مجید کیان پور در گفتگو با خبرنگار اقتصادي باشگاه خبرنگاران، بابيان اينكه سکونت گاه هاي غير رسمي بخشي از بافت شهري هستند که عمدتا مهاجرين روستايي و تهيدستان شهري را در خود جاي داده اند ، گفت: اين سكونتگاه ها بدون مجوز و خارج از برنامه ريزي رسمي و قانوني توسعه شهري (طرح هاي جامع و تفصيلي) در درون و خارج از محدوده قانوني شهرها به صورت خودرو به وجود آمده اند.

وي ادامه داد: اين سكونتگاه ها به طور عمده فاقد سند مالکيت هستند و از نظر ويژگي هاي کالبدي و برخورداري از خدمات و زيرساخت هاي شهري به شدت دچار کمبود هستند.

مدیر عامل شرکت مادر تخصصی عمران وبهسازی شهری ایران با اشاره به اينكه اصل مشترک در تمامي مداخله ها مشارکت مردمي است ،افزود:مداخله در اين گونه بافت ها از نوع ساماندهي و توانمندسازي خواهد بود اصل مشترک در همه انواع مداخله مشارکت مردمي خواهد بود.

کیان پور در ادامه تصريح كرد: سکونت گاه حاشيه اي و غير رسمي پديده اي است که در طول شصت سال گذشته در شهرهاي بزرگ ايران پديدار شده است.

وي با بيان اينكه  اين نوع سکونت گاه ها عموما در مناطق نامناسب شهري شکل مي گيرند،گفت: اين پديده را مي توان در ابعاد مختلف زندگي (کالبدي، اجتماعي، اقتصادي و...) بررسي کرد.

معاون وزیر راه وشهرسازی  مفهوم حاشيه نشيني در ابعاد اقتصادي و اجتماعي اين گونه تعريف کرد: حاشيه نشين به مفهوم کلي به کسي گفته مي شود که در شهر سکونت دارد ولي به علل گوناگون نتوانسته است جذب چرخه اقتصادي و اجتماعي شهر شود و از خدمات شهري استفاده کند،در نتيجه به عنوان شهروندان رسمي و مشروع جامعه شهري پذيرفته نشده اند.

کیان پور با بيان اينكه فرآيند تبيين مشاركت مردمي در سايه مشارکت مردمي و با ظرفيت سازي و ايجاد نهادهاي لازم (غير دولتي) و بالا بردن توانمندي هاي گروه هاي اجتماعي (از طريق برنامه هاي آموزشي، بهداشتي، اجتماعي، اقتصادي و... امکان پذير خواهد بود افزود:  اين فرآيند پيامدهاي مطلوب متعددي از قبيل ارتقا شان سکونت گذر از حاشيه به متن، کاهش جرم، اعتمادسازي و... را در بر خواهد داشت.

وي خاطر نشان كرد:  به عبارتي بهترين منبع افزايش رفاه و بهبود اقتصادي در يک اجتماع، استفاده از سرمايه اجتماعي است که در هنجارها و شبکه ها شکل مي گيرد.