طي يادداشتي در نيويورک تايمز:
توصيه‌هاي عضو سابق تيم مذاکره‌کننده هسته‌اي کشورمان به غرب براي حل موضوع هسته‌اي ايران
"سيدحسين موسويان" مذاکره‌کننده ارشد هسته‌اي سابق کشورمان، طي يادداشتي در روزنامه نيويورک تايمز، راه‌هايي را براي به نتيجه رسيدن مذاکرات هسته اي ايران به غرب پيشنهاد کرد که مهمترين آن عمل‌گرايي و پرهيز از افراط است.
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از "نيويورک تايمز"؛ سيدحسين موسويان در اين يادداشت، حضور دکتر حسن روحاني را فرصتي مناسب براي غرب بخصوص باراک اوباما دانست تا به بن‌بست موجود بر سر برنامه هسته‌اي ميان دو طرف پايان دهد.
مذاکره‌کننده ارشد هسته‌اي سابق کشورمان، در اين مقاله مي‌نويسد؛ انتخاب مذاکره‌کننده هسته‌اي سابق ايران (دکتر حسن روحاني)،فرصت بسيار نادري را در اختيار اوباما گذاشته تا مذاکرات هسته اي ايران را به نتيجه برساند.
"در غرب به حسن روحاني به چشم سياستمداري زيرک نگاه مي‌شود. دکتر روحاني پس از آنکه ديد تلاش‌هايش براي مذاکره با اتحاديه اروپا و حل مسئله هسته‌اي در سال 2005 نتيجه اي نداد، اکنون به دنبال آن است که مسئله هسته‌اي را يکبار براي هميشه حل کند."
"سخنان روحاني در جريان رقابت‌هاي انتخاباتي روشن ساخت که او برنامه هايي براي حل موضوع هسته اي ايران دارد."
اين عضو سابق تيم مذاکره‌کننده هسته‌اي کشورمان، مي‌افزايد؛ "بزرگترين تهديد براي اين فرصت ايجاد شده جهت گفتگو، درک نادرست از طرف مقابل است. "
"باراک اوباما براي پرهيز از هدردادن اين فرصت، بايد در برابر عقايد و احساسات غلطي که به وسيله افراطيون ترويج شده است، مقاومت کرده و آنها را از خود دور کند."
"در واشنگتن برخي‌ها اين تفکر اشتباه را گسترش داده‌اند که انتخاب حسن روحاني نشانه آن است که رويکرد فعلي آمريکا که متکي به تحريم‌هاي سخت است، جواب مي‌دهد. اين ديدگاه به طور غيرمستقيم اين عقيدۀ خطرناک و نادرست را که آمريکا بايد موضع هسته‌اي سخت خود را حفظ يا حتي تشديد کند، اشاعه مي‌دهد."
"ايران اکنون "دست برتر" را دارد. "
" اين در حاليست که غرب در برباد دادن فرصت‌ها جهت انعقاد يک توافقنامه با حسن روحاني سابقه دارد. او گفته است که يک راه برون‌رفت از بن‌بست هسته‌اي طرح ناديده گرفته شده‌اي است که او در سال 2005 در مورد آن با ژاک شيراک رئيس‌جمهور وقت فرانسه مذاکره کرده و طبق آن طرح، قدرت‌هاي غربي حقوق هسته‌اي ايران را در چارچوب ان پي تي مي‌پذيرفتند، از جمله غني‌سازي اورانيوم براي مصارف غيرنظامي مانند انرژي هسته‌اي و تحقيقات پزشکي. در عوض، ايران هم تعريف آژانس بين‌المللي انرژي اتمي از "تضمين عيني" را مي‌پذيرفت، مبني بر اينکه برنامه هسته‌اي ايران صلح‌آميز باقي خواهد ماند."
موسويان مي‌گويد؛ "غرب بايد حق برخورداري ايران از فناوري صلح‌آميز هسته‌اي، از جمله غني‌سازي را بپذيرد و به تدريج تحريم‌ها را لغو کند."
