به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران اراک، آب و هوای اراک خصوصیات اقلیمی فلات مرکزی ایران (زمستان‌های سرد و مرطوب و تابستان‌های گرم و خشک) را داراست. کوه‌های اطراف اراک و تالاب میقان و دشت فراهان در آب و هوای این منطقه اثر کرده و ویژگی‌های خاصی به آن بخشیده‌است. ابرها و جریان‌های غربی در پاییز و زمستان بیشتر رطوبت خود را در ارتفاعات غرب منطقه به خصوص رشته کوه زاگرس از دست می‌دهند و در زمستان جبهه سردی هوای اراک را اشغال می‌کند که بر اثر ارتفاعات اطراف و فشاری که تالاب میقان بر هوا وارد می‌کند، مدت زیادی در منطقه می‌ماند.
فصل زمستان اکثراً طولانی و از ۴ تا ۶ ماه متغیر است و بهار و پاییز فصل‌های کوتاهی هستند. تابستان در تیر و مرداد ظاهر می‌شود. مدت روزهای یخبندان از ۶۵ تا ۱۲۰ روز در سال‌های مختلف متغیر است. میزان بارندگی در سال‌های مختلف متفاوت است و بین ۲۳۰ تا ۶۳۸ میلی متر در سال می‌باشد که متوسط بارندگی حدود ۳۰۰ میلی متر بوده‌است.
اقلیم شهر اراک بر اساس طبقه بندی دمارتن، نیمه خشک و بر اساس طبقه بندی آمبرژه، نیمه خشک و سرد می‌باشد.
رودخانه‌ها
از میان شهر اراک تنها رود قره کهریز (معروف به رودخانه خشکه) می‌گذرد. این رودخانه از کوه‌های قره کهریز سرچشمه گرفته پس از آبیاری زمین‌های تعدادی از روستاهای نزدیک اراک و گذر از غرب آن به کویر میقان می‌ریزد. این رود فصلی است و در تابستان خشک می‌شود. ورود فاضلاب شهری برخی مناطق اراک یکی از معضلات این رودخانه است.
کوه‌ها
سرخ کوه (كوه سرخه)، اراک
شهر اراک از سمت جنوب با رشته کوه‌های سفیدخانی، کوه تخت، کوه‌های نظم آباد، سرخ کوه و از سمت غرب با کوه مودر احاطه شده‌است. کوه‌های اطراف شهر از جمله کوه‌های مرکزی و پیشکوه‌های داخلی رشته کوه زاگرس محسوب می‌شوند.
زمین شناسی
چاله اراک، در یک فرورفتگی حاصل از سنگ‌های رسوبی چین خورده مابین سنگ‌های آذرین متعلق به رشته کوه‌های آتشفشانی و سنگ‌های متامورفیک متعلق به رشته جبال زاگرس قرار گرفته‌است. این چاله بوسیله یک رشته کوه که حدود هزارمتر از سطح دریا ارتفاع دارد، تقسیم شده‌است.
شهر اراک بر روی دشتی آبرفتی در حوضه آبریز دریاچه میقان واقع شده‌است. دشت اراک و در کنار آن مجموعه دریاچه (کویر) میقان به صورت فروافتادگی بوده که بین دو رشته ارتفاعات شمالی و جنوبی واقع شده‌اند. مرز اصلی ارتفاعات مورد نظر توسط دو گسل تلخاب و تبرته قطع شده‌اند.
وجود این گسل‌ها سبب شده که زون‌های مختلف زمین شناسی، از جمله زون سنندج-سیرجان، زون هفتادقله و زون آشتیان-نراق در حوضه منطقه وجود داشته باشند. در اواخر کرتاسه سه زون به یکدیگر متصل بودند و دریای واحدی را تشکیل می‌دادند. در این دوران، بر اثر فعالیت کوه زایی ارتفاعات جنوبی اراک و کوه‌های هفتادقله بوجود آمدند. با شروع فعالیت‌های کواترنری، فرسایش یافتگی کوه‌ها و تپه‌ها باعث حمل رسوبات عظیم و ایجاد دشت آبرفتی اراک شده‌است./س
