اى خداى من، اگر به درگاهت بگريم تا پلك هاى چشمانم بيفتد و با آواز بلند ناله كنم تا صدايم قطع شود و در پيشگاه تو بايستم تا پاهايم ورم كند ، و در برابرت ركوع كنم تا استخوان پشتم از جا در آيد و براى تو سجده كنم تا كاسه چشمانم به گودى رود و همه عمرم ، خاك زمين بخورم و تا پايان روزگارم آب خاكستر بنوشم و در خلال اينها به ذكر تو مشغول شوم تا زبانم كند شود آنگاه به خاطر شرمندگى ، چشم به اطراف آسمان بلند نكنم ، با اين كارها هرگز مستوجب از بين رفتن گناهى از گناهانم نمى شوم.
و آنگاه كه سزاوار آمرزش تو شوم اگر مرا بيامرزى ، و آنگاه كه شايسته بخشش تو شوم اگر مرا ببخشى ، محققا آن بخشش تو از روى استحقاق و شايستگى من واجب نشده است.
زيرا ، نخستين بار كه تو را معصيت كردم ، جزاى من از جانب تو آتش بوده است. از اين رو ، اگر مرا كيفر نمايى به من ستم نكرده اى.
برای مشاهده مجله شبانه اینجا کلیک کنید