باشگاه خبرنگاران- در این چند وقت اخیر که تب رقابت های انتخاباتی بالا گرفته، واویلاهای اقتصادی کم نشنیده ایم.
کم نبوده که از بحران، لبه پرتگاه، معیشت زنک، زندگی سیاه رنگ و فاجعه ای بعد از این و بدتر از این در زمینه اقتصاد شنیده ایم و مناظره جمعه دهم خرداد ماه که از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد رسما موضوع خودش را به اقتصاد و برنامه های مالی نامزدها اختصاص داده بود.
اما من در تمام این مدت دلم می خواست فریاد بزنم فرهنگ هم کمتر از اقتصاد بیچاره نیست اما هنوز هیچ کس در مورد آن از بحران صحبت نکرده و حرفی از لبه پرتگاه و روزگار سیاه و وضعیت تباه در رابطه با مسئله فرهنگ و هنر به میان نیامده است.
می خواهم بگویم با وجود اهمیت غیرقابل انکار مسایل اقتصادی در جامعه امروز ما که شاید حتی قسمتی از حفره های فرهنگی هم بر اثر همان ها بوجود آمده باشد و با وجود این که به نظر می رسد اقتصاد مهمترین دغدغه امروز این مردم است اما این را بدانید که رئیس جمهور آینده را مناظره روز چهارشنبه مشخص می کند یعنی مناظره فرهنگی.
برنامه های اقتصادی هر کدام از کاندیداها مفصل تر از آن است که در چهار دقیقه و 30 دقیقه و یکی، دو ساعت قابل بیان کردن باشد.
ضمنا این برنامه ها و نقشه های راهبردی فنی تر از آن است که برای عموم مردم قابل فهم باشد، پس انتخاب کنندگان از روی چه چیزی باید تشخیص بدهند که آیا فرد مورد نظر می تواند مشکلات اقتصادی آنها را حل کند یا نه؟ تنها راه این است که آدم مورد نظرمان را بشناسیم و ببینیم که آیا او مرد این میدان است؟ آیا در شخصیت او توانایی حل معضلات پیچیده سیاسی و اقتصادی وجود دارد؟ و به عبارتی حالا که امکان سنجش ریز برنامه های اقتصادی هر کاندیدا برای تک تک مردم ایران وجود ندارد، باید از روی سنجش شخصیت و خوی نامزدها بفهمیم که آیا در او توانایی طرح برنامه های راهبردی و همین طور اجرای آن برنامه ها وجود دارد یا خیر؟
قطعا مناظره فرهنگی بهترین مجال برای شناختن جنم ها و جوهره ها و خلقیات این هشت نفر است و موضع گیری این رجال در قبال فرهنگ خوی و منش آنها را برای ما از هر هنگامه دیگری بیشتر شفاف و روشن می کند. در ضمن بدون فرهنگ اجتماعی بالغ، رأی دهنده بالغ هم نخواهیم داشت و این چنین قطعا کسی که انتخاب می شود شایسته ترین فرد برای رتق و فتق امور نخواهد بود./ي2
يادداشت از ميلاد جليل زاده.
