به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اصفهان؛  این‌ پل‌ قدیمی‌ در ناحیه‌ « جی‌ قدیم ‌» ‌ واقع‌ شده‌ و از نظر معماری‌ فوق ‌العاده‌ جالب‌ توجه‌ است‌ و یکى از پل هاى باستانى است پایه ‏هاى آن بر روى سنگ هاى طبیعى کف رودخانه استوار شده است .

امروزه این پل را پل شهرستان مى‏ نامند ، ولى در روزگاران قدیم جسر حسین و پل جى هم نامیده مى ‏شده .

از نویسندگان قدیم ، مفضل بن سعد بن‏ حسین مافروخى اصفهانى در کتاب خود بنام محاسن اصفهان ، از این پل بنام جسر حسین یاد کرده است و قصر هایى را که نزدیک این پل بنا شده بود ستوده است .

با توجه به مطالب کتب تاریخى و آثار به دست آمده ، پل شهرستان از پل‏ هاى معروف اصفهان در دوران دیلمیان و سلجوقیان بوده است .

بر پایه شباهت پل شهرستان با پل‏ هاى ساسانى خوزستان ، مانند : پل شادروان شوشتر و پل دزفول ، اساس و بنیاد این پل را به دوران ساسانى نسبت داده ‏اند . زیرا توجه ساسانیان به پل سازى که یکى از لازمه‏ هاى شهر هاى کنار رودخانه است شهرت دارد .

اقدامات ساسانیان در زمینه ایجاد تاسیسات زیربنایى ، نظیر جاده ، پل ، سد و کانال‏ هاى آبرسانى ، نشانه‏ اى از توجه آنها به برنامه ریزى عمرانى است و از پیش مى ‏توان پذیرفت که شکوفایى زندگى شهرى با جمعیت رو به افزایش شهرها ، بدون وجود تجهیزات فوق ، امکان ‏پذیر نبوده است .

برخى از آثار بجا مانده از تاسیسات ساسانى و همچنین اشارات مورخین اسلامى به جنبه هایى از اقدامات مزبور ، بیانگر توجه ساسانیان به هر دو نوع برنامه ریزى فوق الذکر است .

افزایش جمعیت و گسترش ابعاد شهرها ، بى شبهه مسایل متعدى بر کارگردانان عصر ساسانى مطرح مى ‏کرد که از آن جمله ، مشکل تامین آب مردم بود .

ساسانیان سدهاى متعدد بدین منظور ایجاد کردند و به توزیع آب ، میان شهرنشینان اهتمام نمودند .

سپس با استفاده از نوشته ‏هاى اصطخرى و این حوقل در مى ‏یابیم که حتى قرن ها پس از اسلام ، اداره تقسیم آب در شهرهایى چون سمرقند ، به عهده زرتشتیان بود .

سمرقند ، منبع آبى مهم و شبکه توزیعى از لوله‏ هاى فلزى ( قلعى ) داشت و نمودارى از ابتکارات ارزنده ساسانیان به شمار مى ‏رفت .

توزیع آب در محلات نیشابور نمونه دیگرى از اقدامات ساسانیان در زمینه تاسیسات آبرسانى شهر ى است .

در زمان قدیم ، آب رودخانه‏ اى را که از طرف شمال به شهر نیشابور سرازیر مى ‏شد ، از زیرزمین به داخل شهر مى ‏آوردند و آن را پس از رسیدن به شهر ، به وسیله رشته‏ هاى متعدد قنوات به محله‏ هاى و خانه ‏ها تقسیم مى ‏کردند .

به طورى که تقریباً بیشتر مناطق ، داراى آب جارى بوده است .

تقسیم آب زاینده رود نیز همانطور که ذکر شد ، به اردشیر بابکان نسبت داده شده است . شاید احداث مادى ‏هاى اصفهان نیز از اقدامات دوره ساسانى باشد

. این رسته یادآور مى ‏شود که نامگذارى رودخانه زرین رود ( زاینده رود ) از اقدامات اردشیر بابکان بوده است .

پل تاریخی شهرستان در یکم دی ماه 1348 به شماره 889 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است . /ب