بابک مشمولی کارشناس نجوم در گفتگو با خبرنگار گروه دانش های روز باشگاه خبرنگاران گفت: به ستارگانی که ناگهان پر نور می شوند و بیش از همیشه  درخشان می شدند گذشتگان و باستانیان نو اختر به معنای ستاره نو و تازه به وجود آمده می گفتند و تصور می کردند این ستاره پر نور به تازکی تشکیل شده و به همین دلیل است که تااین حد پر نور می باشد.

وی افزود: در حال حاضر و با پیشرفت علم و فناوری دانشمندان می دانند که نواختر و ابرنواختر نشان دهنده مرگ و انفجار یک ستاره است و اولین باری که ناظران زمینی توانستند یک نو اختر را در آسمان رصد کنند به 134 سال پیش از زادروز میرسد و تا 1900 زادروزی توانستند 160نو اختر دیگر را ببینند و هرچه علم و تکنولوژی های رصدی پیشرفت کرد آمار و رصد آنها نیز افزایش یافت.

مشمولی اظهار داشت: ستارگان نو در یک ابر غول آسایی که از گاز و غبار ساخته شده و با کشش گاز و غبار به درون با نیروی گرانش آغاز به فروپاشی می‌کند و صدها ستاره جوان به وجود می آورد که هر ستاره جوان یا پیش ستاره با ساخت انرژی هسته‌ای آغاز به درخشش کرده و پس از آن ستاره میلیاردها سال از سوخت هسته‌ای خود بهره برده و پرتو افشانی می‌کند.

وی تصریح کرد: در انتها همین گازها به عنوان سوخت واکنش هسته‌ای ستاره عمل کرده وباعث پایان عمرش می شوند البته ستاره ای در حال داغ شدن است تا جایی داغ می شود که تبدیل به یک غول سرخ شود و پس از پایان یافتن سوختش ستاره در خود کوچک شده و تبدیل به یک کوتوله سفید می شود.

مشمولی ادامه داد : این کوچک شدن موجب کم نوری آن شده و اگر ستاره‌های بزرگ با سرعت بالایی کاهش حجم یابند به صورت یک ابرنواختر در آمده و منفجر می شوند که این پدیده در ستارگان کوچک مانند خورشید منظومه شمسی ما رخ نمی‌دهد وتنها آن‌ها سرانجام به کوتولهٔ سپید تبدیل می‌شوند ./ع2