"ناوشکن" "Mahan"به جمع سه ناوشکن قبلی در آب‌های مدیترانه (ناوشکن‌های "Berry ،Gravely و Rampage" ) پیوسته است تا در صورت دستور اوباما حملات موشکی به سوریه را در حمایت از "گروه تروريستي ارتش آزاد سوريه" آغاز کنند.

هنوز نیروهای "سازمان ملل متحد" مشغول بررسی چگونگی استفاده از "سلاح‌های شیمیایی" در سوریه هستند و طرفین درگیر همدیگر را به استفاده از این سلاح مرگبار که بنا بر اعلام آمارهاي متناقض منجر به کشته شدن 1300 نفر شد متهم می‌کنند که کشورهاي غربي و منطقه‌اي با همين دستاويز بر طبل جنگ مي‌کوبند.

 "بشار اسد" با رد چنین اتهامی معتقد است تروریست‌هاي مسلح در پی شکست‌های پی‌در‌پی در عملیات‌های موفق ارتش دست به  استفاده از سلاح شیمیایی زده‌اند و با اتهام زدن به دولت درصدد جلب حمایت و دخالت نظامی غرب در امور سوریه هستند.

باراک اوباما ریس جمهور آمریکا دخالت نظامی کشورش در این موضوع را منوط به اجازه سازمان ملل متحد دانسته و در این باره محتاطانه قدم بر می‌دارد.  او گفته است: "اگر آمریکا بدون دلایل و مدارک کافی و بدون اجازه سازمان ملل بخواهد به کشور دیگری حمله کند سوالاتی در این خصوص مطرح خواهد شد و آن اینکه آیا قوانین بین‌المللی به ما اجازه چنین اقدامی را می‌دهد؟ و آیا ما ائتلافی برای عملی کردن چنین اقدامی تشکیل داده‌ایم؟"

این در حالی است که در 16 می 2013 روسیه برای اولین بار پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی با ارسال چندین ناوشکن به آب‌های مدیترانه حضور قدرتمند نیرو دریایی خود را به رخ رقیب دیرینه‌اش کشید.

در اقدامی که مقامات آمریکایی و متحدان غربی آن را تجاوزکارنه قلمداد کردند، روسیه 12 "ناو جنگی" را برای گشت زنی و حضور در آب‌های مدیترانه به منظور حفظ منافع این کشور در "بندر طرطوس" سوریه مستقر کرد.

روزنامه "وال استریت ژورنال" در خصوص حضور ناوهای روسی در آب‌های مدیترانه نوشته بود "این نوعی قدرت‌نمایی است. روسیه به آمریکا زور بازو نشان می‌دهد".

چشم انداز نظامی دریای مدیترانه از درگیری‌های احتمالی حکایت دارد. به علت حضور نيروهاي فرامنطقه‌اي در آب‌هاي مديترانه در صورت وقوع جنگ احتمالی ابعاد آن قابل پیش‌بینی نخواهد بود.

پایگاه "نیروی دریایی روسیه" در بندر طرطوس سوریه قرار دارد. بعد از فروپاشی "اتحاد جماهیر شوروی" این اولین پایگاه دریایی میراث‌دار "شوروی سابق" در خارج از حوزه جغرافیایی اتحاد جماهیر شوری سابق است. این پایگاه دریایی در زمان "جنگ سرد" برای پشتیبانی از نیروی دریایی شوری تاسیس شد. در دوران جنگ سرد بیش از سی ناوشکن شوروی در آب‌های مدیترانه گشت زنی می‌کردند و در ادامه همین روند روسیه همواره همکاری نظامی گسترده‌ای با سوریه داشته است.

 در اواخر سال 2012 در بحبوحه جنگ داخلی سوریه، حضور ناوهای روسی در  بند طرطوس با عنوان برگزاری "مانور نظامی" باعث شد ناوهای هواپیمابر آمریکا از سواحل سوریه عقب نشینی کنند و آمریکا در هراس از این اقدام روسیه مجبور شد ناو هواپیمابر "آیزون هاور CVN 69 " مستقر در ساحل ویرجینيا را به خاورمیانه اعزام کند.