موسويان در پايان يادداشت خود، مي‌نويسد؛ "دير يا زود ايران و آمريکا با يکديگر تعامل خواهند داشت. مانع اصلي بر سر راه قرارداد نهايي، ديگر کلمات و اصطلاحات نيست، بلکه مسير رسيدن به چنين توافقنامه‌اي است. طرفين بايد به عمل‌گرايي متوسل شده و از افراطي‌گري دوري کنند، آنها بايد گام‌هاي متقابل و به لحاظ منطقي سلسله‌واري را بردارند و مهمتر از همه، آنها بايد از قبول تصورات غلط بپرهيزند."
آخرين اخبار جهان را اينجا بخوانيد.
مذاکره‌کننده ارشد هسته‌اي سابق کشورمان، در اين مقاله مي‌نويسد؛ انتخاب مذاکره‌کننده هسته‌اي سابق ايران (دکتر حسن روحاني)،فرصت بسيار نادري را در اختيار اوباما گذاشته تا مذاکرات هسته اي ايران را به نتيجه برساند.
"در غرب به حسن روحاني به چشم سياستمداري زيرک نگاه مي‌شود. دکتر روحاني پس از آنکه ديد تلاش‌هايش براي مذاکره با اتحاديه اروپا و حل مسئله هسته‌اي در سال 2005 نتيجه اي نداد، اکنون به دنبال آن است که مسئله هسته‌اي را يکبار براي هميشه حل کند."
"سخنان روحاني در جريان رقابت‌هاي انتخاباتي روشن ساخت که او برنامه هايي براي حل موضوع هسته اي ايران دارد."
اين عضو سابق تيم مذاکره‌کننده هسته‌اي کشورمان، مي‌افزايد؛ "بزرگترين تهديد براي اين فرصت ايجاد شده جهت گفتگو، درک نادرست از طرف مقابل است. "
"باراک اوباما براي پرهيز از هدردادن اين فرصت، بايد در برابر عقايد و احساسات غلطي که به وسيله افراطيون ترويج شده است، مقاومت کرده و آنها را از خود دور کند."
"در واشنگتن برخي‌ها اين تفکر اشتباه را گسترش داده‌اند که انتخاب حسن روحاني نشانه آن است که رويکرد فعلي آمريکا که متکي به تحريم‌هاي سخت است، جواب مي‌دهد. اين ديدگاه به طور غيرمستقيم اين عقيدۀ خطرناک و نادرست را که آمريکا بايد موضع هسته‌اي سخت خود را حفظ يا حتي تشديد کند، اشاعه مي‌دهد."
"ايران اکنون "دست برتر" را دارد. "
" اين در حاليست که غرب در برباد دادن فرصت‌ها جهت انعقاد يک توافقنامه با حسن روحاني سابقه دارد. او گفته است که يک راه برون‌رفت از بن‌بست هسته‌اي طرح ناديده گرفته شده‌اي است که او در سال 2005 در مورد آن با ژاک شيراک رئيس‌جمهور وقت فرانسه مذاکره کرده و طبق آن طرح، قدرت‌هاي غربي حقوق هسته‌اي ايران را در چارچوب ان پي تي مي‌پذيرفتند، از جمله غني‌سازي اورانيوم براي مصارف غيرنظامي مانند انرژي هسته‌اي و تحقيقات پزشکي. در عوض، ايران هم تعريف آژانس بين‌المللي انرژي اتمي از "تضمين عيني" را مي‌پذيرفت، مبني بر اينکه برنامه هسته‌اي ايران صلح‌آميز باقي خواهد ماند."
موسويان مي‌گويد؛ "غرب بايد حق برخورداري ايران از فناوري صلح‌آميز هسته‌اي، از جمله غني‌سازي را بپذيرد و به تدريج تحريم‌ها را لغو کند."
موسويان در پايان يادداشت خود، مي‌نويسد؛ "دير يا زود ايران و آمريکا با يکديگر تعامل خواهند داشت. مانع اصلي بر سر راه قرارداد نهايي، ديگر کلمات و اصطلاحات نيست، بلکه مسير رسيدن به چنين توافقنامه‌اي است. طرفين بايد به عمل‌گرايي متوسل شده و از افراطي‌گري دوري کنند، آنها بايد گام‌هاي متقابل و به لحاظ منطقي سلسله‌واري را بردارند و مهمتر از همه، آنها بايد از قبول تصورات غلط بپرهيزند."
آخرين اخبار جهان را اينجا بخوانيد.
