شهروندخبرنگار سمنان؛
فیلمی از لحظه وقوع زلزله در گرمسار از نگاه دوربین مداربسته
المانیتور:
ادبیات سازش در بین کاندیداها و مردم ایران هیچ جایگاهی ندارد
یک پایگاه اینترنتی آمریکایی که به طور تخصصی روی موضوع ایران تمرکز کرده است، در گزارشی نوشت که نه در ادبیات کاندیدها و نه در ادبیات مردم ایران نشانی از ادبیات سازش و تسلیم دیده نمی‌شود.
به گزارش حوزه سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران، یک پایگاه اینترنتی آمریکایی که به طور تخصصی روی موضوع ایران تمرکز کرده است، در گزارشی نوشت که نه در ادبیات کاندیدها و نه در ادبیات مردم ایران نشانی از ادبیات سازش و تسلیم دیده نمی شود.
شالومي الدار نویسنده این مقاله که روز 11 اردیبهشت 1392 (اول می 2013) در پایگاه اینترنتی المانیتور منتشر شده، با اشاره به جا افتادگی استراتژی مقاومت در فضای سیاسی ایران می نویسد: «دولت فعلی فعالیت های هسته اي ايران را در راس دستور كار ملي اين كشور قرارداد و اين پويايي را ايجاد كرد كه طبق آن هرگونه اعطاي امتياز به منزله تسليم و هر نوع مصالحه نشانه ضعف تلقي مي‌شود.
امروز اوضاع بدين گونه است كه هركسي كه بخواهد جانشين رييس جمهوري فعلي ايران شود، گزينه‌اي جز پيروي از اين قواعد وضع شده از جانب این دولت ندارد.
به عبارت ديگر، دولت فعلی يك اسلحه هسته‌اي پر را برروي ميز كار رييس جمهوري آتي قرار مي‌دهد و وي را وادار مي‌كند كه حتي پيش از انتخاب شدن، بين دو راهكار يكي را برگزيند: رييس جمهوري آتي مي‌تواند با اين پروژه هسته‌اي به پيش برود يا مي‌تواند اين برنامه را متوقف كند و يك بزدل تلقي شود».
المانیتور با اشاره به این نکته که همه ایرانی‌ها حتی اپوزییسیون طرفدار اعمال قدرت در مقابل غرب هستند، ادامه می‌دهد: «حتي ايرانياني كه شمارشان كم نيست و مخالف اين مسابقه كوركورانه پس از تسليح هسته‌اي هستند و كساني كه كاملا متقاعد شده‌اند كه اقتصاد قوي بر داشتن يك بمب اتم و ديگر تسليحات بازدارنده ارجحيت دارد، هنوز هم درزمينه ارتباط با يك نامزدي كه حس غرور ملي را كاهش مي‌دهد، مشكل دارند.
مشكل آنها با فردي است كه عليه فشار غرب بطور محكمي ايستادگي نكند، حتي نيروهاي عمل‌گرا در ايران و حاميان اصلاحات، فردي را ترجيح خواهند داد كه اين قدرت را ازخود نشان مي‌دهد.
اين مسئله حتي درمورد كساني صادق است كه در حال چالش براي سرآغاز جديدي در جمهوري اسلامي هستند.
مصالحه - امتياز دادن يا لغو پروژه هسته اي - مباحثي است كه در واژگان ايران دست كم بطور علني وجود ندارد؛ اين كلمات در دايره لغات (آيت الله ) خامنه اي نيست و مطمئنا در الفاظ افرادي كه براي پست رياست جمهوري اسلامي رقابت مي كنند، وجود ندارد».
در ادامه این مقاله درباره ضرورت لغو تحریم‌ها از سوی غرب آمده است: «تنها گزينه واقعي، فراهم كردن يك راه فرار مناسب است كه در ظاهر به نظر نرسد كه کسی تسليم مي شود.
راه حل ايده آل اين خواهد بود كه اعلام شود از اكنون تا انتخابات رياست جمهوري و سوگند ياد كردن رييس جمهوري جديد ايران، كشورهاي غربي تحريم‌هاي‌شان را عليه ايران لغو خواهند كرد تا يك جو دوستانه‌تري را بين اين كشورها ترويج دهند كه اين امر براي مذاكرات هم مناسبت‌تر است.
تنها اين مسئله است كه مي‌تواند فضاي لازم را براي ملاحظاتي كه برمبناي بازي افتخار (ملي ) را پديد آورد».
ایران هسته‌ای می‌نویسد، نویسنده ادامه داده است: «آنچه كه غرب اكنون بايد انجام دهد توجه به كارهاي سياسي ايران و دراز كردن دست دوستي به سوي رييس جمهوري اسلامي ايران است بي آنكه مهم باشد كه چه فردي رييس جمهوري است. تحريم ها را هميشه مي توان به وضعيت اول بازگرداند ولي مشكل بتوان همیشه فرصتی اینچنین مناسب برای دیپلماسی داشت».
انتهای پیام/
شالومي الدار نویسنده این مقاله که روز 11 اردیبهشت 1392 (اول می 2013) در پایگاه اینترنتی المانیتور منتشر شده، با اشاره به جا افتادگی استراتژی مقاومت در فضای سیاسی ایران می نویسد: «دولت فعلی فعالیت های هسته اي ايران را در راس دستور كار ملي اين كشور قرارداد و اين پويايي را ايجاد كرد كه طبق آن هرگونه اعطاي امتياز به منزله تسليم و هر نوع مصالحه نشانه ضعف تلقي مي‌شود.
امروز اوضاع بدين گونه است كه هركسي كه بخواهد جانشين رييس جمهوري فعلي ايران شود، گزينه‌اي جز پيروي از اين قواعد وضع شده از جانب این دولت ندارد.
به عبارت ديگر، دولت فعلی يك اسلحه هسته‌اي پر را برروي ميز كار رييس جمهوري آتي قرار مي‌دهد و وي را وادار مي‌كند كه حتي پيش از انتخاب شدن، بين دو راهكار يكي را برگزيند: رييس جمهوري آتي مي‌تواند با اين پروژه هسته‌اي به پيش برود يا مي‌تواند اين برنامه را متوقف كند و يك بزدل تلقي شود».
المانیتور با اشاره به این نکته که همه ایرانی‌ها حتی اپوزییسیون طرفدار اعمال قدرت در مقابل غرب هستند، ادامه می‌دهد: «حتي ايرانياني كه شمارشان كم نيست و مخالف اين مسابقه كوركورانه پس از تسليح هسته‌اي هستند و كساني كه كاملا متقاعد شده‌اند كه اقتصاد قوي بر داشتن يك بمب اتم و ديگر تسليحات بازدارنده ارجحيت دارد، هنوز هم درزمينه ارتباط با يك نامزدي كه حس غرور ملي را كاهش مي‌دهد، مشكل دارند.
مشكل آنها با فردي است كه عليه فشار غرب بطور محكمي ايستادگي نكند، حتي نيروهاي عمل‌گرا در ايران و حاميان اصلاحات، فردي را ترجيح خواهند داد كه اين قدرت را ازخود نشان مي‌دهد.
اين مسئله حتي درمورد كساني صادق است كه در حال چالش براي سرآغاز جديدي در جمهوري اسلامي هستند.
مصالحه - امتياز دادن يا لغو پروژه هسته اي - مباحثي است كه در واژگان ايران دست كم بطور علني وجود ندارد؛ اين كلمات در دايره لغات (آيت الله ) خامنه اي نيست و مطمئنا در الفاظ افرادي كه براي پست رياست جمهوري اسلامي رقابت مي كنند، وجود ندارد».
در ادامه این مقاله درباره ضرورت لغو تحریم‌ها از سوی غرب آمده است: «تنها گزينه واقعي، فراهم كردن يك راه فرار مناسب است كه در ظاهر به نظر نرسد كه کسی تسليم مي شود.
راه حل ايده آل اين خواهد بود كه اعلام شود از اكنون تا انتخابات رياست جمهوري و سوگند ياد كردن رييس جمهوري جديد ايران، كشورهاي غربي تحريم‌هاي‌شان را عليه ايران لغو خواهند كرد تا يك جو دوستانه‌تري را بين اين كشورها ترويج دهند كه اين امر براي مذاكرات هم مناسبت‌تر است.
تنها اين مسئله است كه مي‌تواند فضاي لازم را براي ملاحظاتي كه برمبناي بازي افتخار (ملي ) را پديد آورد».
ایران هسته‌ای می‌نویسد، نویسنده ادامه داده است: «آنچه كه غرب اكنون بايد انجام دهد توجه به كارهاي سياسي ايران و دراز كردن دست دوستي به سوي رييس جمهوري اسلامي ايران است بي آنكه مهم باشد كه چه فردي رييس جمهوري است. تحريم ها را هميشه مي توان به وضعيت اول بازگرداند ولي مشكل بتوان همیشه فرصتی اینچنین مناسب برای دیپلماسی داشت».
انتهای پیام/