بنابر ادعاي رسانه‌هاي منطقه‌اي و بين المللي رفت و آمد ناوهای روسی به بندر طرطوس یکی از راه‌های مطمئن ارسال سلاح به سوریه است. از سال 2009  روسیه با نوسازی پایگاه دریایی بندر طرطوس را به ناوشکن‌های پیشرفته و جدید مجهز کرد.

 روسیه تا جایی پیش رفت که یک بار ناو هواپیمابر "کازنتسو" "Admiral Kuznetsov"را نیز به آب‌های مدیترانه فرستاد.

مساحت عرشه پروازی این ناو در حدود 14700 مترمربع است و عملیات پرواز هواپیما با کمک یک سکوی پرتاب اسکی شکل با زاویه 12 درجه که در جلوی ناو تعبیه شده انجام می‌شود. عرشه پروازی این ناو با کابل‌های نگهدارنده مجهز شده است. دو آسانسور در سمت راست ناو نیز هواپیماها را از آشیانه به عرشه و بالعکس منتقل می‌کند. جنگنده "سوخو 33" بعد از بارگیری تجهیزات نظامی با کوتاهترین فاصله شتاب‌گیری یعنی فقط 105 متر می‌تواند از روی این ناو به پرواز در آید.

این ناو توانایی حمل 16 فروند هواپیمای "Yak 41Mو 12 هواپیمای بال ثابت سوخوی 27 K  را دارد. ناوگان بالگردی این ناو شامل: 4 فروند کاموف 27 ال دی، 18 فروند کاموف 27 پی ال او و 2 فروند کاموف 27 اس است.

ناو هواپیمابر کوزنتوف مجهز به 12 عدد "موشک‌انداز" برای پرتاپ "موشک‌های سطح به سطح"  ضد ناو P-700 Granit   است. برخلاف ناوهای هواپیمابر غربی مجهز بودن این ناو روسی به انواع موشک‌ها باعث شده آن را ناو هواپیمابر مجهز به "موشک کروز" نام‌گذاری کنند.

این ناو برای "پدافند هوایی" دوربرد 24 عدد موشک انداز قائم برای پرتاپ 192 موشک SA-N-9 Gauntlet دارد. این سیستم دارای یک رادار همراه سیستم چند حالته الکترونیکی و قابلیت شلیک یک موشک در هر 3 ثانیه دارد. این سیستم قابلیت درگیری همزمان با 4 هدف در ناحیه‌ای با زاویه 60 درجه را دارد. برد این سیستم بین 12 تا 15 کیلومتر است.

 همچنین کوزنتوف روسی برای پدافند کوتاه برد مجهز به  هشت سیستم موشکی کاشتانKashtan  است که وظیفه دفاع از ناو در برابر تسلیحات هدایت دقیق، "موشک‌های ضد کشتی"، "ضد رادار"، هواپیما و اهداف کوچک دریایی را بر عهده دارد. هر سیستم شامل پرتاب‌گرهای موشکی، دو توپ 30 میلی‌متری و "مسیریابی اپتیکی" و "رادار" است. برد موشک هدایت شونده این سیستم بین 1.5 تا 8 کیلومتر است. توپ‌ها نیز توانایی شلیک 1000 گلوله در دقیقه و دارای بردی بین 500 تا 1500 متر هستند. شش توپ دفاع هوایی AK-630 نیز در این ناو نصب شده است. 

این ناو با سیستم ضد زیردریایی UDAV-1با 60 "موشک ضد زیر دریایی" مجهز شده تا بتواند "اژدر"ها و موشک‌های شلیکی دشمن را نابود کند.

هولناکترین ابزار جنگی  قرن بیست یک متعلق به کدام کشور است؟

بزرگترین زیر دریایی اتمی جهان، متعلق به روسیه است. "زیردریایی تایفون" هولناک‌ترین ابزار جنگی ساخت بشر در قرن 21 بشمار می‌رود. این  زیر دریایی 172متر طول و 23 متر عرض دارد. تايفون قادر به حمل 10 کلاهک اتمی است. این زیر دریایی حمل 20 "موشک بالستیک (RSM-52 SS-N-20)  با برد 8300 کیلومتر و علاوه بر آن 4 مقر اژدر 630 میلیمتری و 2 مقر اژدر 533 میلیمتری و سیستم پیشرفته هیدرو اکوستیک SLOPEنصب شده که هم زمان قادر به رهگیری 10-12 شناور دشمن می‌باشد. زیردریايی تایفون روسیه با زیر دریایی اتمی کلاس ویرجینیا مقایسه می‌شود که از سال 2004 در خدمت ارتش آمریکاست.

