به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگارنِ کرمان، وقتی
دیروز سوت پایان بازی های حذفی در دور یک شانزدهم به صدا دراومد فقط یه چیز به
نظرم رسید و اونم این بود که واقعا جای کرمانی ها تو فوتبال ایران کجاست؟
اول خبرنگارای ورزشی شهرمون رو در نظر گرفتم و وقتی نگاهی به روزنامه های
صبح امروز انداختم دیدم انگار باخت های تیم مس یک کار عادی شده به طوری که برای ورزشی نویسا هم اونقدر مهم نیست و به اصطلاح
دیگه هیچ کس کَکَشم نمی گزه.
توی مدیریت باشگاه مس رو که نگاه کردم دیدم ماشاء
الله ، هزار ماشاءالله کارهای مهمی انجام دادن که مهمترین اونا این بوده یه مدیر غیر بومی گذاشتن برای باشگاه مس که
اندازه یک تریلر ادعا داره و اندازه یه موتور سیکلت عمل!!!
وقتی به تیم مس و مربیشون نگاه کردم دیدم حرف همه شون اینه : بی مایه فتیله !
یا این حرف
که قراداد قاسمپورو امضا کنین تا بنده خدا حواسش به تیمش باشه که
رو دو دقیقه دو تا گل نخوره و به قول بچه ها گفتنی تیمش با چهار تا گل نره تو
کنسرو.
الحق والانصاف اینجا باید یه تشکر از مدیر رده های
پایه مس بکنیم چرا که هر چقدر که تیم بزرگسالای ما می بازن عوضش
کوچولو ها ، نوجونا ، جوونا و امیدای ما کارشون سخت و سخت تر می شه ، چون بیچاره
ها باید حتما ببرن تا اینکه هیچ کس تو باشگاه به تیم بزرگسالان و قاسم پور ما نگه چرا رفتی تو یاسوج چهار بر یک باختی و اومدی
.
در آخرم اینطوری نتیجه گرفتم که « سالی که نکوست از
بهارش پیداست» ، وقتی سرنوشت تیم ملی فوتبال ما در مسابقاتی که مثل آب خوردن
قهرمان می شدیم الان به اما و اگر رسیده دیگه آدم چه انتظاری می تونه از باشگاهی
مثل مس کرمان داشته باشه./س
یادداشت از : محمدعلی موحدی
