پدرش میرزا باقرخان صدیق الدوله از اهالی نو مازنداران بود، اما خانواده اش سال ها قبل از تولد وی به تهران مهاجرت کرده بودند.
صدیقی در هفت سالگی به مدرسه اقدسیه رفت که از مدارس جدید بود.
وی در ابتدا بدون داشتن استاد نقاش این هنر را فرا گرفت.
در کنار پرداختن به هنر نقاشی، ذوق درونی وی را به مجسمه سازی سوق می داد.
این هنرمند نقاش و مجسمه ساز در سال 1301 با وسایلی کاملا ابتدایی مجسمه هایی از جنس گچ می ساخت.
*تحسین کمال الملک
کمال الملک با دیدن آثار این هنرمند مجسمه ساز که متریال خاصی را نیز نداشت وی را تشویق کرد تا این هنر را به صورت جدی فرا گیرد.
وی کم کم مجسمه های فراوانی از جمله مجسمه گچی فردوسی، مجسمه های نیم تنه و تمام قد امیر کبیر را در سال 1305 ساخت.
صدیقی به توصیه کمال الملک برای ادامه تحصیل به اروپا سفر کرد و در سال 1312 به ایران بازگشت.
وی در طول حیات خود به ساخت مجسمه های فراوانی از مشاهیر ایران پرداخت.
در سال 1370 کمیسیون ملی یونسطو تصمیم گرفت کتابی از آثار وی منتشر کند.
این کتاب در سال 1373 منتشر شد.
ابوالحسن خان صدیقی که می توان وی را اولین مجسمه ساز ایران دانست در 20 آذر 1374 دیده از جهان فرو بست./ي2
گزارش از فاطمه اصلاني.