از ویژگی‌های جالب زیر دریایی تايفون یخ‌شکن بودن آن است .زیردریایی‌های کلاس تایفون نیروی دریایی روسیه جزء کلاس زیردریایی‌های اتمی حامل موشک‌های بالستیک قاره‌پیما هستند .این زیر دریایی می‌تواند 120 روز بدون هوا گیری در زیر آب بماند. در حال حاضر روسیه شش فروند از این زیر دریایی را در اختیار دارد.

یکی از مزیت‌های زیردریایی تایفون روسیه نسبت به زیر دریايی کلاس ویرجینیای آمریکایی عملکرد در عمق بیشتر است. زیر دریایی تایفون  بعد از فرو رفتن در آب قادر است در عمق بسیار پایین حرکت کند، بطوری که تا عمق 600 متر دریا فرو می‌رود. این در حالی است که زیر دریایی کلاس  ویرجینیا  فقط تا 250 متر قادر است به عمق دریا فرو برود.

سرعت حرکت تایفون بر سرعت ویرجینیا می‌چربد

حداکثر سرعت زیر دریایی اتمی ویرجینیا 25 گره دریایی است در حالی زیر دریایی تایفون قادر با سرعت 35 گره دریایی حرکت کند. یکی از نقاط جالب در سرعت زیر دریایی تایفون این است که هر چه به اعماق دریا فرو می‌رود می‌تواند با سرعت بیشتری حرکت کند.

یکی از علت‌های قدرتمند بودن زیردریایی تایفون راکتور اتمی آن است. راکتور اتمی تایفون از یک راکتور اتمی 190 مگا واتی، از یک توربین مولد بخار  OK-7 که 43 هزار اسب بخار انرژی تولید می‌کند و از دو  توربو ژنراتور OK-2 که آن هم 2000 کیلوات قدرت تولید می‌کند تشکیل یافته است. همچنین دو مولد نیروی محرکه الکتریکی OK-300  که قابلیت تو رفتگی دارند، برای حرکت در سرعت پایین و عملیات مخفیانه تعبیه شده است.

وحشت آمريکايي‌ها از قابلیت رادار گریزی تايفون

حضور زیر دریایی تایفون در خلیج مکزیک بدون متوجه شدن نیروی دریایی آمریکا حکایت از قابلیت رادار گریزی این زیر دریایی داشت، به‌طوری که مقامات و کارشناسان نظامی آمریکا را به حیرت وا داشت. کارشناسان نظامی روسی مدعی هستند که زیر دریایی کلاس تایفون بی‌‌‌‌‌‌‌‌صداترین زیردریایی اتمی جهان است که در خدمت ارتش روسیه می‌باشد.

به گزارش دیلی‌میل، زیر دریایی تایفون روسیه به مدت یک ماه در آب‌های خلیج مکزیک در حال گشت زدن بوده است. بدون آنکه نیروی دریایی آمریکا متوجه این موضوع شود. نورمن پالمر تحلیل‌گر نظامی در خصوص حضور سری زیر دریایی اتمی روسیه در آب‌های خلیج مکزیک گفته بود: "ورود  زیر دریایی مجهز به کلاهک اتمی روسیه به آب‌های خلیج مکزیک یکی دیگر از قدرت نمایی‌های ریس جمهور روسیه، ولادیمير پوتین است تا از طریق آن نشان دهد که روسیه بازیگر اصلی صحنه سیاسی و نظامی جهان است".

"سناتور جان کورنین"  John Cornynعضو کمیته پشتیبانی نیروهای مسلح در مجلس سنا با اشاره به شکست سیاست آشتی‌جویانه اوباما با روسیه  اذعان داشت "این موضوع بعلت رهبریت مخدوش و ضعیف ما در برخورد با روسیه  رخ داده است. در حالی که رئیس جمهور ما پز  تجدید روابط با روسیه را می‌دهد ولادیمير پوتین فعالانه برای ضربه زدن به منافع در همه نقاط جهان خواه در سوریه و یا در خانه خودمان (خلیج مکزیک)  تلاش می‌کند".

