به گزارش باشگاه خبرنگاران کرمانشاه

وی ادامه داد: «شیرکو بی کس» آوایی است که از ژرفای تاریخ این سرزمین به‌گوش می‌رسد؛ کردستان و کُردان ناب و نژاده هستند، یعنی در روزگاری که برترین ویژگی آن آمیختگی و آلایش است، این نابی و نژادگی، ارزشی بسیار دارد که می‌توان در سروده‌های کردی، به‌ویژه در سروده‌های «شیرکو بی کس» آن‌ را یافت.

این استاد زبان و ادبیات فارسی عنوان کرد: یکی از دریغ‌های بزرگ بنده این است که به ژرفی با آفریده‌ها و سروده‌های این سخنور آشنایی ندارم که بخواهم درباره آن‌ها به‌گونه‌ای سنجیده و دانش‌ورانه سخن بگویم، اما می‌دانم که این سخن‌ور یکی از سالاران سترگ در سخن کُردی است.

کزازی اظهار داشت: این شاعر سخن‌وری بزرگ و نام‌دار است و می‌توان او را شاعر برجسته کرد زبان در این روزگار دانست.

وی با اشاره به اینکه بی‌کس برخلاف نامش، از طرف‌داران و هواداران بسیاری برخوردار بوده، ادامه داد: شعر این شاعر کرد زبان جنگ‌افزاری نیرومند و کارساز در نبرد با دشمنانی بود که مخالف رواج فرهنگ این زبان بوده‌اند.

وی خاطر نشان کرد: شایسته است اشعار این شاعر به زبان فارسی برگردانیده شود تا ایرانیانی که با زبان و ادب کردی آشنایی ندارند، وی را بشناسند.

این استاد زبان و ادبیات فارسی اعلام کرد: بی‌کس سخن‌وری غزل‌پرداز و رمانتیک بوده و از سویی دیگر سخن‌وری حماسه‌سراست و سروده‌های او دارای رنگ و آهنگی حماسی است.

نخستین مجموعه‌ شعر وی با عنوان «درخشندگی شعر» در سال 1968 میلادی منتشر شد و صاحب آثاری همچون آئینه‌های کوچک، بامداد، من عطشم را با آتش فرو می‌نشانم، کاوه‌ آهنگر، سپیده دم، پیرمرد و دریا، دو سرود کوهی، رودخانه‌ها، عقاب، کجاوه گریه‌ها، صلیب و مار و روزشمار شاعر است.

شیرکو بی‌کس در سال 88-1987 میلادی از دست «انگوار کارلسن» نخست وزیر سوئد جایزه جهانی «توخولسکی» مدال افتخار در ادبیات را دریافت کرد و همچنین در فلورانس ایتالیا، بزرگترین انجمن مدنی به او لقب «همشهری» داده است./ب