در این جشن فعالانی از حوزه‌های مختلف حضور داشتند که از آن میان می‌توان به نمایندگان زندانیانی چون مومیا ابوجمال، پروفسور سامی ال آرین، هاروی ایروین، لئونارد پلتیر و لین استوارت، و همچنین خانم سینتیا مک‌کینی، عضو سابق کنگره آمریکا، مائوری سالاخان از "بنیاد صلح از طریق عدالت" و دکتر محمد شفیق از مجمع آزادی پاکستان آمریکا اشاره کرد. در این بین خبرنگار تسنیم نیوز گفت و گویی کوتاه با رمزی کلارک انجام داد که توجهتان را بدان جلب می‌کنیم.

*خبرنگار تسنیم: مردم خاورمیانه از قدیم دید مثبتی در مورد آزادی‌های موجود در آمریکا داشته‌اند. اما در این اواخر وضعیتی را در آمریکا شاهد بوده‌ایم که در آن قانونی در حال تصویب شدن است که به موجب آن حریم خصوصی شهروندان با استفاده از پهپادهای شناسایی بر فراز شهرهای آمریکا نقض می‌شود، و همچنین، به رغم اظهارات آقای اوباما مبنی بر تعطیلی گوانتانامو، تهدید زندان‌هایی از این قبیل کماکان برای زندانیان سیاسی وجود دارد. در کل اینطور به نظر می‌رسد که آزادی‌های آمریکایی رو به کاهش هستند. لطفا در این مورد بیشتر توضیح دهید؟

*رمزی کلارک: فکر می‌کنم آمریکا طی سالیان اخیر هر چه بیشتر به سمت نظامی‌شدن پیش رفته است. منظورم این است که اگر به سرمایه‌گذاری‌های ما در زمینه تسلیحات و فن‌آوری - از طریق کشتارهای جمعی و جنگ‌هایی که طی 40 سال گذشته بر این سیاره تحمیل کرده‌ایم – نگاهی بیاندازید، خواهید دید که دو آمریکا وجود دارد. یکی آمریکای متعلق به مردم است، و دیگری آمریکای متعلق به قدرت‌هایی که بیشتر جنبه‌های اقتصاد و حتی زندگی ما را کنترل می‌کند. این آمریکا به دنبال استثمار خارجی بوده و در اشکال مجرمانه خشونت جمعی سرمایه‌گذاری می‌کند. این آمریکا از بیشترین ظرفیت خشونت، که تا کنون وجود داشته، برخوردار است و با این وجود به دنبال ظرفیت‌های بیشتر است.

*خبرنگار تسنیم: آیا به نظر شما آمریکا نمی‌خواهد ایران به یک قدرت منطقه‌ای مبدل گردد، و تلاش می‌کنند جلوی تحقق چنین امری را بگیرند؟

*رمزی کلارک: همانطور که می‌دانید ما مصدق را از قدرت برکنار ساخته و شاه را بر تخت قدرت نشاندیم تا به مدت 35 سال در خدمت منافع ما باشد. دلایل مختلفی وجود داشتند، اما در آن زمان مشکل اصلی شوروی بود. همچنین در جنگ جهانی دوم ایران اسباب دسترسی ما به شوروی را فراهم ساخته و پس از آن نیز وسیله‌ای فراهم ساخت تا بتوانیم شوروی را هدف قرار دهیم. به همین دلیل شاه برای ما و خیلی‌های دیگر مهم بود.

ما کاملا مردم ایران را نادیده گرفته بودیم. من در فاصله سال‌های 1979-1975 در ایران بودم و هر سال از ایران دیدن می‌کردم و گاها اقامتم چند هفته طول می‌کشید؛ و می‌توانستم عمق تنفر و خشم مردم را ببینم. در سال 1979 مردم ایران یک رژیم نظامی قدرتمند را سرنگون ساختند و شاه گریخت. این موضوع از بسیاری جهات ما راخشمگین ساخت؛ از بسیاری جهات ما را تهدید کرد. اساسا ایران تنها قدرت باقیمانده در منطقه بود و ما فکر می‌کردیم باید در مقابل آن بایستیم.

من فکر می‌کنم مردم آمریکا ذاتا مردم ایران را دوست دارند اما همانطور که می‌دانید رسانه‌های ما پیوسته چهره بدی از ایران به تصویر کشیده و به طرق مختلف آن را مورد تمسخر قرار می‌دهند. اما صلح بین ایران و آمریکا احتمالا  از صلح بین کشورهای دیگر در جهان مهم‌تر است.

*خبرنگار تسنیم: بهترین توصیه شما برای ایران چیست؟

*رمزی کلارک: بهترین توصیه من برای ایران این است که در مورد حقوق خود پایمردی کرده و بر آنها ابرام ورزد، و کاری کند که مردم آمریکا از حکومت خود بخواهند در مورد ایران آنچه را که درست است انجام دهد. به نظر من خیلی مهم است که ایران و آمریکا با هم دوست باشند، این موضوع هم برای صلح در روی زمین و هم برای پایان دادن به جنگ‌هایی که زندگی انسان‌ها را تهدید می‌کنند، ضرورت دارد. فکر می‌کنم به خاطر قدرت زیاد و خطرناک ما، و استفاده نامسئولانه ما از این قدرت، ایران مجبور است قوی باشد، اما در عین حال باید دلگرم هم بوده و از هر راهی که می‌تواند به دنبال دوستی باشد.