به گزارش
حوزه سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران به نقل از «انجمن دفاع از قربانیان تروریسم در خاورمیانه»، «دنیل لریسون» نویسنده ماهنامه آمریکایی «امریکن کانزروتیو» از جمله این منتقدین است.
وی در تحلیل خود گزارش هفته گذشته روزنامه «کریستین ساینس مانیتور» در خصوص بازگشایی دفتر منافقین در واشنگتن «به نام بازسازی مجاهدین خلق» را دستمایه انتقاد قرار داده و می‌نویسد: در خبر این روزنامه آمده است که یک گروه معترض ایرانی که به مدت بیش از یک دهه تحت دولت‌های مختلف جمهوری‌خواه و دموکرات در فهرست سازمان‌های تروریستی آمریکا قرار داشت، پنجشنبه گذشته با افتتاح دفتری مجلل در واشنگتن که مفروش با فرش‌های نفیس ایرانی بود، بازسازی کامل خود را رقم زد.
هر چند، این گزارش توضیح نمی‌دهد که حذف منافقین از لیست گروه‌های تروریستی تنها پاداشی بود تا اعضای این گروهک تروریستی کمپ سابق خود، اشرف را ترک کنند.
حتی به این نکته نیز در این مطلب اشاره‌ای نشده است که بسیاری از ساکنان این پادگان مخوف علی‌رغم میل باطنی خود در آنجا مانده‌اند.
در یادداشت دنیل لریسون تصریح شده که با کنار هم گذاشتن نمایش‌های شرم آور حمایت‌هایی که اعضای کنگره و بسیاری از مقام‌های سابق آمریکایی از خود نشان داده‌اند، این حس بوجود می‌آید که اصطلاح «بازسازی» چیزی فراتر از معنای صرف بازسازی و ترمیم را دارد.
این گروهک تروریستی هنوز هم به علت توطئه و تبانی طولانی مدت با دیکتاتور سابق عراق در جنگ ایران و عراق، مورد نفرت ایرانیان است و از نظر ساختاری نیز فرقه‌ای خودکامه و نیمه مارکسیست می‌باشد.
بنابراین این نظریه که این گروه نماینده آمال و آرزوهای مردم ایران است، حتی در ظاهر هم کاملاً غریب به نظر می‌رسد.
اگر گزارش‌های مربوط به ترور دانشمندان ایرانی را نیز باور کنیم، یعنی این گروه همچنان به فعالیت‌های تروریستی در ایران ادامه می‌دهد.
وی در ادامه می‌نویسد: اما به هر حال تا جائی که به جنگ‌طلبان علیه ایران مربوط می‌شود، این نوعی از تروریسم «مفید» است و بنابراین چیزی نیست که باعث نگرانی ما شود.
گروهک تروریستی منافقین به خودی خود گروهی وحشتناک است، اما آنچه این گروهک را بالقوه خطرناک‌تر می‌سازد، حمایت و پشتیبانی بسیاری از آمریکایی‌های احمقی است که دوست دارند با این گروهک تروریستی به عنوان اصلی‌ترین گروه اپوزسیون ایرانی رفتار کنند.
روشن است که حذف منافقین آغاز لابی‌گری‌های گسترده این گروهک تروریستی برای جلب حمایت تمام آمریکا در آینده خواهد بود.
لریسون اضافه می‌کند: یکی از بندهای مندرج در مطلب کریستین ساینس مانیتور نشان می‌دهد که حامیان آمریکایی این گروهک تا چه حد گمراه شده‌اند: سناتور تروسیلی، شورای ملی مقاومت سال 2013 را با گروه «فرانسه آزاد» که در سال 1940 دفتری در لندن تاسیس کرد، مقایسه می‌کند. او می‌گوید که «شاید بسیاری از مردم توجه نکرده باشند، اما مقاومت فرانسه به ایفای نقش حیاتی خود در آزادی فرانسه ادامه خواهد داد. شورای ملی مقاومت ایران نیز با گشایش دفتری در واشنگتن می‌تواند همان راه را در پیش بگیرد و من افتخار دارم که یکی از سربازان این مبارزه باشم.»
نکته منحرف کننده دیگر در مقایسه منافقین با گروه فرانسه آزاد این است که منافقین با گروهی همکاری کردند که مهاجمان کشور خودشان بودند، یعنی آنها می‌خواستند با حمایت آن متجاوزان خود را به کشورشان تحمیل کنند.
اگر منافقین در دهه 80 موفق به انجام این کار می‌شد در واقع رهبری دست نشانده دیکتاتور سابق عراق برای جایگزینی دولت آن موقع ایران به حساب می‌آمدند.
انتهای پیام/
