به گزارش خبرنگار حقوقي قضايي باشگاه خبرنگاران، 14مرداد ماه برابر است با روز جهانی حقوق بشر اسلامی، اعلاميه‌ای که به عقیده بسیاری در مقابل اعلامیه حقوق بشر غربی پدید آمده و مورد توجه کشورهای اسلامی قرار گرفت و باعث وحدت بین مسلمانان و کشورهای اسلامی شد.

 "محمدجعفر نعناکار"  طي يادداشتي به بررسي اين مهم پرداخته است که به این شرح است:

اعلامیه جهانی حقوق بشر در دسامبر سال 1948 در سی ماده به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل متحد رسید. تصویب این اعلامیه با واکنش‌های متفاوتی در جهان روبه‌رو شد و از جمله بسیاری از کشورهای اسلامی، بعضی از مفاد آن را مغایر با اصول اساسی اسلام دانسته و به انتقاد از آن پرداختند .

بسیاری از دانشمندان و عالمان اسلامی با توجه به پشتوانه‌های عظیم و قوی حقوق بشر در دین مبین اسلام پیشنهاد دادند که اعلامیه ایی با توجه به اصول اسلام تهیه و به تصویب کشورهای عضو کنفرانس اسلامی برسد و سرانجام این اعلامیه در اجلاس وزرای خارجه کشورهای عضو کنفرانس اسلامی در سال 1990 در بیست و پنج ماده به تصویب رسید .

به نظر می‌رسد اعلامیه حقوق بشر اسلامی در واقع پاسخی دینی به اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد، هرچند این اعلامیه دارای مفاهیم بالا و والای اسلامی است اما متاسفانه بعد از تصویب سازمان کنفرانس اسلامی مورد عنایت دولتها واقع  نشد و فقط چند کشور اسلامی آن را به صورت رسمی و قانونی مورد تصویب قرار دادند.

انتقادهای بسیاری در خصوص اعلامیه حقوق بشر اسلامی از سوی جوامع غربی مطرح شده است اما باید توجه کرد اعلامیه حقوق بشر غربی مبانی اومانیستی داشته و انسان محور است در حالی که طبق تعالیم اسلامی، رستگاری واقعی و حقوق بشر راستین در پرتو اسلام محقق می‌شود.

در هر حال جامعه جهانی با جمعیتی 7 میلیارد نفری  در حال حاضر به علت تضارب آرا و نبود سیستم واحد حقوقی، مذهبی و حاکمیتی دارای نظریات متفاوت و گاه متضاد در خصوص حقوق بشر است اما باید توجه داشت که هر دو اعلامیه حقوق بشر و حقوق بشر اسلامی به دنبال تحقق یک هدف هستند و آن تضمین حقوق و آزادی‌های بشر است و هر کدام به شیوه خود در راستای تحقق آن فعالیت می‌کنند و کشورهای اسلامی باید توجه کنند که تکیه متعصبانه و انحصاری بر اجرای احکام اسلامی و بی‌مهری و رد اعلامیه جهانی حقوق بشر و سایر اسناد بین‌المللی ، باعث ایجاد چالش در روابط بین‌المللی خواهد شد.

از دیگر سوی کشورهای غربی نیز باید به عقاید دینی احترام گذاشته و نظریه انفکاک حقوق از مذهب را مورد بازنگری جدی قرار دهند زیرا که انسانها و جوامع انسانی با اعتقادات مذهبی خود شناخته مي‌شوند و احترام به این عقاید باعث ارتقاء حقوق و ایجاد حق و تکلیف افراد و جوامع خواهد شد، به راستی در تمام مذاهب رسمی جهان این خداوند متعال است که محور اصلی رفتار و اعمال انسان‌ها است و قراردادن انسان به عنوان محور امری عجیب، بعید و دور از منطق است زیرا که این امرموجب ایجاد فسادهای فراوان خواهد شد، که امروزه شاهد برخی این فسادها در جامعه بین‌المللی علی‌الخصوص غربی هستیم.

 در هر حال در امروزه روز بهتر است این دو اعلامیه را در تضمین حقوق بشر مکمل هم بدانیم تا بتوان اتحاد، صلح و امنیت بین‌المللی را در جامعه بین‌المللی مستقر نماییم زیرا که شناسایی این دو اعلامیه از طرف دولت‌ها خود نوعی احترام به آزادی عقاید و نظریات ملت ها به عنوان مهمترین اصل حقوق بشر است.

انتهاي پيام/