ولادیمير پوتین از زمان روی کارآمدن در روسیه تقویت ناوگان دریایی روسیه را یکی از برنامه‌های اصلی خود اعلام کرده است. این در حالی است که از زمان "دونالد ریگان" "نیروی دریایی آمریکا" از کمترین تحرکاتی برخوردار بوده است. تعداد ناوهای نظامی آمریکا به کمترین تعداد  رسیده است و در "مناظره‌های انتخاباتی" سال 2012 "اوباماگ و "رامنی" این موضوع کاملا مشهود بود.

"توماس کوپمن"Thomas Copeman   "جانشین فرمانده نیروی دریایی آمریکا" در طی مصاحبه‌ای در ژانوایه‌ 2013  وضعیت نیروی دریایی آمریکا را غیر مطلوب توصیف کرده بود.

"نه آموزش کافی هست، نه به اندازه کافی پرسنل داریم و نه در حد مطلوب تجهیزات نظامی داریم".

او در ادامه گفت: "درحالی که روز به روز بر مسولیت ما افزوده می‌شود و هزینه نگهداری ناوها و حضور در آب‌های آزاد بالا می‌رود. دولت روز به روز بودجه نیروی دریایی را کاهش می‌دهد".

 مشکلات نیروی دریایی آمریکا زمانی بیشتر نمود پیدا کرد که چهار ناو شکن آمریکایی برای استقرار در "اقیانوس آرام" بدون جایگزینی ناوهای جدید سواحل غربی آمریکا را ترک کردند.

در حال حاضر 285 ناو جنگی آمریکا در آب‌ها کره زمین حضور فعال دارند که از زمان "جنگ جهانی اول" به بعد کمترین تعداد در تاریخ آمریکا بحساب می‌آید.

پس از دوران جنگ سرد روسیه و آمریکا  که بازار تسلیحاتی جهان را در اختیار دارند. همواره سعی کرده‌اند برتری جنگ افزاري را به رخ یکدیگر بکشند. هواپیماهای جنگی "میگ" و سوخوی روسیه با "جت‌های F16 ،  F18  و F24" آمریکا مقایسه می‌شوند. "جنگده‌های آمریکایی" در حمل موشک، تجهیزات جنگ الکترونیک و رادار گریزی وضعیت بهتری دارند ولی جنگنده‌های سوخوی روسی قدرت و استقامت بیشتری در جنگ‌های فرسایشی دارند و با یک بار سوخت‌گیری می‌تو انند در  بدترین شرایط جوی بیشترین ساعات پروازی را انجام دهند. روسیه هم اکنون ساخت سوخوی 35 را  در برنامه نظامی خود دارد  تا بتواند از آنها در ناوهای هواپیمابر استفاده کند.

اما یک کارشناس نظامی روسی معتقد است روسیه این خلاء را در پدافند هوایی پر کرده است او می‌گوید "سامانه موشکی اس 300 و اس 400  بهترین پدافند هوایی شناخته شده در جهان هستند" او در ادامه می‌افزاید "جنگ همانند مسابقه بوکس است اگر ضربه دست راست شما قوی نباشد می‌توانید با ضربات دست چپ  به حریف خود غلبه کنید؛ استراتژیست‌های نظامی روسیه ضعف جنگده‌های هوایی را با  برنامه‌ریزی و سرمایه گذاری کلان در پدافند هوایی جبران کرده‌اند".

یکی از نگرانی‌های آمریکا و متحدانش از پدافند هوایی سوریه درباره بکارگیری سامانه موشکی اس 300 است چرا که با توجه به توافقاتی که بین روسیه و سوریه انجام گرفته احتمال بکارگیری این سامانه موشکی علیه نیروهای متجاوز وجود دارد.

بشار اسد "ریس جمهور سوریه" در مصاحبه‌ای با شبکه  المنار در 13 می 2013  گفته بود "سوریه اولین محموله موشک‌های ضد هوایی اس300 را دریافت کرده است و بقیه نیز به زودی تحویل داده خواهد شد".

