نخستین كسى كه شعر گفت چه كسى بود؟؟!!
مردى از اهل شام برخاست و گفت : یا امیر المؤمنین از شما درباره چند چیز سؤال مىكنم، حضرت فرمودند : اگر سوال می كنی براى فهمیدن بپرس و براى ستیزهجویى و اذیت نمودن نپرس، او از چند چیز پرسید و از جمله آنها این بود كه پرسید: به من خبر بده كه نخستین كسى كه شعر گفت چه كسى بود؟....
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ اهل بیت در جدیدترین نوشته خود آورده است:
عبد اللَّه بن احمد طائى از پدرش و او از امام رضا علیه السلام و او از پدرانش از حسین بن على بن ابى طالب علیم السلام نقل مىكند كه فرمودند : روزی على بن ابى طالب علیهما السلام در مسجد كوفه بودند.
مردى از اهل شام برخاست و گفت : یا امیر المؤمنین از شما درباره چند چیز سؤال مىكنم، حضرت فرمودند : اگر سوال می كنی براى فهمیدن بپرس و براى ستیزهجویى و اذیت نمودن نپرس، او از چند چیز پرسید و از جمله آنها این بود كه پرسید: به من خبر بده كه نخستین كسى كه شعر گفت چه كسى بود؟....
حضرت فرمودند : جناب آدم علیه السلام ، گفت: از جمله شعرهاى او كدام است؟ فرمودند : وقتى حضرت آدم علیه السلام از آسمان به زمین فرود آمد و خاك و گستردگى آن را دید و قابیل، هابیل را كشت آدم علیه السلام چنین سرود:
آبادىها و هر كس كه در آن است تغییر یافت، پس روى زمین تیره و زشت شد،
هر صاحب رنگ و طعمى تغییر یافت و شادابى صورت نمكین كم شد.
و شیطان او را چنین پاسخ داد:
از آبادىها و ساكنانش دور شو، كه به وسیله من بهشت وسیع بر تو تنگ شد،
تو و همسرت در آن مستقر بودید و دلت از آزار دنیا راحت بود،
از حیله و مكر من رها نخواهى شد تا وقتى كه آن قیمت پر سود از تو فوت شود،
و اگر رحمت خداوند جبار نبود از بهشت برین جز بادى نصیب تو نبود.
عبد اللَّه بن احمد طائى از پدرش و او از امام رضا علیه السلام و او از پدرانش از حسین بن على بن ابى طالب علیم السلام نقل مىكند كه فرمودند : روزی على بن ابى طالب علیهما السلام در مسجد كوفه بودند.
مردى از اهل شام برخاست و گفت : یا امیر المؤمنین از شما درباره چند چیز سؤال مىكنم، حضرت فرمودند : اگر سوال می كنی براى فهمیدن بپرس و براى ستیزهجویى و اذیت نمودن نپرس، او از چند چیز پرسید و از جمله آنها این بود كه پرسید: به من خبر بده كه نخستین كسى كه شعر گفت چه كسى بود؟....
حضرت فرمودند : جناب آدم علیه السلام ، گفت: از جمله شعرهاى او كدام است؟ فرمودند : وقتى حضرت آدم علیه السلام از آسمان به زمین فرود آمد و خاك و گستردگى آن را دید و قابیل، هابیل را كشت آدم علیه السلام چنین سرود:
آبادىها و هر كس كه در آن است تغییر یافت، پس روى زمین تیره و زشت شد،
هر صاحب رنگ و طعمى تغییر یافت و شادابى صورت نمكین كم شد.
و شیطان او را چنین پاسخ داد:
از آبادىها و ساكنانش دور شو، كه به وسیله من بهشت وسیع بر تو تنگ شد،
تو و همسرت در آن مستقر بودید و دلت از آزار دنیا راحت بود،
از حیله و مكر من رها نخواهى شد تا وقتى كه آن قیمت پر سود از تو فوت شود،
و اگر رحمت خداوند جبار نبود از بهشت برین جز بادى نصیب تو نبود.
