به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ
گفتمان معنویت در جدیدترین نوشته خود آورده است:
در " تاریخ یعقوبی " نقل می کند که از حسین بن علی علیهما السلام سؤال کردند که کلمه ای که خودش از رسول اکرم ( ص ) شنیده نقل کند .فرمود : از رسول خدا شنیدم: « ان الله یحب معالی الامور و یبغض سفسافها»خدا کارهای بزرگ و مرتفع را دوست می دارد ، از چیزهای پست بدش می آید این جمله را " سفینةالبحار " نیز از رسول خدا نقل می کند .در " المنجد " می گوید : السفساف : الردی من کل شیء . یقال : فلان سفساف الکلام ای لیس لکلامه معنی . الامر الحقیر. سفساف به هر چیز پست یا قسمت پست هر چیز گویند . گویند :فلانی سفساف الکلام است یعنی سخنش بی معنی است . و نیز به کار کوچک گفته می شود.
ایضا امام فرمود : « الناس عبید الدنیا و الدین لعق علی السنتهم فاذا محصوا بالبلاء قل الدیانون » " تحف العقول " ص . 245 مردم بنده دنیایند و دین لقمه کوچکی است سر زبانشان ، و چون به بلا آزمایش شوند دینداران اند کند. " المنجد " : " اللعقة : ما تأخذه فی المعلقة او باصبعک . القلیل مما یلعق لعقه مقدار خوراکی است که با قاشق یا انگشتت برمی گیری . لقمه اندک .
این جمله امام ، مخصوصا کلمه " عبید " می رساند عزت نفس امام و تحقیر بندگی و بندگان دنیا را .
نظیر این جمله است جمله معروف و منقول در " الانوار البهیة "صفحه 45 : " « و فی وصیة موسی بن جعفر علیهما السلام لهشام قال : و قال الحسین بن علی علیهما السلام : ان جمیع ما طلعت علیه الشمس فی مشارق الارض و مغاربها ، بحرها و برها ، و سهلها و جبلها عند ولی من اولیاءالله و اهل المعرفة بحق الله کفیء الظلال ، ثم قال : الا حر یدع هذه اللماظة لاهلها ( یعنی الدنیا ) لیس لانفسکم ثمن الا الجنة فلاتبیعوها بغیرها . فانه من رضی من الله بالدنیا فقد رضی بالخسیس »" تمامی آنچه که خورشید بر آن می تابد، در مشرق و مغرب زمین و دریا و خشکی و دشت و کوه، نزد ولیّ خدا و اهل معرفت به حقّ خداوند، چون سایه ای بیش نیست. آیا آزادمردی پیدا نمی شود که از غذای باقی مانده لای دندان ها دست بردارد؟ ( اللماظة کنمامة ، آنچه بماند از طعام در گوشه های دهان . ( الانوارالبهیة)
چند کلام بلیغ ازحضرت امام حسین علیه السلام :
دراسة العلم لقاح المعرفة ، و طول التجارب زیاده فی العقل
مذاکره علمی موجب رشد معرفت است ، و تجربه های زیاد موجب افزونی خرد است
لو ترکوا الجهاد لاتاهم العذاب
اگر جهاد را ترک کنند عذاب به سراغشان آید .
لا یأمن الا من خاف الله
ایمن نیست مگر آنکس که از خدا بترسد
القدره تذهب الحفیظه
قدرت ، خود پائیدن را از بین می برد و آدمی را بی باک می سازد
من البلاء علی هذه الامه انا اذا دعوناهم لم یجیبونا ، و اذا ترکناهم لم یهتدوا بغیرنا
از بلاهای این امت آنست که وقتی آنان را بخوانیم اجابت نکنند ،و چون رهایشان سازیم به دست غیر ما هدایت نیابند