"سرگئی لاوروف" هم در تایید این خبر گفته بود "تحویل سامانه موشکی به سوریه در ادمه همکاری‌های نظامی روسیه با سوریه شکل گرفته و ربطی به جنگ‌های داخلی ندارد".

ناوشکن روسی کلاس 21956 قدر تمند تر از ناوآمریکایی DDG51 Arleigh

این ناوشکن روسی که از قابلیت چندگانه برخوردار است از نسل چهارم ناوهای سطحی روسیه است که همزمان قادر به دفع حملات سطحی و هوایی و پشتیبانی عملیات‌های زیر دریایی‌ها را دارد. این ناوشکن قادر به جمع‌آوری اطلاعات از تجهیزات دشمن بوده و بطور اتوماتیک در برابر موشک‌های شليک شده از سطح دریا و زیر دریایی‌ها  واکنش نشان می‌دهد. بطور کلی ناوشکن 21956 در واقع همتای ناوشکن آمریکایی Bruke class  ِDDG 51  Arleigh A. است ولی به تکنولوژی‌های پیشرفته دفاعی مانند موشک‌های فرا صوتی ضد ناو مجهز است. در ساخت این ناو از تکنولوژی رادار گریزی به طرز  پیچیده‌ای استفاده شده است که ناوشکن را قادر می‌سازد بتواند در محل عملیات بدون ردیابی حضور داشته باشد و از تیر رس موشک‌های ضد ناو دشمن در امان بماند. این ناوشکن برای صادرات به نیروهای دریایی نوظهور مانند هند و چین طراحی شده است.

موتور ناوشکن کلاس 21956 از یک توربین گازی دو شفتی تشکیل یافته که 74 هزار اسب بخار قدرت دارد. در کنار این موتور محرکه 4 ژنراتور دیزلی نیز در این ناوشکن وجود دارد که هر کدام 1250 کیلووات انرژی تولید می‌کند. قدرت بالای نیروی محرکه ناوشکن را قادر می‌سازد در حالت عادی با سرعت 18 گره دریایی و در مواقع اضطراری با سرعت 29.5 گره دریایی حرکت کند. این قابلیت قدرتی به ناوشکن امکان می‌دهد در پنچ سطح از عملیات جنگی پشتیبانی کند. همچنین عرشه این ناوشکن آشیانه‌ای برای دو هلکوپتر از نوع  Ka-28 یا Ka-31  دارد تا بتواند ماموریت‌های جنگ افزارهای ضد زیر دریایی و ضد سطحی را پشتیبانی کند.

سیستم پدافند هوایی این ناوشکن از یک توپ 130 میلیمتریAk چند منظوره با رادار کنترل آتش 5p-10-02E  تشکیل شده که حداکثر برد آن 23 کیلومتر است. همچنین سیستم برد بلند پدافند هوایی Rif-M  با سیستم کنترلی 3Ts-48E  بر ناوشکن نصب شده است.

شش عدد موشک انداز از نوع 3S-48E در قسمت عقبی ناو شکن سوار شده است که هر کدام 8 عدد موشک48N6E2  و یا 4 عدد  موشک 9M96   دارند.

 سیستم پدافند هوایی برد کوتاه Kashtan-M از دیگر قابلیت‌های این ناوشکن است. در طراحی این ناوشکن محل استقرار ناوبر از نوع 3R86-ME و محل اسقرار فرمانده عملیات از نوع 3R87-1E است.

سیستم‌های موشکی ضد ناو و ضد زیر دریایی در قسمت عقب ناوشکن قرار دارد. موشک انداز 3Ts-14E مجهز به موشک‌های ضد زیر دریایی 91RTE2 است و اژدرانداز نوع  TPU/4 برای پرتاپ مشک ضد زیر دریایی 91RE1 و یا اژدرهای UGST و UETT بر عرشه ناوشکن نصب شده است.

در  سلاح‌های ضد ناو و ضد زیر دریایی ناوشکن 21956 از سیستم دفاعی Kaliber-NKEاستفاده شده است که مجهز به سیستم کنترل آتش  3R-14N، موشک انداز 3S-14E  و در حدود  شانزده عدد موشک کروز مادون صوت  3M54TE، شانزده عدد موشک کروز مافوق صوت 3M54E  و یا موشک‌های91RTE2  که اژدرهای ضد ناو حمل می‌کنند است.

 موشک‌های  3M54TE یا 3M54E  می‌توانند ناوها و یا  اهداف سطحی  را در شعاع 220 کیلومتری هدف قرار دهند.

 از دیگر ویژگی‌های این ناو شکن ظرفیت بالای آن در تعداد خدمه‌ای است که در خود جای می‌دهد بطوری که برای 300 نفر خدمه جای استراحت دارد.

 روسیه در طول تاریخ بارها نشان داده است که در برابر اقدامات یکجانبه آمریکا عقب نشینی نمی‌کند. پس از پایان جنگ جهانی دوم اتحاد جماهیر شوروی اولین سلاح هسته‌ای خود را در سال 1949 ساخت تا به انحصار آمریکا انحصار آمریکا در زمینه تسلیحات هسته‌ای پایان بدهد.

اتحاد جماهیر شوروی به رهبری نیکاتا خروشچف با استقرار موشک‌های بالیستک مجهز به "کلاهک اتمی" در کوبا در سال 1962 مانع از حمله آمریکا به  این کشور شدند.

در جریان "جنگ چچن" رئیس جمهور وقت روسیه "بوریس یلتسین" در حملاتی لفظی به همتای آمریکایی خود گفته بود  "کلینتون به خود اجازه داد بر روسیه اعمال فشار کند. به نظر می‌رسد، او برای یک دقیقه، یک لحظه، نیم ساعت فراموش کرد روسیه زرادخانه‌ای مملو از تسلیحات هسته‌ای دارد. او این موضوع را فراموش کرده است".

در جریان "جنگ آبخازیا" روسیه "میخائل ساکاشویلی" رهبر گرجستان را یک جسد سیاسی فرض کرد و با گسیل نیروهای نظامی در یک عملیات برق آسا نیروهای نظامی گرجستان را درهم کوبید. "دیمیتری مدودف" رییس وقت جمهور روسیه نیز در مورد دفاع مقابله گرجستان و تسخیر اوستیای جنوبی گفته بود: "ضربه‌ای که باید به تفلیس می‌زدیم را زدیم و درس خوبی به آن‌ها دادیم تا دیگر به غرب وابسته نشوند و سیاست همزیستی مسالمت آمیز با کشور همسایه را در خاطرشان نگه دارند".

فضای رسانه‌های آمریکایی، غربی و عربی هم‌پیمان در منطقه نشان می‌دهند که آمریکا خود را برای حمله به سوریه آماده کرده است. موضوع بکارگیری سلاح شیمیایی در حومه شرقی در اطراف دمشق دلیل و بهانه آمریکا برای این اقدام است. حال در صورت درگیری احتمالی  نظامی آمریکا و متحدانش با سوریه، روسیه در کجای داستان قرار خواهد گرفت؟

 روسیه در حال حاضر در شورای امنیت یک هم پیمان جدی و قدرتمندی هم به نام چین دارد و  تا به حال در عرصه  بین الملل دو قطعنامه شورای امنیت را درباره سوریه وتو کرده است.

با توجه به اینکه  پایگاه دریایی طرطوس تنها سکوی نظامی روسیه در خاورمیانه است روسیه با تجهیزات نظامی که در اختیار دارد در مقابل  دهن کجی واشنگتن خواهد ایستاد.

هم اکنون  16 ناو جنگی روسیه  بهمراه سه زیر دریایی در آبهای مدیترانه مستقر هستند که به احتمال زیاد در صورت وقوع درگیری وارد عمل خواهند شد. افزون بر این سلاح‌های قدرتمند روسی که در اختیار دمشق قرار دارد امکان دفاع از اراضی سوریه را به حکومت بشار اسد می‌دهد.

 از آنجایی که باراک اوباما به اجازه سازمان ملل برای اقدام نظامی در سوریه تاکید می‌کند بنظر می‌رسد آمریکا توان آغاز جنگی که ابعاد آن غیر قابل پیش‌بینی است را ندارد و پس از کش و قوس‌های فراوان اقدام نظامی یا در حد بسیار محدود خواهد بود و یا اینکه قدرت‌های بزرگ  به مصالحه‌ای که تامین کننده منافع هر دو طرف باشد دست خواهند یافت.

 انتهای پيام/ش