آیه۲۷ سوره حج

خداوند عالمیان که از زمان و مکان بیرون است جملهٔ آدمیان را دعوت کرده است که در مکانی و زمانی خاص همه گرد آیند و به عشق او به دور خانه ای بگردند و به یاد او از زمان و مکان بیرون روند و به او بپیوندند و در صحبت او به مقام امن و آرامش و سکون رسند و هاله ای از قداست او را به گرد خود حس کنند.

خدواند به خلیل خود فرمود که برای من در این وادی بی زرع خانه ای بنا کن و چون بنا کرد اکنون به بام خانه برآی و همهٔ مردمان را بدین خانه بخوان.

خلیل گفت پروردگارا، آخر در این بیابان کسی نیست که دعوت مرا بشنود و صدای این پیرِ کهنسال چگونه می‌تواند صحراها را درنوردد و به گوش جهانیان برسد؟

خداوند فرمود: تو با همان صدای لرزان دعوت خود را فروخوان و من آن را به گوش همگان خواهم رسانید و عجبا از این پیشگویی که اینک هزاران هزار سال تن بدین دعوت لبیک می‌گویند و پیاده و سواره به گرد خانه حاضر می‌شوند.

دریغا که اصحاب صورت، معنی این دعوت را چنانکه باید درنیافته‌اند و ندانسته‌اند که آیین‌ها و سنت‌های حج برای تزکیهٔ نفس و معراج آدمیان به قله فضیلت و کمال است نه آنکه راهی بپیمایند و اذکاری بگویند و چند روزی به ظاهر آراسته و پیراسته و مهذب گردند و چرخی بزنند و بازگردند و در همان غفلت و بی خبری پیشین فروروند و آن شیطان را که به سنگ رانده بودند به آهنگ فراخوانند و با او دوستی کنند.

برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید