*آن کس می تواند همه چیز را بیافریند که خود در دایرۀ هیچ چیز محدود نباشد. آفریدگار کل از کل مبرّاست و از جزء مبرّاست چنانکه آینه چون هیچ صورتی نداردمی تواند هر صورتی را نشان بدهد و این یکی از تنزیه است.

*و اگر مردم مسیح یا عزیز را فرزند خدا خوانده اند بر طریق مجاز سخن گفته اند و گرنه خطا کرده اند وامروز نیز مسیحیان دانا و خردمند مسیح را پسر انسان می دانند چنانکه جبران خلیل، از مسیحیان لبنان، کتابی با همین عنوانِ «مسیح پسر انسان» نوشته است.

*البته هیچ حکمی نسبت به فرزند به معنای رایج به خداوند نمی دهد اما گاه تصور می شود که آفرینش در حکم زایش خداوند است و ما آدمیان همه فرزندان خدا هستیم. باید گفت این تصور نیز ما را از الهیت دور می کند زیرا آن رابطه که بین آفریده و آفریدگار هست بین پدر و مادر و فرزند نیست.