به گزارش
خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران؛ در دورانی که از بازی بسکتبال که آمار و ارقام و تحلیلهای آماری حرف اول را در این رشته می زند یکی از نویسندگان سایت SBNation در مطلبی به یاد آوری دلیل اصلی علاقه به ورزش بسکتبال پرداخت.
در دوره فعلی آمار و ارقام به شکل عجیبی شیوه تماشا، نوشتن و بحثهای ما در مورد NBA و ورزش بسکتبال را تعیین می کنند. برخی اصطلاحات مثل میانگین یک شاخص آماری در هر بازی درصد پرتاب و ... بخشی از فرهنگ بازی شده و در مقابل قضاوت یک بازیکن از روی شاخص ساده ای مثل امتیازات در هر بازی رو به فراموشی است.
البته انقلابی که در آمارگیری بسکتبال پیش درآمد برای هواداران ، تیم ها و رسانه های به یک اندازه مفید بوده هواداران تیم ها در سال 2013 به داده های آماری نامحدودی دسترسی دارند که همه چیز از اینکه "سنتر تیم چقدر خوب دفاع پیک اندرول انجام می دهد تا کدام ترکیب 5 بازیکن در تیم کارایی بهتری دارد" را در اختیار آنها می گذارد.
تعداد بی شماری وبلاگ و وب سایت وجود دارد که اطلاعات آماری را به خورد مخاطبان می دهند که البته این هم یک پیشرفت مثبت به نظر می آید.
*تغییر نحوه نگرش به بازی
تحلیل های آماری حتی نحوه نگرش به بازی را هم تغییر داده است. زمانی که در سال های 1979-80 خط 3 امتیازی به بازی اضافه شد، تنها زمانی مورد استفاده قرار می گرفت که چاره دیگری نبود اما پرتاب 3 امتیازی امروزه به مهمترین شوت در بازی تبدیل شده و بازیکنانی که شوت های راه دور خوبی دارند بیشتر و بیشتر ارزشمند محسوب می شوند.
آمارهای پیشرفته نحوه نگاه ما به بسیاری از بازیکنان را هم عوض کرده و برخی را مثل "شین بیتر" با توجه به شاخص های آماری ، بهتر نشان می دهد و برخی را مثل " رودی گی " و " مانتی الیس" زیر سوال می برد.
*پارا گراف های پر شده با اعداد
پیدا کردن یک گزارش در مورد NBA بدون نشانه هایی از آمار در آن سخت است هر چند همچنان این مورد هم نشانه ای مثبت به حساب می آید اما مشکل کوچکی در این میان وجود دارد.
اینکه نوشتن و خواندن در مورد بسکتبال به یک کار زیاده از حد جدي تبدیل شده، نوشته ها در بیشتر مواقع با آمارهای تمام نشدنی و پاراگراف هایی که با اعداد صرف پر شده اند همراه است.
*لذت تماشای کمتر، آمار بیشتر
کم شدن در تمام این آمارها و تکامل آماری یک حقیقت ناخوشایند را برملا می کند: آمارها تماشای بسکتبال و به خصوص لیگ NBA را کمتر لذت بخش می کنند. حتی برخی جنبه های بازی که تماشای آن را جذاب می کنند از جنبه تحلیل های آماری مورد تأیید نیست.
در حالی که هواداران دوست دارند حکیم اولا جوان را ببینند که راه خود را از خط پنالتی مانند یک رقصنده باله به سمت سبد باز می کند یا کوبی را که توپ لحظه آخر را گل کرده و باعث برد تیم می شود. شاید برخی جنبه های بازی یک بازیکن در مسابقه لازم نباشد و در مسیر برد تیم اضافی به حساب بیاید اما در وهله اول هم مردم به این دلیل بسکتبال را برای تماشا انتخاب می کردند که این ورزش را بسیار سرگرم کننده می دیدند، نه به این دلیل که می خواستند هر مالکیت توپ به مؤثرترین شکل ممکن به گل برسد.
نویسنده SBNATION اعتقاد دارد بازی بسکتبال را بیشتر از یک علم باید یک هنر به حساب آورد و حتی گاهی عملکرد فوق العاده یک بازیکن نباید تحلیلی فراتر از اینکه "اوه، این حرکت بی نظیر بود!" داشته باشد. گاهی تنها باید از نبوغ یک بازیکن لذت برد و نگران آمار نبود.
البته تمام این بحثها ارزش آمار را زیر سؤال نمی برد و تنها با یادآوری این موضوع است که در دنیای آماری نباید دلیل اصلی علاقه به بسکتبال را از یاد برد.
پايان متن/مح
