منطق نخبه هایی است که تلاش می کنند به توافق هایی در مورد بحران دست یابند.
طبعا نباید به عمق اختلافات فکری و ایدئولوژی که در جامعه مصر نفوذ کرده بی اعتناء بود، باید در جهت تحکیم ارزش ها همزیستی بین افکار تلاش کرد و به قواعد اقدامات مسالمت آمیز احترام بگذارند.
