همین گل زیبا و خوشی عطر وقتی به آن دست می زنی خارهای ساقه ی او دست تو را می آزارد اما باز زیباست.

انسان ها هم به همین گونه اند، هیچ انسانی کامل و عاری از اشتباه نیست جز پیامبران و ائمه معصومین مابقی همه به نوعی دارای اشتباه هستند، پس هر کس با هر میزان سواد و دانش و آگاهی ممکن است اشتباه و عیب و ایرادی هم داشته باشد.

و این خلاف قانون و انسانیت و شرع است که ما کسی را به خاطر داشتن عیبی مورد سرزنش و شماتت قرار دهیم و از آن ناپسندتر آنکه ما خود دارای عیب باشیم و آن را بر دیگری عیب بدانیم و مورد تحقیر و سرزنش قرار دهیم.

حضرت علی (ع) در حکمت 353 در این باره این گونه می فرماید؛ بزرگترین عیب آن است که چیزی را که در خودداری بر دیگران عیب بشماری.

انسان موجودی با کرامت و والاست که اگر ظرفیت های خود را شناخت تا بی نهایت اجازه بالا رفتن و سیر مراحل کمال دارد؛

اما تنها و تنها اگر خود را بشناسد و ارزش ثانیه های عمر خویش را بداند آنگاه است که جز رستگاری چیزی دیگری در انتظارش نیست./ز

گزارشی از نرجس رئیسی