به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران می روم به کرمانشاه اما این بار نه برای دیدن طاق بستان و بیستون که البته هر چند بار که این دو یادگار نیاکانم را ببینم باز هم سیر نمی‌شوم.

به کرمانشاه می‌روم و سراب نیلوفر را روی نقشه در همین نزدیکی‌‌ها می‌بینم و حسرت می‌خورم که ‌ای کاش زمان بیشتری داشتم تا به دیدنش بروم. به کرمانشاه می‌روم اما در شهر کرمانشاه نمی‌مانم و از آن عبور می‌کنم و راه را به سمت غرب ادامه می‌دهم؛ اسلام آباد غرب، کرند غرب و سرپل ذهاب.

در طول مسیر چندین بار تابلوی مرز خسروی و راه کربلا را می‌بینم. بله این همان جاده‌ای است که تعداد زیادی از ایرانی‌‌ها از آن عبور کرده‌اند تا برای سفر به کربلا از مرز خسروی وارد خاک عراق شوند. در مسیر کرند غرب به سر پل ذهاب، رفته رفته کوهستانی عجیب نمایان می‌شود.


تصاویری که از دوران کودکی از کوهستان دالاهو دیده بودم همیشه در ذهنم بوده و قرار گرفتن در این عظمت برایم رویایی شیرین بوده است و اکنون در محدوده شهرستان دالاهو، کوه‌‌های زیبا و سر به فلک کشیده دالاهو خودنمایی می‌کند.

آبشار پیران یا آبشار ریجاب یکی از بلند‌‌ترین آبشار‌‌های ایران است که در استان کرمانشاه واقع شده.آبشاری سه طبقه که دو طبقه بالایی آن بسیار بلند و طبقه پائینی کوتاه‌تر است و در زیر درختان قرار گرفته و از بالا دیده نمی‌شود...

سرپل ذهاب یکی از شهر‌‌های گرم استان کرمانشاه است. اما در اطراف همین شهر داغ و سوزان، طبیعتی بکر و زیبا و سرسبز شما را به تماشا فرا می‌خواند. مسیر دسترسی به آبشار پیران از دو طریق امکان پذیر است: مسیر نخست روستای پیران در ۱۰ کیلومتری سرپل ذهاب است که شما را به پای آبشار می‌برد و مسیر دیگر روستای ژالکه در منطقه ریجاب است که نمای بالادست آبشار را پیش روی شما نمایش می‌دهد.


برای رفتن به پای آبشار که همان مسیر نخست اشاره شده است باید به روستای پیران رفت. از روستای پیران، جاده خاکی ناهمواری به سمت آبشار وجود دارد که کمتر از ۲کیلومتر درازا دارد و در انتهای آن محلی به عنوان پارکینگ در نظر گرفته شده است. از محل پارکینگ تا پای آبشار ۲ کیلومتر پیاده روی سبک پیش رو دارید که خوشبختانه بخشی از مسیر به شکل مناسبی سنگ فرش شده است.

ماشین را پارک می‌کنیم و در زیر تابش گرم خورشید خردادماه در هیجان دیدار شنیده‌هایمان هستیم. دیواره‌‌های عظیم نشان از وجود آبشاری بلند دارد اما گرمای منطقه کم‌کم نا امیدمان می‌کند که نکند آبشار فصلی بوده و هم‌اکنون خشک شده باشد! از آن جایی که در سفر‌‌ها عادت کرده‌ایم زیبایی‌‌ها را ببینیم و از حضور در طبیعت لذت ببریم، سعی می‌کنم کمتر به این موضوع فکر کنم. در این سکوت و تنهایی، فرم زیبای سنگ‌‌ها در کوهستــــان دالاهـــو چشم نوازی می‌کند. رفته‌رفته دامنه‌‌های کوه سرسبزتر می‌شود و جوی آب کوچکی پدیدار می‌شود.

کمی جلوتر آثار آب روی دیواره‌ای بلند دیده می‌شود. در تصویری که پیش از این دیده بودم آبشاری بزرگتر از آنچه امروز به عنوان آبشار پیران شناخته می‌شود وجود داشته که به صورت تک طبقه به پائین می‌ریخته است. اکنون به دلیل استفاده از آب در بالادست برای مصارف کشاورزی، آب این آبشار خشک شده و به صورت فصلی نمایان می‌شود...


با دیدن این رد آب و اطلاعات قبلی، کم‌کم داشتم مطمئن می‌شدم که آبشاری وجود نخواهد داشت که نخستین نشانه‌‌های آب را دیدم. آبشاری بلند و البته نه چندان پر آب روبه‌رویم نمایان شد. شک نداشتم که این آبشار، آن عظمتی نبود که من مدت‌‌های زیادی به دنبال آن بودم. در پائین این آبشار، لوله‌‌هایی به رنگ آبی برای انتقال آب به روستای پیران دیده می‌شود. ادامه مسیر، ما را به درون دره‌ای سرسبز می‌برد. نیزار‌‌های نسبتاً بلند که در قسمتی از مسیر به صورت طاق در آمده و باید از زیر آن عبور کرد.

برای چند دقیقه‌ای اسیر این سرسبزی و تغییر پوشش گیاهی شده‌ام که صدای آب مرا به خودم می‌آورد. برای یک لحظه تمام نگرانی‌‌ها و نا‌امیدی‌‌ها به شور و شعفی وصف‌ناپذیر تبدیل شد. روبه‌رویم عظمتی باور نکردنی است. آبشاری با ارتفاع نزدیک به یکصد و پنجاه متر که باید کامل سرت را بالا بگیری تا آن را ببینی!

اینجا همه چیز با طراوت است و از هر جایی درختی روییده است و از هر بلندی آبی به پائین روان است. در کنار آبشار بلند پیران، چندین آبشار زیبای دیگر وجود دارد و آب‌نما‌‌های طبیعی متعدد که زیبایی دو چندانی به آن داده است. آب تنی در پائین‌‌‌ترین نقطه آبشار‌‌های پیران در هوای گرم منطقه لذتی وصف ناشدنی دارد. چشمه‌‌های متعدد در دل کوه‌‌های دالاهو و وجود سراب‌‌های فراوان در این منطقه مانند سراب ریجاب و سراب اسکندر، رود‌‌های پر آبی را جاری کرده است.

در پائین دست آبشار پیران، روستای پیران و دره سرسبز و بسیار زیبای پیران قرار گرفته است که سرسبزی آن از آب این آبشار که از منطقه ریجاب می‌آید منشأ می‌گیرد. در دره پیران باغ‌‌های انجیر، زردآلو و انار با باغبانانی دست و دلباز شما را می‌خواند. بالادست آبشار پیران، منطقه ریجاب سرپل‌ذهاب است و برای دیدن نمای کامل و دورتر آبشار باید به روستای ژالکه ریجاب رفت. (مسیر دوم)

وقتی به ریجاب می‌روی و از بالا آبشار ریجاب را نگاه می‌کنی، این نقطه از آبشار آن قدر کوچک است که به سختی دیده می‌شود!

فاصله پائین تا بالای آبشار ریجاب یعنی فاصله روستای پیران تا روستای ژالکه ریجاب حدود ۴۰ کیلومتر است!

برای رفتن به ریجاب، از کرمانشاه به سمت اسلام آباد غرب و کرند غرب حرکت کرده و پس از عبور از سرخه دیزه، در ۱۸ کیلومتری سرپل ذهاب، سه راهی ریجاب کاملاً مشخص خواهد بود؛ و پس از ۷ کیلومتر به منطقه ریجاب می‌رسیم.

اما ما باید برمی گشتیم سرپل ذهاب و از آن جا پس از 18 کیلومتر به سه راهی ریجاب می‌رسیدیم. درست در پائین این سه راهی و درکنار جاده، بنای طاق‌گرا یا طاق شیرین قرار گرفته است که یادگاری از دوره ساسانیان است. نمای روستای پیران از کنار دیواره بلند آبشار پیران بسیار زیباست. از این بالا یک لحظه حس کردم نیروی جاذبه خیلی بیشتر از حالت عادی است و دارد من را به پائین می‌کشد.